Julietta

Yardım Eli

Herkese merhabalar. 

Keyifli okumalar....

 Ertesi gün odam da oturmuş anneme kitap okuduğum sırada Agata teyzenin bana seslendiğini duydum.

"Meleğim seni görmek isteyen biri var tatlım. Lütfen gelir misin?" Kafamda büyük bir soru işareti oluşurken kimin gelmiş olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Büyük bir merakla salona gittiğim de salonun ortasında kendine has duruşuyla dikilen Cooper ile karşılaştım.

"Aman Tanrım" dedim onu görmenin verdiği şaşkınlıkla.

"Sana da merhaba." diyerek karşılık verdi yarı şaka yarı ciddiyetle.

"Seni gördüğüme şaşırdım. Neden buradasın?" Sinirle söylenmiştim onunda kalbimi kırmasını istemiyordum. Agata teyze oluşan gerginliğin farkına vararak araya girdi.

"Sizi yalnız bırakayım. Ben Linda'nın yanında olacağım." Bu düşünceli davranışına karşı ona sevgi ve minnetle baktım. Sonra da kaşlarımı çatarak Kaya'ya döndüm.

"Siz Brown erkekleri hiç laftan anlamıyorsunuz ve her zaman kafanıza göre hareket ediyorsunuz." Sevimli bir şekilde gülümsemesi bana Kevın'ı anımsatınca kalbime bir hançer saplandı.

"Bizi çözdün demek?"

Emin değildim ama çözmüştüm sanırım. Kendine has rahatlığıyla koltuğa yayılan adamı izledim. Nasıl da her ortama uyum sağlayabiliyordu. Abisine kıyasla daha rahat bir adamdı Cooper. Çaprazına düşen tekli koltuğa çöktüm. Onu görmek Kevın'a olan özlemimi hatırlattığı için durağanlaşmama neden olmuştu. Etrafı incelemesi bittikten sonra bana çevirdi bakışlarını.

"Farklı bir tarz ama sevdim." Onların evinin yanında burasını harabe olarak adlandırabilirdim.

"Buraya neden geldiğini söyleyecek misin?" diye sordum sabırsızlıkla.

"Söyleyeceğim ama öncesinde." dedi az öncenin aksine ciddi bir havaya bürünerek.

"Seni tebrik etmek istiyorum." Neden bahsettiği hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu. Saf saf baktım ona.

"O adamdan ayrılmakla kendini kurtardığın için mutluyum. Nihayet altın kafesteki kuş özgürlüğüne kavuştu. " Evet haklıydı Arthur'un esaretinden kurtulmuştum. Esaret dolu günler gerilerde kalmıştı.

"Bunun için bende mutluyum." Dürüst davrandım. Üzerindeki takım elbise ile onu ilk gördüğüm günden çok farklı bir görüntü sergiliyordu. Sanki o uçarı Cooper gitmiş yerine ciddi bir iş adamı gelmişti.

"Farklı görünüyorsun" dedim düşüncelerimin karşılığında. Omuz silkti.

"Bu benim iş adamı kimliğim. Diğer gördüklerin ise biri günlük Cooper idi diğeri de partilik."

"Sanırım hepsini de sevdim." Gerçekti bu. Söylediğim hoşuna gitmişçesine göğsü kabardı.

"Sakın bu söylediğini Ayda ve Kevın duymasın yanlış anlayabilirler." dedi göz kırparak.

Ah Kevın!

Onunla bir daha karşılaşacağımı sanmıyordum.

"Sen ve ben mi?" dedim dehşetle.

"Bak şimdi incindim ama." diye takıldı yapmacık bir sinirle.

"Tamam kıskanç ve sinirli bir adam olabilirim ama aynı zaman da romantik ve tutkuluyumdur." Bana tekrar göz kırptı.

"O halde Ayda şanslı bir kadın." Tam da bu arada konuyu değiştirmek en iyisiydi.

"Sahi Ayda ile nasıl gidiyor?" Başını kaşıdı.