En büyük sessizliktedir en güçlü çığlıklar. Sesinin alabildiğince susarsın. Çığlık atsan bile fark edilmeyecek sesin, sessizliğin ile farkedilir.
Saçmalarsın acılarının arasında ezilmemek için.
Ve susarsın. Kocaman karanlık bir boşluk gibi susarsı...
Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında bulmuştum kendimi. 'Demek gerçekmiş, o kaza olmuş' diye geçirdim içimden. Kafamı çevirdiğimde kolumda bir serumun bağlı olduğunu gördüm. Elis neredeydi? O iyi mi bilmiyordum ve burada böylece duramazdım. Ayağa kalktım, yalpalayarak da olsa yürümeye başladım. Kolumdaki serum işimi zorlaştırdığı için çekip çıkarttım. Kapının kolunu indirdim ve cebimdeki telefonu çıkartarak çocuklara haber vermeyi düşündüm. Tam arama yapacakken gözüme takılan görüntü ile beynimden vurulmuşa döndüm.
Yoğun bakım odasının önünde duran 3 beden vardı. Jimin, Namjoon ve Taehyung.
-Olamaz.
Sesim fısıltı halinde çıkmış olsa bile beni duymuş olacaklar ki hepsinin bakışları üzerimde buluştu. Ağlıyorlardı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jimin'in gözleri kıpkırmızı olmuştu. Namjoon kafasını kaldırdı ve bakışları tekrar yer ile buluştu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Taehyung, ellerini önünde birleştirmiş ve ağlamaktan kıpkırmızı olmuş suratı ile yere bakıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kötü bir şey olmamalıydı. Ben daha ona doyamamışken bir şey olamazdı. Yapamazdım, ben onsuz nefes alamazdım. Biterdim. Ben Elis'i seviyordum. Daha ona bunu söyleyememişken gidemezdi. O herşeyin en güzelini hakediyorken o odada olması haksızlıktı. O odada ben olmalıydım, o değil.
