AH SENDE (TAMAMLANDI)

Bölüm 73 : 'Buradayım ben, seninleyim.'

      Sevgili okuyucularım herkese iyi geceler...

      Bölümle ilgili diyebileceğim tek şey hasret bitiyor, şimdi buluşma zamanı...

      Büyük kavuşma sizlerle ...

      Keyifli okumalar....

***

Bir ses beklemek senden, soluk beklemek... Suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım şimdi. Hiç bu kadar uzun susmadın sevdiğim, hiç bu kadar uzun gitmedin, bilmediğim yerlere, gözlerimi götürmeden yanına...

***

        Sabah güneş ışıkları üzerine düşerken Yavuz'un, gözlerini kamaştıran ışığa siper etti ellerini. Ne ara uyuya kalmıştı ne ara gece olmuş ne ara ay yerini güneşe bırakıyordu bilmiyordu. Uzandığı yerde doğrulduğunda etrafını kontrol etti. Uzun bir sessizlikle karşılaşınca toparlanıp kalktı. Güneş doğuyor yeni bir gün uyanmaya çalışıyordu. Yeni bir gün diye düşündü... Ahsensiz uyandığı yeni bir gün daha...

         Mezar taşını okşayıp uzun uzun baktı üzerinde yazanlara. Beş yıldır babasının yokluğunda tek başına ayakta durabilmişti. Fakat tek bir olayla yıkılmış yere yuvarlanmıştı. Ne el uzatanı vardı ne de kalkmaya mecali...

        Böyle miydi aşk dedikleri? Terk ettiğinde sevgili boğazını yakan acı bir nefes gibi...

       Mezar başından ayrıldığında nereye gideceğini bilmiyordu Yavuz. Aklını yitirmişti. Sağlıklı düşünemiyordu. Kafasını arabasının direksiyonuna dayayıp kendini düşünmeye zorladı. Bir ipucu, bir işaret arıyordu. Düşündükçe büyük bir boşluğun içinde kayboluyordu.

        Hiçbir yerde yoktu Ahsen. Antep'in her köşesini aramış hiçbir yerde bulamamıştı. Aybar Ağa'nın hiçbir köpeği bilmiyordu kızın yerini. Hepsini, bütün adamlarını, adamlarının adamlarını bile sorguya çekmişti. Bu öyle küçük bir mevzu değildi. Ahsen'i kim saklıyorsa bildiği biri değildi. Antep'ten olmadığı da kesindi. Peki neredendi? Neredeydi?

       Ali ve Berfin'in kaçırılışında da aynı sonuca varmışlardı. Bu iğrenç planın kime yaptırıldığını öğrenememiş, kaçıranları bulamamışlardı. Bir tek şu kadın vardı. Berfin'e o kötü oyunu oynattıkları kadın. Ahsen'in kısa süre önce tüm gerçeği öğrendiği kadın. Olabilir miydi? O bir şeyler biliyor olabilir miydi? Arabasının gazını körüklediğinde cevabını birazdan alacağı soruya doğru yol almaya başladı.

        Yolda Emirhan'dan öğrendiği adresle kadının evine geldiğinde öfkesi bedeninden taşıyordu. Kadının kapısına dayanıp yumruklamaya başladığında tek dileği buradan Ahsen'in yerini öğrenip çıkmaktı.

       Kapı açılıp karşısında aradığı kadını görünce kadının yaptıkları aklına gelmişti. Kız kardeşine yapılanları hala sindirememişken bir de Ahsen'in kaçırılması şuan karşısında duran kadını öldürmesi için bir sebepti. Fakat yapmayacaktı, Ahsen'in yerini öğrenmeden bir şey yapamazdı.

     ''Ağam? Hoş geldin. Buyur geç.'' Kadın karşısında Yavuz Miroğlu'nu görünce bozuntuya vermemeye çalışmıştı. O kadın gerçeği öğrenip gittiğinden beri yüreği ağzında geziyordu. Aybar Çiyeşan bir şey yapacak diye ödü patlıyordu. Allahtan bir şey olmamıştı. Fakat olmayacağı anlamına da gelmezdi.

    ''Hoş gelmedim.''

    ''Hayırdır Ağam?''

     ''Nerede? Karım nerede?'' Yavuz içeri geçmemiş kapı önünden konuşmaya devam ediyordu. Kadının şaşkın ifadesinden olan bitenden haberi olmadığını anlasa da güvenmiyordu ona. Yüzlerine baka baka yalan söylemiş birine güvenemezdi.