AH SENDE (TAMAMLANDI)

Bölüm 70 : 'Bencillik biliyorum ama çok acıyor ağabey, çok...'

İyi akşamlarrrrrr...

Yeni bölüm umarım beklediğiniz gibidir...

Keyifli okumalar...

***

Aldığım nefes kalbinde yer bulabilir mi?

Aşkından mahvolmuş hayatım,

Hiç senden ayrılabilir mi?

***

           

Ateş kulağında telefon deli danalar gibi çalışma odasını turluyordu. Karşıdakinin söylediği hiçbir şeyi kabul edebileceğini sanmıyordu genç adam. Olanları anlatıp üstüne bir de suçlu çıkması zaten sinirlerini geriyordu. Bu olaya daha fazla izin veremezdi.

''Anlamıyorsun. Herkes bir anda adamın üstüne gitti. Ahsen'i görseydin ne demek istediğimi anlardın. Aybar Çiyeşan bu, olanların üstüne susup oturacağını mı sanıyorsun?''

Yavuz adamın korkusunu da anlıyordu endişesini de. Ahsen'in rahat durmayacağını zaten biliyordu. Bildiği için Ateş'e onu durdurma görevini vermemiş miydi zaten. Ateş'in kız kardeşini dizginleyeceğine inancı vardı ama sadece inancı vardı işte. Pratikte işe yarayacağını sanmıyordu. Öyle de olmuştu. Ahsen yine Aybar Ağa'yı kızdırmıştı. Üstelik sadece Ahsen de değil, Berdan Cihan, Emirhan ve annesi de buna mani olmamış onlarda adamın basılmış damarına biraz daha yüklenmişlerdi. Emirhan ve Berdan Ağa'ya bir şey diyemezdi de annesine inanamamıştı. Onun sakin olup ortamı yumuşatması gerekirken Ahsen'in arkasında durup Aybar Çiyeşan'ı konaktan kovmasına anlam verememişti.

''Araya girip ortamı kurtarabilirdin.''

''Ben yanlarına gittiğimde olan çoktan olmuştu. Adamı tutup kolundan geri döndürüp 'Aa Aybar Ağa sen yanlış anlamışsın, kimse seni kovmuyor' mu deseydim? Güldürme Allah aşkına!''

''Aybar Ağa'nın aklından geçeni biliyor musun şuan?''

''Bilmiyorum. Ama tahmini güç değil. Acaba bu sefer Ahsen'i ne ile tehdit edecek diye düşünüyorum.''

''Sadece tehditle kalacağını mı sanıyorsun Ateş?''

''Başka ne olabilir?''

''Ahsen'in konaktan dışarı adımını atmasına engel ol. En azından ben gelene kadar. Güvenliği de iki katına çıkar.''

''Başlarım böyle işe ya! Bu ne abi?''

''Aybar Çiyeşan!''

''Gelmen gerek artık farkında mısın?'' Telefondaki sessizlik çalışma odasının kapısının açılmasıyla bozulmuştu. Ateş telaşla arkasını dönüp gelenin kim olduğuna baktı. Telefon hala kulağındaydı.

''Konuşmamız lazım ağabey.'' Yavuz telefonun diğer ucunda günlerdir duymaya hasret kaldığı sesi duyduğunda avucundaki telefonu sıktığının farkında değildi. Ahsen'i o kadar çok özlemişti ki bazı geceler atlayıp yanına gitmemek için kendiyle savaş verdiği oluyordu. İntikam onu durduran tek şeydi. Aybar Çiyeşan'dan alacağı intikam adamın tek engeliydi. Yoksa çoktan bu saçma oyuna bir son verip dikilirdi karşısına kadının.

''Seni sonra ararım.'' Ateş'in yüzüne kapattığı telefonla kalakaldı Yavuz. Ahsen'in konuşmanın ne kadarına şahit olduğunu merak ediyordu. İşin sonuna geldikleri anda oyunun bozulması iyi olmazdı.

''Kimdi o?'' Ahsen ağabeyinin telefonu kapatışını şüphe dolu gözlerle izlerken tekli koltuğa oturdu. Ateş rahat davranmaya çalışarak masasının başına geçtiğinde Ahsen'in ne konuşmak isteyeceğini düşünüyordu.