AH SENDE (TAMAMLANDI)

Bölüm 61'den ALINTI

Yeni bölümden kısa bir alıntıyla karşınızdayım...

***

           

Leyla Berfin'in ellerini tutarken Ahsen küçük salonda gidip gelmelerini sürdürüyordu. Aybar Çiyeşan'ın bu tavırları daha fazla tahammül edebileceğini sanmıyordu Ahsen. Şu kısa zamanda adamın bütün yaptıkları bütün tahammül sınırlarını aşmıştı genç kızın. Her yaptığıyla başlarını daha beter belaya sokuyor rahat nefes almalarına engel oluyordu. Yavuz'a gelmeden evvel defalarca kez Berfin'i kaçırmayı teklif etmişti ama Ahsen'in ikinci planda düşündüğü Ali'yi adamın birinci planda düşünmesi engel olmuştu buna. Belli etmese de Yavuz, Ali'nin de hayatını kurtarmaya çalışıyordu. Netice ne olursa olsun onunda kullanıldığını düşünüyordu genç adam, her ne kadar suçu bir şekilde ona atmaya çalışsa da.

''Tamam artık, daha fazla endişelenmeyin. Olacağı varmış siz elinizden geleni yapmaya çalıştınız.'' Berfin'in yengesinin vicdanını rahatlatmak için söyledikleri Ahsen'i kendine getirmiş soluğu genç kızın dizlerinin önünde almasına sebep olmuştu. Berfin yenilgiyi bu kadar kolay kabullenmiş olamazdı.

''Kimse seni istemediğin bir şey zorlayamaz güzelim. Bu işten bir çıkar yol bulup kurtulacağız, sen merak etme.'' Kızın yüzünü elleriyle okşarken, yanındaki Meryem Hanım'ın usul usul gözyaşı döktüğünü biliyordu Ahsen.

''Bir çıkar yol yok artık. Neden daha fazla üsteliyorsunuz. Bu dünya da herkes kendine yazılmış kaderi yaşar, iyi de olsa kötü de olsa. '' Berfin'in ruhsuzca söyledikleri Leyla'yı da endişelendirmişti. Bu kadar çabuk kabulleniş iyi değildi.

''Neden öyle söylüyorsun? Bu kaderi hak ettiğini mi düşünüyorsun?'' Ahsen'in genç kızın söylediklerine sinirlenmesi yine çenesini tutamamasıyla sonuçlanmıştı.

Berfin yengesinin çabalarını anlıyordu, çırpınışlarını görüyordu ama yukarıdakinin kendisi için yazdıklarına boyun eğeli çok olmuştu, annesinden o acı şeyleri öğrendiğinden beri. Güldü genç kız. Ellerini Leyla'nın ellerinden kurtarıp Ahsen'inkilere uzattı.

''Hak etmek başka bir şey, yazılanı yaşamak başka bir şey. Ben yazılanı yaşıyorum, ilerde hak ettiklerimi yaşamak için. Belki bu dünya da belki öbür tarafta. Rabbim beni sınıyorsa diyecek bir şeyim yok, dişlerimi sıkıp kabul edeceğim. Ne onun bana emanet ettiği cana el uzatacağım ne de isyan edip onu yok sayacağım. Verdiği dertlerle yaşamayı öğrenip vermedikleri için şükür edeceğim. Başka elimden bir şey gelmez.''

Berfin'in söylediklerine kimsenin itirazı yoktu. Doğru söylüyordu genç kız. Fakat böylece kabullenmek ne kadar doğruydu?

***