AH SENDE (TAMAMLANDI)

Bölüm 72 : 'Aşkın gözyaşları ıslatırken sevgilinin omzunu... '

''Babamı kurtarırsan, karını kurtarmana yardım ederim.''

''Ne diyorsun lan sen? Bilmiyorsun sende yerini, bilmiyorsun değil mi?''

''Bilmiyorum, kimse bilmiyor. Babam hariç. Ama öğrenebilirim.''

''Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Yaşatmam lan sizi! Tek bir akrabanızı hayatta bırakmam!'' Yavuz Arslan Miroğlu sol tarafındaki sızı ile neler söylediğini bilmiyordu aslında. Aklı çoktan benliğinden kopmuştu neticesinde. Eski Yavuz değildi artık. Karıncayı bile incitmeyen, birinin canı yanar diye ödü kopan Yavuz Miroğlu yoktu. Bambaşka bir adam vardı artık. Öylesine başkaydı ki gözünü kırpmadan onlarca yüzlerce adam öldürebilirdi. Bu gidişle de kendisini tutamayacaktı. Allah'ın verdiği bir canı kendi elleriyle alacaktı.

''Babam içerdeyken biz yaşayabilir miyiz sanıyorsun? Karını kurtarmak için bunu yapmak zorundasın!''

''Değilim. Hiçbir şeye mecbur değilim! Duydun mu? Bulacağım karımı, sağ sağlim bulacağım. Ve ondan ayrı kaldığım her gün için ailenden hesap soracağım! Anladın mı?''

''Onu asla bulamayacağını ikimiz de biliyoruz. Babam onu öldürmeden rahat bırakmayacak. Sadece bu da değil. En kötüsü. Nefes alırken öldürecek. Bu ne demek biliyor musun? İşkence edecek. Canını yakacak. Aklına ne gelirse hepsini yapacak!''

''Oros**u çocuğu!''

''Yapacak. Biliyorum. Daha önce yaptı. Gözlerimle gördüm.''

''Ne istiyorsun?''

''Babamı çıkar. Yerini öğreneyim karının.''

''Sana söyleyeceğini mi sandın?''

''Orasını bana bırak!''

''Çıkaramam. Olay benden çıktı.'' Yavuz çaresizdi. Şikâyetini geri çekse bile ortada ispatlanmış bir ton suç vardı. Mümkünatı yok Aybar Ağa'yı dışarı çıkaramazdı.

''Eğer yapmazsan, karını bir daha asla göremeyeceksin.''

''Onu bulduktan sonra, sizi mahvedeceğim!'' Yavuz arabasına yönelince Hüseyin onu durdurdu.

''Seni de öldürecek. Hem de oturduğu yerden. Karının ölüşünü izleterek...''

Yavuz ardını dönmeden olduğu yerde durdu. Adamın söyledikleri asabını bozuyordu. Ahsen'i o anlattığı halde düşündüğünde deli oluyordu Yavuz. İzin vermezdi. Böyle bir şeye asla izin vermezdi. Asla! İzin veremezdi.

''Bak, bunlardan ben de hoşnut değilim. Hatta iğrenç bir şey ama yapabileceklerinden sadece bir tanesi. Yakında eline ilk video geçer. İzlemeye kalbin dayanır mı bilmiyorum. Benim dinlemeye bile dayanmamıştı. Bana yardım etmek zorundasın. Onu çıkarırsak karını kurtarmana yardım edeceğim.''

Yavuz sıktığı yumruğunu bir kere daha arabaya indirip oradan uzaklaştı. Hüseyin son çaresinin de işe yaramadığıyla kalmıştı. Daha kötü şeyler olmadan bu işin çözülmesini istiyordu. Babasının da orada kalmasına izin vermeyecekti.

***

Yavuz odayı sinirle turlarken, Ateş yıkıp dökmemek için kendini zor tutuyordu. Ortamdaki herkes gergin ve sinirliydi. Genelde sakinliğiyle biline Emirhan bile hiç olmadığı kadar sinirliydi.

''Sakin olun Yavuz Bey.''

''Sakin mi olayım? Sakin mi olayım? Yedi gün oldu komiser, yedi! Nasıl sakin olayım. Son videoyu siz izlediniz.'' Yavuz yedi gündür karısının yokluğuyla zaten yanıyordu. Bir de videolardakileri izleyince artık ayrılık dayanılmaz oluyordu. Kızın acı çekişi ile Yavuz da acı çekiyordu. Daha fazla dayanabileceğini sanmıyordu.