ARKADAŞLAR HİKAYEMİ OKUYUP YORUM YAPAN VOLT KULLANAN HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. YORUMLARINIZ BENİ ÇOK MUTLU EDİYOR,YAZMA İSTEGİ OLUŞUYOR HEPİNİZE TEŞEKKÜR EDERİM.
MULTİMEDYA=AKIN
‘’Senin burada ne işin var?’’diye sordum şaşkın çıkan sesimle. ‘’Ben burada okuyorum’’dedi adını bike bilmedigim kurtarıcım... Doga kafasını bana yaklaştırıp benimki kadar şaşkın çıkan sesiye ‘’Irmak yeni çocukla Siz nerden tanışıyorsunuz?’’diye sordu.
''Sonra anlatırım.''deyip geçiştirdim. Boştaki sandalyeyi çekip oturdum. '' Sana bir iyilik borcum var, istersen sana okulu gezdirebilirim'' dedim gülümseyerek. Bu çocuk olmasa kesinlikle o bara giremezdim hadi onuda geçtim adamın tekinden dayak bile yiyecektim.
''Okulu gezdirince iyilikmi yapmış olucaksın?''dedi alayla. ''Ne yapmamı bekliyorsun, Bir iyilik yaptın diye seni sırtımda taşımamı falanmı?''dedim sinirle. Bir tanesininde egosu tavan yapmış olmasa adımı degiştirecegim.
Kücük bir kahkaha atıp başını hayır anlamında salladı. '' İyiligin büyügü kücügü olmaz.,Peki gezdir bakalım.''dedi masadan kalkarken. Aslında ondan böyle bir hareket beklemedigim için şaşırmıştım. Ama bunu belli etmeden ayaga kalktım.
''Abi nereye yaaa'' diye sordu arkadaşı bıkkınlıkla . Kurtarıcım omuz silkip yanıma dogru yürüdü. ''Bu ögle siz bensiz takılın''dedi. ''Ciddi olamassın bu kızla bir ögle keçmez abi.''dedi diger çocuk. Gözlerimi devirip elimdeki çikolatayı cocugun kafasına fırlattım.
''Asıl seninle bir ögle geçmez,Ögleyi geçtim seninle bir saat bile geçmez,Hadi onuda geçtim seninle 1 dakika bile geçmez, Hadi onuda geçtim seninle 1 san-''Kolumda hissettigim acıyla kücük bir çıglık atıp Doga'ya döndüm. Kapa çeneni der gibi bakıyordu.
''Kızlar Tehtid dolu bakışlarınız bittiyse artık okulu gezmeye başlasak.''dedi kurtarıcım. Gözlerimi Doga'dan alıp kurtarıcıma diktim. ''Önce müzik odasından başlayalım'' dedim gülümseyerek. Oda gülümsedi ve müzik odasına dogru yürümeye başladık.
Son olarak konferans salonunuda gösterdikten sonra kendimizi bahçeye attık. O geceki gizemli çocuga hiç benzemiyordu. Sürekli espiri yapıp beni kahkahalara boguyordu. Tam kafa çocuktu. Bana hep abilik taslayıp ögüt veriyordu, çok bilmiş.
Bir banka oturup ertafı incelerken aklıma onun hala ismini bilmedigim geldi. O bana hep boyalı diyordu, Saçımın uçları boyalı oldugu için. Bende ona kurtarıcım diye sesleniyordum. Bedenimi ona döndürüp elimi uzattım.
''Ben Irmak''dedim ilk defa konuşuyormuşuz gibi. Gözlerini bana dikip ne yapmaya çalıştıgımı anlamaya çalıştı ama anlamayınca açıklama geregi duydum. ''Off o kadar konuştuk ama hala adını bilmiyorum''dedim. Anlamış gibi kafasını sallayıp havadaki elimi sıktı.
''Bende Bora çok memnun oldum hanım efendi.''dedi elimi dudaklarına götürürken. Ben Yaptıgı harekete gülerken onunda benimle dalga geçtigini anlamak zor degildi. '' Adının anlamı ne?''diye sordum. Gülümsedi tam konuşacagı sırada yanımızdan gelen sesle ikimizde o tarafa döndük.
Gözlerim Akın'ın gözleriyle buluşurken ellerimi hızla Bora'nın ellerinden kurtarıp oturmama düzen verdim. ''Yeni çocuga bir merhaba diyelim dedik.'' dedi Akın bana yandan bir bakış atarak. Tam bişey söyleyecegim sırada benim telefonum çalmaya başladı.
Telefonumu alıp onlardan biraz uzaklaştıktan sonra açıp kulagıma götürdüm.
''Efendim annecim''
''Kızım nerdesin? seni merak ettim.'' dedi.
''Annecim merak edilecek bir şey yok Ben okula geldim.''dedim sesim sonraya dogru alçalırken.
