UÇURUM (Tamamlandı)

38.Bölüm - Müjde

Merhabalar efendim :) Karne  hediyeniz buyrun :) Bölüm şarkısı Astrid S - Paper Thin. Keyifli okumalar. Finale son bu arada ;)

"Asel."

........

"Asel."

.........

Kulağıma ulaştıkça bulanıklaşan görüntüler, ufak tefek sarsmalar , kapalı gözler , kimin olduğunu anlayamadığım sesler ve en sonunda sırtımla birleşen yumuşaklık...

1 saat sonra

"Yiğit."

"Uyandın mı? Bizi çok korkuttun canımın içi." diyip sarılması bir olmuştu.

"Ne oldu? Niye hastanedeyiz?"

"Sakin ol bir şeyim yok. İyiyim ben." Diyip yataktan kalkmaya çalışmamla ellerini omuzlarıma bastırıp beni yatağa sabitlemesi bir olmuştu.

"Yiğit tamam bir şeyim yok."

"Yok yok sen yat yine de."

Gözlerimi devirip zorla ayağa kalkmaya çalışıyordum ki içeri giren doktor durmama neden oldu.

"Doktor hanım bir şey söyler misiniz ayağa kalkmaya çalışıyor."

Doktor gülümseyip birkaç adımda yanımıza geldi.

"Ben de hastanın çıkışını yapabilirsiniz demeye gelmiştim oysaki..."

Kollarımı göğsümde birleştirip Yiğit'e gördün mü bak bakışımı attıktan sonra yataktan kalkıp ayakkabılarımı giydim.

"Sizi odamda bekliyorum yaptığımız testlerin sonuçları çıktı. Birkaç şey söylemem lazım."

"Peki doktor hanım."

Doktor çıktıktan sonra saçımı ve üzerimi de düzeltip odanın kapısını açtım ve dışarı adım atmama kalmadan dışardaki herkes üzerime gelerek odaya geri girmeme neden olmuşlardı.

Ablam , annem , Deniz , Gamze , Sabiha anne , Ahmet Baba ve babam... Sahi o ne arıyordu ki burada.

"Kızım iyi misin?" diye sordu annem bir eliyle yanağımı okşarken.

"İyiyim anne." dedim ama gözlerim babamdaydı.

"Bizi çok korkuttun."

"Bir şeyim yok abla."

Deniz bir anda tepemde bitip yanaklarımı sıkmaya başlamıştı.

"Amanda aman benim ablacım hastalanmış mı?"

Gülümsedim.

"Zevzek. "

Karnına hafifçe bir yumruk geçirip ittirdim.

"Bizim doktorun odasına gitmemiz lazım." Diyip beni elimden tutarak kalabalıktan ve sorulardan kurtarmıştı.

Doktorun odasına kadar konuşmadan gelmiştik. Zaten fazla uzak da değildi. Kapıyı çalıp içeri girdik ve doktorun karşısındaki koltuklara oturduk.

"Doktor hanım bir şeyi yok değil mi? Bakın lütfen doğruyu söyleyin gerçekten. Nolur yani şey..."

"Yiğit Bey sakin olun bir şey yok. Daha doğrusu bir şey var."

"Ne? Hayır olamaz. Doktor hanım tedavisi var mı?"

"Yiğit bi dur da kadın konuşsun."

"Sakin olun evet bir şey var. Çok güzel bir şey hemde. Asel hanım iki haftalık hamilesiniz."