İnsanların keyif alarak izledikleri tiyatronun acı çeken başrolleriydik. Oyunun sonunda ya alkış alacaktık ya da diğerleri gibi unutulup tarihin tozlu sayfalarında kaybolacaktık.
Asel Nur Demir
Yiğit Han Yücel
Başlangıç: 05/02/2017
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
S.a cumartesi güzelleri ben geldim hemde bomba gibi bir bölümlegeldim. :) Multimedya Emir. Arkadaşlar sizin de desteğinizle hızla büyüyoruz. Lütfenvote ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Keyifliokumalar :) Romantizm'de 218.
Gözlerimi korkuyla etrafımda gezdirirken yataktan hızla kalkan Yiğit pencereye yürüdü. Perdeyi kaldırmadan bakıp birkaç küfür savurdu.
"Yiğit ne oluyor?"
"Bir şey yok. Odadan çıkma!"
Diyip üzerine hiçbir şey almadan ince bir tişört ve eşofmanla odadan çıktı. Hala ne olduğunu anlamaya çalışırken korkuyordum. Yataktan kalkıp pembe pijamalarımla pencerenin önüne geldim. Dışarı baktığımda elinde silahla gördüğüm Emir kanımı dondurmuştu. Bir sürü koruma etraflarını çevirmişken Ahmet baba da dışarıya çıkıp Yiğit 'in yanındaki yerini aldı. Sabiha anne nasıldı kim bilir? Kendimi odadan dışarı atarken Yiğit 'in dışarı çıkma diyişi gelmişti aklıma ama ne zaman onun sözünü dinlemiştim ki şimdi dinleyeyim. Merdivenleri üçer beşer inip salona geldiğimde olduğu yerde dönüp duran Sabiha anneyi görmüştüm.
"Sabiha anne neler oluyor."
"Bilmiyorum kızım."
Yanına gidip elimi sırtına koyup güven vermeye çalıştım ama bu durumda pek de işe yaramıyordu. Emir'in bağrışları karşısında Yiğit'in sakin sesi geliyordu salona. Yanlarına gitmemek için kendimi zor tutarken Emir 'in ağzından dökülen 'Asel benim.' cümlesiyle daha fazla yerimde duramamıştım. Salondan dışarı hızlı adımlarla çıkarken arkamdan bana seslenen Sabiha anneyi duymamaya çalışıyordum. Açık olan kapıya geldiğimde derin bir nefes alıp dışarı çıktım ve Yiğit'in yanındaki yerimi aldım. Yiğit'in gözleri bana kaydığında o gözlerde saf bir sinir görmüştüm. Ona bakmayı kesip başımı tekrar Emir'e çevirdiğimde bize sinirli ve kırgın bakışlar atıyordu.
"Asel neden benim yanımda degilsin."
"Emir neden anlamak istemiyorsun? Ben hiçbir zaman seni sevmedim zaten. Hep uzak durdum senden. Neden hala inatla peşimi bırakmıyorsun?"
Hala inatla burnundan solumaya devam ederken elimi havaya kaldırıp yüzüğümü gösterdim.
"Ben artık evliyim."
Bu son dediğime ben bile inanmazken Emir'in inanmasını bekliyordum. Elimi tekrar indirdiğimde Yiğit elimi kavrayıp sıkıca tutmuştu.
"Yalan söyleme Asel. Sen beni seviyordun."
Artık kendimden bile şüphe etmeye başlamıştım ben bu çocuğa gerçekten ümit verdim mi diye. Kafamı iki yana sallayıp Emir'in sağlıklı düşünmediğine karar verdim . Emir silahını tekrar havaya kaldırıp Yiğit 'e çevirdiğinde büyük bir korku kapladı vücudumu.
