İnsanların keyif alarak izledikleri tiyatronun acı çeken başrolleriydik. Oyunun sonunda ya alkış alacaktık ya da diğerleri gibi unutulup tarihin tozlu sayfalarında kaybolacaktık.
Asel Nur Demir
Yiğit Han Yücel
Başlangıç: 05/02/2017
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Multimedya Asel. Bölümşarkısı Shawn Mendes-Treat You Better. Keyifli okumalar. AŞKTA DERBİ ' ye yb geldi.
"Asel acıktım."
"Bağırma dikişlerin patlayacak."
Banyodan koşar adım çıkıp Yiğit'in yanına geldim. Hayır yani niye bağırıyorsun? Biri şu adama daha yeni ameliyat olduğunu hatırlatsın.
"Patlamış bile olabilir."
"Ne?"
Hızla göğsündeki sargıya eğildiğimde elini yanağıma koyup dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Gözlerim kocaman açılmış Yiğit'e bakarken onun gözleri kapalıydı. Dudaklarımı aralayıp acemice karşılık vermeye başladığımda yatağın kenarına oturdum. Ellerimi ensesine götürüp kendime daha çok bastırdım ve saçlarıyla oynamaya başladım.Yiğit ise bir eliyle yanağımı okşarken diğer elini belime koymuş kendine daha çok bastırıyordu. Sonunda nefessiz kaldığımızda dudaklarımızı ayırdı ve gülümsedi. Gömün beni bu adamın gülüşüne diye bağırasım geliyordu. Bu tarz yakınlaşmalardan sonra fazla utangaç olduğum için gözlerine bakamıyordum. Kollarımı boynuna dolayıp başımı köprücük kemiğine yasladım. Gözlerim sargı bezine kaydığında hiçbir şekilde kan olmadığını gördüm. Yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. Dikişi falan patlamamış beni öpebilmek için kandırmıştı.
"Acıktığım konusunda ciddiydim."
Doğrulup yanağından bir makas aldım ve ayağa kalktım.
"Kızım yapma şöyle şeyler. Bizim de bir karizmamız var yani."
"Aman sevsinler karizmanı."
"Kim sevsin?"
"Şansını zorluyorsun adamım."
"Sadece yemek istiyorum."
Gülüp başımla onayladım ve odadan çıkıp alt kata indim. Doktorun tavsiyeleri üzerine hazırladığım yemekleri tepsiye yerleştirip tekrar merdivenleri tırmanmaya başladım. Yiğit'i eve getireli üç gün olmuştu ve üç gündür odaya yemek taşıyordum. Şikayetçi miydim? HAYIR! Yeter ki yaşasın bir ömür aynı şekilde yaşayabilirdim. Kolumla kapıyı açıp içeri girdiğimde Yiğit tavana diktiği gözlerini bana çevirdi. Yanına ilerleyip tepsiyi komodinin üstüne koydum ve yaslanmasına yardım ettim. Tepsiyi Yiğit'in kucağına koyup üzerimi değiştirmeye gidiyordum ki Yiğit bileğimi tuttu.
"Sen yedir."
"Çok nazlı bir adam oldun."
"Vuruldum olsun o kadar."
"Hatırlatmasana."
Kaşlarımı çattığımda bileğimden çekerek yatağa oturmamı sağladı.
"Özür dilerim."
"Tamam önemli değil."
Kaşığı elime uzatıp küçük bir çocuk gibi gülümsedi.
