De Perfecte Tien.

Proloog.

Reacties zijn van harte welkom en vergeet ook niet te stemmen als je graag wilt dat ik doorga met het verhaal! Dan weet ik namelijk wanneer ik een nieuw stukje moet posten! Voor de rest: Hope you like it! En veel succes met het lezen van mijn verhaal.

De belangrijkste regel van vriendschap is: Nóóit, maar dan ook nóóit een jongen boven je vriendinnen verkiezen. Ik herhaal: Nooit. Iedere vrouw heeft deze regel eens in haar leven wel voorbij horen komen. De meesten houden zich ook wel aan deze regel. Zo zegt men ook wel: Jongens komen en gaan, maar vriendschap blijft voor altijd bestaan. Of zoiets dergelijks. Dat was het toch? Nou, goed, hoe dan ook. Jullie begrijpen me wel. Jongens boven je vriendinnen verkiezen is een no-go. Dat liefde je tijdelijk blind maakt en je daardoor je vriendinnen voor een korte tijd uit het zicht verliest is normaal. Iedereen maakt het wel mee. Je wilt graag bij je nieuwe vlam zijn en al je tijd aan hem besteden. Daarbij kan het nog wel eens voorkomen dat je je vriendinnen verwaarloosd. Maar nooit teveel. Nee, je blijft altijd contact met ze houden omdat het maar zo voor kan komen dat die nieuwe vlam opeens niet meer is dan een opgebrande homp kaarsvet. Wat zeg ik dat toch weer leuk. Goed, we dwalen af. Mijn creatief vermogen tot leuke vergelijkingen bedenken of het spontaan verzinnen van nieuwe spreekwoorden is een ander verhaal. We hadden het over vriendinnen. Vriendinnen, dus. Die staan altijd voor je klaar als die nieuwe vlam opeens niet meer zo leuk is. Als je dan als een verzopen katje voor de deur staat omdat je vijftien straten door de regen moest rennen om zo bij je steun en toeverlaat terecht te komen en spontaan in huilen uitbarst als je dan omhelsd wordt door die vertrouwde armen van je vriendinnen, dan weet je dat zij er altijd voor je zijn. Zij zullen je nooit in de steek laten. Nou ja, nóóit is ook overdreven. Er zitten genoeg tussen die maar van tijdelijke duur zijn. Die blijkbaar alleen uit puur eigenbelang denken. Máár er zijn een paar vriendinnen die voor altijd blijven. Zij die voor je klaar staan, al is het maar om een kleine tegenslag. Zij die met je lachen als je weer terugkijkt op de tijden dat je lachwekkende fouten had gemaakt omdat liefde je blind maakte. Zij die met je meehuilen als het weer eens niet meezit. Zij die om je geven.

Jullie snappen nu dus wel dat vriendinnen het belangrijkste zijn in je hele leven. Niet die talloze hompen kaarsvet die eens in de zoveel tijd verschijnen en ook weer verdwijnen, niet je ouders die constant aan je hoofd zeuren, maar je vriendinnen. Het klinkt misschien ongelofelijk overdreven. Misschien denk je wel: ‘Hoezo mijn vriendinnen? Ik zie mijn vriendinnen niet met een gezicht als een zonnestraaltje de deur open doen als het drie uur ’s nachts is en ik jankend voor de deur sta omdat het weer eens fout is gegaan in de liefde.’ Daar kan ik je misschien wel gelijk in geven. Misschien zijn niet alle vriendinnen zo. Maar ik weet honderd procent zeker dat mijn vriendinnen wel zo zijn. Of.. waren. Ik heb namelijk de regel gebroken. Dé regel. Je denkt nu misschien: ‘Maar waarom praat je dan zo positief over die regel en doe je alsof dat het geniaalste is wat men heeft bedacht naast het tosti-ijzer?’ Goede vraag. Ik vraag het mezelf namelijk ook af. Nu kan ik er wel weer clichés in gaan gooien als ‘liefde maakt blind!’ en ‘je ziet het slechte niet in een jongen als je verliefd bent!’. Wacht. Dat is ongeveer hetzelfde. Maar het was werkelijk zo. Liefde maakte mij blind. Helaas, helaas. Liefde maakte niet alleen mij blind. Ik denk dat dit verhaal wat ik je zonet heb verteld van toepassing is op zowel mij als mijn vriendinnen. Juist, je raadt het waarschijnlijk al. We hebben allemaal de regel verbroken. Zal ik het nog leuker maken? We hebben allemaal de regel verbroken met dezelfde jongen.

Nu heb ik je aandacht, hè? Ik kan nu bijna wel raden wat je denkt: ‘Hoe is het mogelijk dat jullie allemaal de regel verbreken met dezelfde jongen? Hoe heeft dat ooit zo ver kunnen komen?’ Dat zal ik je allemaal gaan uitleggen, maar laten we vanaf het begin beginnen. Zo beginnen verhalen namelijk. Meestal.