Hello ik ben Katie 16 jaar. Ik heb echt een droomleven, echt top!
Nee dat was een grapje. Eerst dumpt me vriend me voor de eerste de beste barbie die die kan vinden...
Vervolgens kom ik erachter dat mijn aller-aller-allerbeste vrienden een huge geh...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Katies buikje
Ik heb Aiden al een week lang niet gesproken. Mooi verhaal trouwens. Die dag dat ik met Aiden in het parkje was, was Zakir echt boos. Toen we thuis waren leek die rustig en normaal. Hij bracht Fella naar bed en ik was ondertussen in de woonkamer bezig met wat babyspulletjes op te ruimen. Ik zat gehurkt. Ineens hoorde ik luid geadem. Nog voor dat ik me kon omdraaien werd ik al bij mijn arm gepakt en ruw omhoog getrokken.
Flashbackje:
'Wtf Zakir!' Ik kijk hem boos aan. Hij pakt me stevig bij mijn pols vast en trekt me dichter naar hem toe. Hij knelt zowat mijn hele pols af. 'Au, je doet me pijn.' Zijn greep om mijn pols verzwakt en zijn boze blik verdwijnt van zijn gezicht. Ik haal opgelucht adem en durf nu wel het gesprek met hem aan wat ik op de terug weg niet durfde. We hadden het toen over de poesjes voor de buren en of we ook een huisdiertje moesten nemen.
'Je hebt je broer een bloedneus geslagen.' Ik leg het speelgoed autootje op het tafeltje neer en ga op de bank zitten. Hij zucht en kijkt weg. 'Ik kan er gewoon niet tegen als er mensen aan je zitten.' Ik lach verbaast. 'Mensen? Mensen ! Het is je fucking broer! Ik mag hem maar niet op die manier!' Ik sta op. 'Jij bent echt belachelijk, weetje dat? Ik ben niet de Sims waarin je me kan besturen en zeggen met wie ik wel en niet mag omgaan!' Ik sla mijn handen van de schrik voor me mond. Ik had dat beter niet kunnen zeggen, ook al is het wel waar. Het enige wat die doet is zijn keel schrapen. Hij is er iets te kalm onder. 'Misschien moet je je minder opwinden, al die stress is niet goed voor de baby.' zegt die met een onder drukte grijns. 'En ja je hebt gelijk, ik kan niet bepalen met wie je wel en niet omgaat.' Hij loopt naar me toe en pakt mijn handen vast. Hij kijkt me recht in de ogen aan. Hij laat zijn hand afglijden naar mijn buik. 'Ik wil graag dit kindje en ik wil het met jou. Ik wil niet dat je altijd boos op me bent, ik hou van je! En het spijt me dat ik soms zulke dingen doe zoals mijn broer een bloedneus slaan.' Ik kan het niet helpen dan te moeten lachen.
'Het is al goed, ik vergeef je. Onder al dat stoere van jou, zit toch een lief klein hartje!' Hij lacht. 'Geef je telefoon eens? Dan zeg ik sorry tegen Aiden.' Ik geef hem maar op dat moment krijg ik net een berichtje van hem. Zijn blik veranderd weer als die naar in het speeltuintje. 'Geef. Je. Telefoon.' Twijfelachtig geef ik het aan hem. Hij pakt hem vast en gooit hem stuk op de grond. 'WTF ZAKIR!' Ik kijk naar mijn Iphone 6 Rose Gold die in stukjes op de grond ligt. 'Ik kan je niet verbieden om met 'bepaalde' mensen om te gaan, maar je wel ervan weerhouden!'
Ja en dat was het einde van mijn telefoon. Nou ja gelukkig voelen me ouders zich nogsteeds schuldig en hebben de Iphone 7 voor me gekocht. Maarja, hoe raar het ook klinkt, ik mag van Zakir het huis niet meer uit. Niet dat ik het geprobeerd heb ofzo, ik bedoel ik heb geen zin in blauwe plekken.
Ik zit met Fella op de grond. Ik ben zo trots op hem! Hij kan al op zn beentjes staan als die de tafel vasthoud. 'Ben er vandoor schat!' zegt Zakir, hij geeft me een kus op me wang. Hij loopt naar Fella toe en tilt hem op. Hij geeft hem kus op zijn buik waardoor die begint te lachen. Zo schattig! Hij zet hem weer neer op de grond en gaat naar zijn werk. Zodra hij weg is doe ik Aiden een appje dat die kan komen.
*Ongeveer een kwartiertje later*
'Neefje!' De schuifdeuren gaan open en Aiden komt binnen lopen. Hij heeft een grote bos rozen bij zich. Hij legt die neer op het aanrecht en tilt Fella op die op het aanrecht zat, ik had hem daarop gezet zodat ik zijn gezichtje kon schoonmaken. 'Waarom heb je bloemen.' Hij haalt zijn schouders op. 'Gewoon ik zag ze en ik moest aan jou denken.' 'Ahw dat is zo lief.' Ik pak ze en zoek een vaas. 'Maar eerlijk, ik had bloemen moeten geven, ik voel me echt schuldig.' 'Neh, tis goed zo, ik kan wel wat van hem hebben.' Terwijl ik de vaas met water vul gaat Aiden vliegtuigje spelen met Fella. Ik zet de vaas neer op het keukeneiland en zet de bloemen erin. 'Voorzichtig, straks doen jullie je nog pijn.' Hij kijkt mij betweterig aan. 'Van pijn word je hard, toch Fel?' Ik lach schuddend me hoofd.
Hij zet Fella neer op het keukeneiland en kijkt me dan serieus aan. 'Wil je er nu wel over praten.' Ik schud me hoofd. 'S goed.' Ik kijk naar hem, hoe hij met Fella is, wel ongeveer het zelfde als Zakir. Allebei dol op kinderen. Maar toch, hij geeft me hetzelfde gevoel als Logan. Ik hou van hem?
Ik word uit mijn gedachten gehaald door Aiden die zegt dat Fella een volle luier heeft. Ik ga tegen het keuken eiland aanleunen en pak een druif van de fruitschaal. 'Suc6.' zeg ik. Hij lacht. 'Het is jou kind.' 'En toch zou je ooit op een dag moeten weten hoe je een luier moet verschonen.' zeg ik grijnzend. Hij kijkt me aan denkend aan wat die zou terug moeten zeggen. Dan pakt die Fella op van het aanrecht en steekt zijn hand uit. 'We gaan het samen doen.'
Fella ligt op de comode, ik veeg zijn billetjes af. Ik kijk naar Aiden, die druk achter zijn telefoon zit. 'Je bent wel echt een grote hulp.' 'He wat?' zegt die afwezig. 'Vangen!' roep ik, en gooi de luier zijn richting op. 'Wat?' Hij kijkt op en vangt net op tijd de luier en gooit die in de prullenbak. Ik lach en doe hem een schone luier om, daarna leg ik hem in de wieg. Ik kijk naar Aiden die op me af komt lopen. hij doet het zo dat ik steeds een stap naar achter zet, totdat het niet meer kan en ik tegen de muur aan sta. Hij gaat door zn hurken en geeft me een kus op mijn buik. 'Het spijt me dat ik geen goede hulper was, kan je me vergeven?' Hij kijkt me met een pruillipje aan. Ik trek hem omhoog. 'Ik ben nooit boos op vrienden.'
Ineen keer lijkt die een stuk zenuwachtiger te zijn. 'Wat is er?' vraag ik. Hij zucht en kijkt moeilijk weg. 'Ik vind het niet erg om je vriend te zijn.. maar nu..' Hij kijkt mij aan. 'Je krijgt straks drie seconde om me te slaan.' Ik frons me wenkbrauwen. Hij pakt me vast en duwt zijn lippen op die van mij. Nog voordat onze tongen mekaar vinden laat hij me los. Hij heeft een onzeker lachje op zijn gezicht. '1..2..3..' zegt die.
