Never forget you

1

Maandag

'... Dus maak ik het uit.' Logan kijkt naar me, hij kijkt naar me als de meeste meisjes. Leeg, geen aandacht. Mijn ogen zijn gevuld met tranen. Ik schud langzaam mijn hoofd. Ik kan het gewoon niet geloven. We staan in het parkje precies op dezelfde plek waar het 5 jaar geleden allemaal begon. Het was toen lekker weer de zon ging net onder en we zaten samen op het bankje naar de zonsondergang te kijken. Grappig eigenlijk nu is het juist andersom het regent en hij maakt het uit.

Ik draai me om en loop langzaam naar me fiets toe die op de grond ligt. Is het nu echt over? Ik kijk nog 1 keer om. Zijn bruine ogen die bijna zwart lijken, kijken recht door mij heen. Ik voel mij betrapt en draai me snel om. Ik pak me fiets van de grond waardoor en een bruine pluk haar voor me ogen valt. Ik schuif het achter mijn oor. Birgit, mijn beste vriendin had het altijd wel gezegd dat hij een fuckboy was maar ik wou dat liever maar niet geloven.

Eenmaal op de fiets houd ik het niet meer, de tranen stromen over mijn wangen. Als ik het kruispunt oversteekt hoor ik een bekende stem achter me mijn naam roepen. Ik fiets naar het bankje dat naast de weg staat onder de bomen en ga erop zitten. Logan komt naast mij zitten. Ik kijk de andere kant op omdat ik me schaam voor me tranen. Hij schraapt zijn keel. 'Aangezien we op dezelfde school zitten en de zelfde lessen samen hebben kunnen we maar beter normaal met elkaar omgaan, wacht nee... ' Hij zucht moeilijk, 'Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is... ik weet dat je de afgelopen weken je bedenkingen had over Mandie en mij, ik kwam hier om te zeggen dat je gelijk had, Mandie en ik zijn meer dan wat je noemt vrienden.' Geschrokken maar verbaast draai ik mijn hoofd naar hem toe, ondanks dat ik wel het vermoeden had, raakt het me erger dan ik had gedacht. Er gaan zoveel gedachten door mijn hoofd, ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik doe een paar keer me mond open om wat te zeggen, maar het komt er niet uit. 'Ik hoop dat jullie twee gelukkig worden.' Zeg ik dan, ergens meen ik het, ik zie Logan graag gelukkig.

Tegelijker tijd schuiven we naar achter en zitten met een rechte rug tegen het bankje aan en staren levenloos voor ons uit. We praten nog wat over herinneringen van vroeger en moeten veel lachen. Na ongeveer een half uur zo te hebben gezeten geven we mekaar een knuffel voor de laatste keer.

'Ik ga je missenteddybeer!' fluister ik hem in zijn oor. 'Ik jou ook stoeipoes!' We laten elkaar los. Hij pakt zijn fiets die tegen het bankje aanstaat en geeft mij een knipoog. Daarna fiets die weg. Ik kijk hem na met tranen in mijn ogen. Ik voel aan mijn nek. Daar hangt een kettinkje wat ik 3 jaar geleden van hem had gekregen, gewoon omdat die zoveel van mij hield. Ik glimlach voorzichtig en pak mijn fiets. Vandaag 15 oktober zal ik nooit meer vergeten.
Eenmaal thuis aangekomen gooi ik mijn sleutels in het bakje en plof op de bank neer. In huilen heb ik geen zin meer ik wil lachen gezelligheid en als het moet dronken worden gewoon om alles maar voor even te vergeten. Ik besluit om Birgit te bellen. Binnen een kwartier staat ze voor de deur met een troost pakket vol chocolade. Ik moet lachen, 'Ik zei toch, geen zielig gedoe?! Zo kom ik toch nooit over hem heen?' 'Ja dat weet ik ook wel, maar ik vind het gewoon zo erg!' Ze pakt een chocolatje en stopt er eentje in haar mond. Met volle mond zegt ze: 'Ik heb gewoon even een knuffel nodig.'

We liggen samen naast mekaar op mijn bed. 'Het is gewoon zo erg! Wie had het nou zien aankomen? Ik niet! O dit is zo erg!' Ze moet nog net niet huilen en stopt een paar chocolatjes in haar mond. 'Het is wel mijn vriend of nou ja ex-vriend waar je over aan het huilen bent.' 'Ja precies ik doe het voor jou! Hier pak er ook een paar.' Ze schuift de doos naar haar toe. 'Nee dankje, je hebt ze zelf al allemaal opgegeten.' 'Echt?' Ze kijkt in de doos. 'O ja nu zie ik het ook. Hmmm nou ja.' Ze haalt haar schouders op. 'Dan zie ik je morgen wel weer op school.' Ze geeft me een kus op de wang. "Doegg!' 'Dag!' Ik moet lachen en sta op uit bed. Birgit blijft toch een rare.

Toen ik van Amerika naar Nederland verhuisde kwam ik bij Birgit in straat wonen. Mandie kwam ook uit Amerika. Voordat we naar Nederland verhuisde waren we beste vriendinnen. Maar toen kwam Birgit erbij, in het begin was alles leuk en aardig maar na een tijdje werd Mandie jaloers op Birgit en wou Katie voor zichzelf houden. Een paar maandjes later ben naar deze villa buurt verhuisd. Mijn ouders zijn vaak in het buitenland voor films mijn vader is regisseur, soms speelt die mee in films en mijn moeder is actrice. Voordat ik naar de middelbare school ging speelde ik zelf ook nog wel eens mee in een film. Maar toen al dat schoolwerk kwam ben ik ermee gestopt.

Ik ga aan mijn bureau zitten en kijk naar de muur met foto's. 1 van die foto's is genomen 2 jaar geleden op de kermis. Ik had een suikerspin in zijn gezicht geduwd en Logan had water over mij hoofd heen gegooid. Altijd wanneer ik naar die foto kijkt moet ik opnieuw lachen. Nooit maar dan ook echt nooit meer zal ik hem vergeten. Ik pak mijn agenda en kijk naar wat voor lesuren ik morgen heb. Zodra ik zie wat voor dag het vandaag is, val ik bijna van mijn stoel. Ik moest vandaag ongesteld worden! Altijd maar dan ook echt altijd word ik het in de ochtend maar vandaag niet.

Ik probeer mezelf te kalmeren. 'Pfff rustig Katie Rustig er is niks aan de hand, het is gewoon de stress.'. Ik pak mijn tas in en trek dan mijn pyjama aan. Daarvoor had ik nog een maandverbandje in gedaan, gewoon voor de zekerheid. Die nacht kan ik maar moeilijk slapen.

Katie Newman

Logan Jones

Birgit Stuwman

Mandie McClain