Never forget you

27

Het is een paar dagen later. Ik ben nu 12 weken zwanger. Zakir komt bijna elke dag thuis met schattige baby sokjes of een idee voor de babykamer. Nog niemand weet van de zwangerschap behalve hij en ik. Ik zit in de tram op weg naar huis. Echt ik kan niet wachten tot ik 18 ben, dan kan ik zelf rijden en ben ik niet zo afhankelijk van het openbaar vervoer. Het is rond het einde van de middag. Wanneer ik thuis kom fris ik me gelijk wat op in de badkamer. Ik zie er redelijk moe uit en wil ook het liefst op de bank is slaap vallen maar dat kan niet. Vanavond gaan we bij de ouders gaan we bij de ouders van Zakir eten, niet dat ik daar nou zo veel zin in heb maar ik zie Fella weer! Ik droog mijn gezicht met de handdoek en werk mijn make-up wat bij. Ik kijk naar mijn kleren. Ik had vandaag drama en dat was echt drama, we moesten dansen tot we er bij neervielen. Daarna rook ik niet zo fris meer. Gelukkig was het het laatste uur en kon ik gelijk naar huis toe. Ik loop naar mijn kamer en trek mijn kleren uit. Ik loop naar mijn klerenkast en trek hem open. Ik trek een grijs jurkje aan en kijk in de spiegel die in de kast zit. Ik doe mijn haar in model en bekijk mij van alle kanten. Ik krijg bijna een hartaanval. Door de kerst was ik al wel wat kilo's aangekomen, maar ik heb dat er ook gelijk weer van af gesport en ben gezonder gaan eten. Maar als ik nu naar mijzelf kijk, naar mijn buik dan voel ik mij weer opnieuw dik. Ik heb de laatste tijd veel met Zakir gesport overige zwangerschap kilo's eraf en nu.. nu begint alles weer opnieuw. Mijn buikje is aanwezig. Mensen denken vast als ze mij zien dat ik 10 weken of meer zwanger ben! Bij Fella groeide mijn buik ook heel hard. Wanneer ik bijvoorbeeld 15 weken zwanger was leek ik wel 20! Ik haat zwanger zijn. 

Ik zucht en pak een zwart lang vest uit mijn kast en trek die aan zodat ik mijn buikje nog een beetje kan verbergen. Ik loop naar beneden toe. Net op tijd want als ik benden sta hoor ik getoeter. Ik pak mijn jas van de kapstok en loop via de voordeur naar buiten en stap in de auto. Ik heb zijn ouders al wel vaker ontmoet het zijn best aardige mensen. 'Mijn broer is er ook.' zegt hij. Ik kijk hem aan. 'Okey ja leuk.' Hij probeert zijn ogen op de weg te houden maar kijkt mij toch aan. 'Is er wat?' 'Nee, ben alleen moe.' Het is niet lang rijden binnen een kwartier parkeert hij de auto en bellen we aan. Zijn moeder doet open en geeft me gelijk een knuffel. 'Welkom welkom!' Ze kijkt me aan en glimlacht naar me. 'Kom binnen! Fella wacht op je.' Het voelt gelijk alsof er weer een beetje energie in mijn lijf komt. 'Waar is hij?' 'In de woonkamer.'

Cilla

Ik hang mijn jas op en loop gelijk naar binnen. Hij ligt op het speelkleed. Zodra hij mij ziet begint hij in zijn handjes te klappen en te lachen. Hij brabbelt wat wat steeds meer op het woord mama begint te lijken. 

Ik pak hem op en ga met hem op de bank zitten. Ik knuffel hem plat. De vader van Zakir, André komt naast mij zitten.