Never forget you

25

Big Girls Cry 

{{Dit is een soort van deel 3}}

januari '17 

Ik zit met Fella op de bank en heb een arm om hem heen geslagen zodat die niet kan omvallen. Ik kijk naar de foto's op mijn  mobiel die ik het afgelopen jaar had gemaakt met Robin. Het is vijf weken verder en Robin woont nu in Rotterdam en doet haar advocaten opleiding. Sinds dat ze weg is, hebben we geen contact meer gehad. Zelf ben ik ook begonnen met me opleiding tot actrice. Zakir komt de trap afgelopen. Sinds ik weer naar school ga is hij een stuk chagrijniger en wil die minder dingen doen voor mij doen, of in het huishouden. Hij sloft in zijn onderbroek naar de grote stoel en laat zich erin vallen. Hij wrijft door zijn haren en zucht diep. 'Ik werk vanavond tot laat.' zegt hij. 'Okey.' Ik sta op en til Fella op en loop met hem naar de gang en stop hem in de wagen. 'Wat ga je doen?' 'Boodschappen.'

Ik sta bij de afdeling voor kinderen. Met hapjes en  luiers enzovoort. Ik pak hetbpotje babyvoeding, appel. Dan moet ik denken aan Zakir. Hij heeft mij niet meer aangeraakt sinds het nieuwe jaar begonnen is. Dat is dan al zo'n 20 dagen. Bedenkelijk leg ik het potje in de wagen  pak er nog een  paar en loop dan via de schappen verder. Als ik bij de groente afdeling sta hoor ik er 2 mensen tegen elkaar praten. Mijn ogen blijven staren op de man. Het zal toch niet...? ik heb hem sinds kerst niet  meer gezien of gesproken. Ik duw de wagen naar voren en loop naar hun toe.

'Logan?' 'Katie!' Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel. 'Heey mannetje!' Hij buigt door zijn knieën en geeft hem een kus op zijn hoofd. 'Dit is eh..' hij komt overeind. 'Dit is Claire.' 'Claire dit is Katie, me ex en moeder van me kind.' We  geven mekaar een hand. 'Claire is mijn nieuwe vriendin.' Hij slaat een arm om haar heen en drukt haar tegen zich aan. 'O euh...' Ik weet niet hoe ik me moet houden of moet denken. Tuurlijk ben ik met Zakir en allebei zijn verder gegaan met ons leven maar toch... Ik  bekijk Claire van top tot teen. Ze heeft haar blonde haar met een ondertoon van bruin in een warrige maar toch nette staart.  Gouden oorbellen, haar make-up zit perfect met zachte kleur roze lipgloss  en prachtige blauwe ogen. Haar lichaam is om door een ringetje te halen. Haar borsten die zijn net zo groot als die van Katie tijdens haar zwangerschap, ze lijken wel cup E. Ze bekijkt haar kleren, ze heeft een wit
hemdje met een zachter kleurtje wit jasje en een zwarte broek aan en daaronder ook lichte laarsjes.

'Nieuwe vriendin.. dus hoelang al?' 'Paar weekjes, denk tussen sinterklaas en kerst in?' 'O goh wat leuk. Nou ik moet maar weer eens gaan, veel plezier nog.' Ik duw de wagen vooruit. Als ik ver van hun vandaan ben haal ik diep adem. Het is zo'n ander type meisje dan Mandie of mij. Mandie was plat, ik  normaal maar met Claire heeft hij zichzelf echt overtroffen. Ik pak haar laatste boodschappen en loop naar de kassa, met een hoofd vol vragen.     

 Eenmaal thuis aangekomen stop ik Fella in de box, ruim ik de boodschappen op en plof neer op de bank. Ik moet terug denken aan de kerst. Het was zo fantastisch gezellig, iedereen was er inclusief Sam en Fella. Robin was er ook maar Thomas en Sanne ook. Het was zo zielig Robin ontkende het wel maar ik zag steeds hoe ze keek als Thomas met Sanne voorbij liep, alsof er iemand dood was keek ze dan. Ik mis haar wel. Er word op de schuifdeuren geklopt. Ik draai mijn hoofd naar de deuren en zie dat Robin daar staat. Ik sta op en loop snel naar haar toe. Ik maak verrast de deuren open en geven mekaar een knuffel. 

'Heey! Wow!' Ik laat los en kijk naar haar buik. 'Jij bent echt flink gegroeid!' Haar buik is nu net een voetbal. 'Praat niet over dit!' Ze gaat met haar handen over het buik gedeelte. Ze loopt naar binnen en gaat op de barkruk zitten. 'Wil je wat drinken?' 'Koud water graag.' Ik loop naar de koelkast en haal er een flesje water uit de koelkast en geef het aan Robin. 'Waarom hou je de baby's niet zelf?' Robin kijkt me verveeld aan. 'Kunnen we het ergens anders over hebben?' 'Ja tuurlijk, hoe bevalt Rotterdam?' 'Ja echt heel anders die mensen waar ik mee omga zijn zo anders, ze hebben geen kinderen en denken er ook nog niet aan. Echt heerlijk, maar ik mis jullie wel, je bent eigenlijk nog de enigste waar ik nog contact mee heb, maar dan goed contact bedoel ik.' 'O hoezo?' 'Nou sinds Logan zijn nieuwe vriendin heeft chillen wij niet meer, nou Thomas begrijp je natuurlijk wel en met Birgit heb ik Ruzie.' Ik kijk haar verbaast aan. 'Hoezo heb je ruzie met Birgit.' 'O Robin.' Wuift met haar hand alsof het niets is en neemt een slok van haar water. 'Toen met kerst weetje wel, toen waren we aan het praten en lang verhaal kort, ik heb haar nog niet bestaande kind dootdgewenst.' 'Wtf Robin nee! Ik ga nu Birgit bellen en dan gaan jullie het uitpraten.' Robin rolt met haar ogen. 'Ze negeert me al de hele tijd veel zin heeft het niet Katie.'     

20 minuten later zit Birgit tegenover Robin aan het keukeneiland. Ik sta tussen hen in. 'Kom op jullie zijn beste vriendinnen!' 'O ja? Een beste vriendin zou niet zeggen dat ze hoopt dat je kind doodgeboren word!' 'Ja..' ze kijkt ons schuldig aan. 'Het spijt me okey.' Birgit knikt. 'Weetje overal waar jij bent is drama, het is altijd rustig totdat Robin komt. Thomas heeft helemaal gelijk om bij jou weg te gaan, zou eigenlijk iedereen moeten doen. O wacht, stom van me dat hebben ze al gedaan.' Ze kijkt haar gemeen aan. 'Birgit de even normaal.' zeg ik. 'Wat het is toch zo? Alleen niemand durft het te zeggen omdat Robin een grote bek heeft.' 'Okey ja dat heb ik maar weetje wat? Ik hou het niet verborgen dat ik een kind krijg zoals andere mensen die het wel 1,5 verborgen houden!' Haar mond valt open. 'Kijk Katie dat bedoel ik nou. Ze houd geen rekening met gevoelens.' 'Sweetie het is gewoon de waarheid, je loog 1,5 jaar tegen je beste vriendinnen! En eigenlijk de hele wereld.'  Robin staat op. 'Ik ga even naar de wc.' Birgit staat ook op en versperd haar de weg. Ze gaat intimiderend voor haar staan. 'Weetje, sweetie! Ik hoop dat jou fk baby's allebei kei hard dood geboren worden.' Bij elk woord wat ze zei in die zin sloeg ze de buik van Robin heel hard, het leek wel alsof ze aan het boksen was. De spanning is om te snijden. Robin kijkt haar verward maar ook boos alsof ze haar ieder moment kan vermoorden. Birgit kijkt alsof ze iemand heeft vermoord. En ik, ik sta erbij en kan moeilijk plaatsen wat er net is gebeurd. Ik heb geen idee waar toe Robin nu in staat is. 'Okey...' ze knikt haar hoofd en pakt haar tas. 'Ik weet wanneer ik niet gewild ben, echt een slecht idee om terug te komen.' Ze schraapt haar keel. Ik ga, beter onthoud je me pretty face, want ik zweer het, ik kom niet terug.' 'Wat? Nee Robin wacht!' Ik loop naar haar toe en pak haar arm vast. 'Nee, Birgit heeft gelijk iedereen hier haat me, vertel me waarom waarom zou ik hier blijven?!' Robin schud zich los van mij en verdwijnt door de schuifdeuren ik blijf er nog een tijdje naar staren alsof ik verwacht dat ze er weer doorheen komt lopen. 

Ik staar net zolang totdat ik zware ademhaling achter me hoor. Ik draai me om en kijk naar Birgit. Het lijkt wel alsof ze een paniek aanval krijgt. Ik loop naar haar toe. Ik begeleid haar naar de bank en ga naast haar zitten. Adem in en uit zeg ik en doe het voor. Na een tijdje word ze weer rustig. 'Ik heb zoiets ergs gedaan... straks zijn ze echt dood!' 'Nee joh.' Ik neem haar in mijn armen en kijk naar Fella. Hij heeft door alles heen geslapen. 'Keet, ik denk dat onze vriendschap nu echt over is door mij..' 'Tuurlijk niet Robin heeft toch ook dingen gezegd niet kunnen.' 'Ja maar hier is het probleem.' Ze maakt zich los en gaat recht op zitten. 'Zij zei het alleen en ik heb het gedaan bij haar en het ergste is nog dat ze het niet meende.' 'Hoe weet je dat nou 9 van de 10 keer meent ze alles wat ze zegt.' 'Ja maar deze keer niet.' 'Ze vroeg iedereen of ze mij gezien hadden omdat ze sorry wou zeggen en toen ik thuis was kreeg een berichtje van het spijt me dat het zo moet maar ik wil sorry zeggen enzo en wil alles eraan doen om het goed te maken.' Ze zucht verdrietig. 'En het is niet waar, Thomas mist haar iedereen mist haar nou behalve Sanne dan maar daar hebben we het nu niet over.' Even moet ik denken aan toen ik zwanger was ze had me toen al die tijd genegeerd als of ik niet bestond. Alsof een dodelijke ziekte droeg die besmettelijk was. Elke keer als we elkaar tegen kwamen op school liep ze met een boog om me heen. Ik haatte haar toen echt. Dus waarom zou ik er nou wel voor haar moeten zijn en het steeds voor haar opnemen?! 'Nee Birgit je hebt gelijk, Robin is ook een kutwijf. Ze is je tranen niet waard. Misschien is het ook beter zonder haar, je hebt gelijk overal waar ze is is drama.' Birgit staat op en droogt haar gezicht. 'Ik ga Sam ophalen.' 'Okey doeg!' 'Doeg!' Ik pak mijn telefoon ga naar mijn contacten en verwijder het nummer van Robin. Bitch.