When I Was Your Man || z.m

before the our ending

bölümü bitiremeyince Gnash- ı hate u, ı love u dinleyerek yazdım bence sizde dinleyerek okuyun kanks ksdjlkxknsjdjkaa

bn gldm

İzmir yanıyor, vücudumda azıcık insaf vardı o da eridi glb

belki şimdi gidiorum

ama

şunu demek isterim ki,

güneşin amq

"Tek başına gitmek istediğine emin misin?" gözleri saatinin üzerinde sürdürdüğü kısa yolculuğunu kesip gözlerime odaklandığında saçlarımı tepeden öylesine bir topuz yapıp telefonumu pantolonumun cebine tıktım. "Hala seni bırakabilmek için yeterli zamanım var." boş gözlerle, uzun süre yüzünü incelediğimde sonunda derin bir nefes alıp yersiz ısrarlarından vazgeçti.

Kendim gitmek istiyordum, onunla konuşmak ve ne yapabileceğimiz hakkında düşünmek çünkü bu his artık dayanılmaz olmaya başlamıştı, etrafımdaki hiçbir şeye katlanamıyormuş gibi, vücudumun her bir zerresi onun özlemiyle dolup taşıyormuş gibi hissediyordum.  Ona sinirliyken ya da çok fazla kırgınken verdiğim kararların etkisiyle bir şeyler yapmak istemiyordum, haftalar geçmesine rağmen kalbimden ve aklımdan çıkmayan bir Zayn Malik vardı çünkü.

"Başına bu kadar bela olduğum için üzgünüm,"  ayakkabılarımı giyiyorken yüzüne bakıp konuştuğumda yarım bir şekilde gülümsüyordu. "Sorun değil ama," bakışları yavaşça yere inip düşünceli bir hal alırken kısık sesle konuşmaya devam etti. "Neden sanki bir daha buraya dönmeyecekmişsin gibi hissediyorum?" 

"Aslındaa, dönmemeyi umuyorum, biliyorsun. Zaten kendi evime çıkmayı düşünüyordum ve galiba uygun fiyata bir tane buldum." gözleri, şaşkınlıkla benimkileri yakalarken dudakları hafifçe aralandı. "Ya da bilmiyorum, belki Zayn'le işleri yoluna koyabiliriz."

"Gerçekten bunu istiyor musun?" kaşları hafifçe çatılırken derin bir nefes aldı. "Evet, onu seviyorum. Ne olursa olsun bu his içimden geçmiyor,"

"Seni doğum gününde ekip Rachel'la barda içse bile mi?" sesi, sinirli bir tonla kulaklarıma çarpınca tıpkı onun yaptığı gibi kaşlarımı çatarak yüzüne baktım. "Sanırım, evet. Rachel'la içmiş olsa bile ya da bilmiyorum birlikte bunu mükemmel bir şekilde götüremiyor olsak bile ben onun yanında mutluydum. Bunu benimle defalarca tartıştın, Tyler ama kendi kendime düşününce vardığım tek nokta bu oluyor. Şuan onunla olduğumdan daha iyi olamıyorsam bir şeyler yanlış gidiyor demektir. Bunu düzeltmek istiyorum."

"Kendine düzeltmek için şans tanımıyorsun ki! Daha sadece bir yada iki hafta oldu, hissettiğin her şey daha çok yeni ama sen yine ilk fırsatta ona dönmeyi hedefliyorsun artık bunu aşman gerekiyor, Charlyne. Bu bana tipik bir bağımlılığı hatırlatıyor, ne kadar bıraktım dersen de ama aklından atamıyorsan ve tekrar tekrar aynı hatayı yapmaya, aynı zararı kendine vermeye devam ediyorsan bağımlısındır."  öfkesi artık sözlerine döküldüğünde başımı iki yana sallayarak konuştum.

"Ya da sadece onu seviyorumdur, neden bu ihtimali göz önünde bulunduramıyoruz."

"Çünkü sadece kendini kandırıyorsun, sürekli hatalar yapıp bir şeyleri mahveden birini bu kadar seviyor olman nereden bakarsak bakalım ÇOK MANTIKSIZ! Ona şans veriyorsun, seni aldatıyor. Onu affediyorsun, doğum gününü unutup üstüne seni ekerek bir kızla- bir kız mı dedim? Pardon, daha önce seni aldattığı ve artık konuşmadığını söylediği bir kızla barlarda vakit geçirip seni olduğunu bile hatırlamadığı doğum gününde yalnız bırakıyor, ama sen hala dönüp dolaşıp sanki başka çaren yokmuş gibi bir yoyo misali, seni ne kadar uzağa atarsa atsın sanki ipin onun elindeymiş gibi geri ona dönüyorsun, pardon ama bunun neresi sevgiyle ilgili?" gözlerimi kırpıştırıp, haklılığını içime sindirebilmek için uzun, oldukça uzun bir süre gözlerinin içine baktım ve bana LANET OLASI ZAYN'E GERİ DÖN! diye haykıran kalbimi görmezden gelmeye çalıştım ama olmadı.