When I Was Your Man || z.m

flashback

BILGISAYARIM BOZULSA DA HİCBIR SEY BÖLÜM ATMAMA ENGEL OLAMAZ DEDİM VE ATTIM

BENCE SİZDE YORUM VE OY FIŞEKLEYIN 🚀

BU KIZ SABAHIN KÖRÜNDE TEMIZLIK YAPMAYA KAÇAR DÖNDÜĞÜMDE YORUMLARIN GÜZELLIGIYLE VE ÇOKLUĞUYLA BANA SÜRPRİZ YAPABİLİRSİNİZ❤❤

"Yaptığın şeyin pişmanlığından bu şekilde mi kaçacaksın?" gözleri bana gösterdiği tepkiyi belli edercesine parıldarken bardağı elimden aldı.

Kesinlikle bu gece öyle yapmayı planlıyordum. Sonuçlarını düşünmeden, gözlerine bir kez bile bakmadan evden çıkmıştım ve her şey tamamen bitmişti. Zayn ve Charlyne yoktu.

Zayn artık yoktu.

Bunu düşünmek, iki göğsümün arasında ki boşluğu doldurarak acı veren bir yanma hissine sebep olduğunda ellerimle şişeyi kavrayarak ağlama başladım. "Seni anlamak çok zor." dedi bu sefer. Kızaran gözlerime ve burnuma bakıp bana daha çok öfkelendiğini hissediyordum ama alışmam uzun sürecekti. O 7 yakında da 8 senedir birlikte olduğum adamdı. Nasıl birden bire unutabilirdim ki?

O gece çok kötüydü. Karşısında nasıl o kadar ifdesiz durabilmiştim bilmiyordum ancak kapıyı ardımdan kapatmamla göz yaşlarımın sel olup beni istila etmesi bir olmuştu.

Kendimi sadece Zayn'in birkaç metre önünde ki kapının ardına kadar saklayabilmiştim. Bir yandan kapıyı açıp beni görmesinden korkarken bir yandan da hıçkırıklarımı gizleyerek ağlamak benim için zor olmuştu ama sadece orada ağlayarak, küfürlerini ve bağırışlarını duyarak geçirdiğim, bir saatin ardından bacaklarımda yürüyecek gücü kendimde bulmuştum.

"Beni anlamak neden çok zor?" başımı önümde ki tezgaha yaslayıp derin bir nefes aldım. Vücudum alev gibi yanıyordu ve biraz soğukluk iyi gelmişti. "Ayrılıyorsun, bunu yapan ve buna rağmen kendini mahvedende sensin. Anlayamıyorum."

"Ne yani? Ben ayrıldım diye oturup göbek atmam falan mı gerekiyor? Bazen olmayınca bitirmek gerekir ve biz bunu yapamadığımız için son bir iki senedir birbirimizi yiyip durduk. Sonunda bunu akıl eden ben oldum ve şimdiyse tahmin ettiğimden çok daha eksik ve yarım hissettiriyor."  elimi kalbimin üzerine koyup gözlerimi kapattım. Derin nefesler almak bile canımı yakıyordu.

"Kendini bu kadar yıpratmayı bırakman gerekiyor, ondan ayrıldın diye dünya bitmiş falan değil. Toparlan ve bugüne kadar o yanında olduğu için kendini frenlediğin şeyleri yap."

"Bu gece tam olarak o dediğini yapıyorum işte." sol gözümden akan yaş yanağıma doğru kayarken içki şişesini elime alıp kaldığım yerden tekrar içmeye başladım.

Zayn

"Böyle yapınca geçmeyecek biliyorsun değil mi?" parmakları saçlarımın arasında geziniyorken diğer elini içki şişesini kavradığım elimim üzerine yerleştirdi.

"Beni terk etti." diyebildim sadece. Doğrusunu söylemek gerekirse kafam kıyaktı, yer ve zaman kavramını çoktan yitirmiştim ama şu siktiğimin gerçeği bir türlü aklımdan silinmiyordu.

"Seni hak etmiyordu." parmakları yüzümde gezinmeye başlamışken gözlerimi kapattım. Tek istediğim biraz huzurdu.  "Biz birbirimizi hak ediyorduk," içki şişesini bir kez daha dudaklarıma götürdükten sonra devam ettim. "İkimizde mükemmel değiliz ama bir araya gelince öyleydik neden böyle yapıyor? Sevgim ikimize de yeterdi neden beni bırakıp gitmeyi tercih etti?"

Rachel'ın beyaz teni arada bir benim güzel bebeğiminkiyle yer değiştiriyor, aklımı yitirmiş gibi hissetmeme ve bedenimin tuhaf bir heyecanla kasılmasına sebep oluyordu.

Elini yüzüme yerleştirip gözlerimi kapatmama sebep olurken oldukça hisli bir şekilde iç çekti.

"Onun peşinden üzülmeyi bırakmalısın. O senin için üzülmüyor bile. Sen söyledin. Giderken bir an bile tereddüt etmediğini. Sevseydi o kadar hissiz bir şekilde davranamazdı."

Kalbim acıyordu. Söylediklerinin doğru olmamasını istiyordum ama haklı olabilir miydi?

Charlyne beni çoktan aklından silmiş miydi? Buna inanasım gelmiyordu.

Baş parmağı dudaklarımın üzerinde tereddüt edince gözlerimi açarak ona baktım ama gördüğüm tek şey artık Charlyne'di. "Beni neden bıraktın?" diyerek ağlamaya başlamam ise tamamen bir sürprizdi çünkü yeşil gözler benim de hissettiğim bir şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Seni bırakmadım." diye mırıldandı ince parmakları yüzümde geziniyor, daha iyi hissetmeme sebep oluyordu. "Seni seviyorum." dedim elini tutup avuç içlerine öpücükler bırakırken masanın üzerinde ki dağılmış beyaz tozlara ve sigaralara baktı.

Bana kızacaktı, biliyordum ama tüm bunlar onu tekrar bana getiriyordu.

Bazı küçük takviyeler.

"Sana söz verdiğimi biliyorum ama lütfen bana kızma." elimin birini yanağına yerleştirirken yutkundum. Gerçek gibiydi ve bu hala yaşıyormuşum gibi hissetmeme sebep olmuştu. Bana yavaşça kırgın bir gülümseme gönderdi.

"Zayn-" diye mırıldandı ancak devamını getirmemesi için onu susturdum. Çünkü yine beni bırakacaktı. Eğer konuşursa gidecekti ve benim en çok ona ihtiyacım vardı.

"Bir daha gitme." koltukta düzgün bir şekilde oturmaya çalışıp ona doğru baktım. "Ağlama," diye mırıldandım akan göz yaşını silip dudaklarımı dudaklarına bastırırken. "Artık birlikteyiz," gözlerimi tamamen kapattığımda bu sefer beni öpen oydu. Gülümseyerek yanaklarını kavradıktan sonra yanımda ki bedenini kucağıma çekip öpüşüne karşılık verirken, Rachel'ın artık daha büyük bir problem olduğunun henüz farkında değildim.

Charlyne

"Yeter artık." duvara doğru düşen başımı tutarak düzeltirken şişeyi elimden aldı ve zorla açtığım gözlerime öfkeyle baktı. "Daha fazlasına göz yumamam bugün bu aşk acısı olayın sondu. Tamam mı? Hayatına devam etme vakti." beni kucaklayıp kaldırırken sinirle bir nefes daha aldı ve beni odaya götürmeye başladı.

"Keşke seni seviyor olsaydım." dedim birden. Bunu neden dediğimi bilmiyordum ve o da beklemiyor olmalı ki şaşkın bir yüzle bana bakıyordu. "O zaman her şey daha kolay olurdu." başımı göğsüne yaslayıp derin bir nefes alırken boynunda ki ellerimi karnıma indirdim. "Seni sevmek daha kolay olurdu. Bu kadar üzülmezdim ya da bilmiyorum. Beni bu kadar kırmazdın."

Beni yatağa bıraktıktan sonra yanıma oturarak saçlarımla oynamaya başladı. "Bu gece daha fazla düşünmek yok uyu artık." dudaklarını alnıma bastırdıktan sonra gülümsedi.

"Benim gibi bir kızı sever miydin?" yan dönerek ona doğru baktıktan sonra baş parmağımı çenemin üzerinde gezdirmeye başladım. "Yoksa başına bela edeceğini düşünür arkana bile bakmadan kaçar mıydın?"

Parmağını göz kapaklarıma değdirip kapatmamı sağladığında gülerek eline vurdum. "Uyumak istemiyorum benimle konuş."

"Seni başına bela edecek tek kaçık, Zayn Malik." ciddiyetle konuştuğunda gözlerimi gözlerine çevirerek derin bir nefes aldım. "Gerçekten mi?" başımı yastıktan kaldırıp doğrulacağım sırada bana engel olup bakışlarını gözlerimden kaçırdı. "Sen çoğu erkek için mükemmel bir kızsın. Bunları dert etme. Lütfen uyu." işaret parmağını kaşlarımı çattığım için kırışıklaşan alnımda gezdirirken bana bakıp gülümsüyordu.

"Senin için bile mi?" emin olmak ister gibi sorduğum soru karşısında bana dişlerini göstererek gülümserken ben uyumadan hemen önce fısıldadı.

"Benim için bile."

İYİ BOK YEDİNİZ AMK KELLERİ DIYENLER +63572

SİZİ SEVİYORUM BANA SÖVMEYİN BYYY❤