When I Was Your Man || z.m

flashback

Gelen oylar harika ama yorumlar artarsa daha güzel olar❤

Yorum yapmak güzel biri

Yorumlar yazarların mutlu olmasını ve size güzel bölümler yazmasını sağlar.

-Wattpad Spotu

Zayn'le birlikte olmaya çalışmak zordu. Bana mükemmel şeyler yaşatıyor olmasına rağmen yaptığı şeyler güzel anlarımızın üzerine bir sis gibi çöküyordu. Bu her zaman için böyleydi, birlikte olmak için savaşan iki alakasız insandık ama bir şekilde ilerliyorduk.

Nasıl olduğunun bizim için bir önemi yoktu, yada birlikte kalmaya çalışırken birbirimizi ne kadar derinden yıprattığımızın. Sanki sonuç değişecekmiş gibi sadece çırpınıyorduk ve çıkan sorunları görmezden geliyorduk.

Her seferinde. Ne kadar doğru bir şey yaptığımı bilmiyordum. Bütün hayatım o olmuştu, ailem yoktu, kendime ait bir arkadaş çevrem, kendi evim, kendi düşüncelerim, kendi hayatım yoktu.

Bir süre sonra sadece Zayn için yaşamaya başlamıştım, ama bunu yapmaya başladığımın hiçbir zaman farkına varmamıştım. Zayn bazı şeyleri çok iyi empoze edebilen bir insandı. Her ne kadar öyle olmasa da, sanki bu benim tercihimmiş gibi hissetmemi sağlıyordu. Sanki ailemden kopmayı ben istemişim yada tüm hayatımı ona bağlamayı ben tercih etmişim gibi.

İçten içe öyle olmadığını hissetsem de, ona karşı beslediğim güven hissi öylesine büyüktü ki, beni isteyerek incitmeyeceğini biliyordum. Beni asla isteyerek kırmazdı, ya da onun söylediği bir şeye kırıldığımda öylece bir köşeye geçip susmamı beklemezdi. Her zaman gönlümü bir şekilde alana kadar uğraşırdı.

Hayatta ki en büyük şansımın o olduğunu bilsem bile kendimize oluşturduğumuz duvarı sarsan bazı şeyler olduğunu hissedebiliyordum. Onun kaygılarını hissedebiliyor ve onu güvende hissettirmek istiyordum ama o benim için fazla hırçın bir rüzgardı.

Eğer karşısında durmaya çalışırsam, beni yıkabileceğini biliyordum, onunla sözlü olarak tartışmaktan sürekli kaçınıyordum çünkü sinirlenince kontrolden çıktığını biliyordum.

7 yılda ister istemez onunla ilgili her şeyi öğrenmiştim.

Ama Calum'la ilgili olarak neden bu şekilde hissettiğini hiçbir zaman kendi başıma çözemeyecektim sanırım.

Benimle olduğundan çok daha fazla süren bir arkadaşlığı neden böylesine bir şeyle itham ettiğini bilmiyordum. Calum her zaman bizi kırıldığımız yerden tekrar birleştiren kişi olmuştu, bana sürekli çok iyi davranmıştı ve Zayn'in beni hayal kırıklığına uğrattığı ya da çocukça bir inat yüzünden mahvettiği anılarımı benimle birlikte tamamlamıştı.

Zayn her zaman dans etmekten nefret eden biri olmuştu. Dans etmeyi her zaman için fazla anlamsız bulmuştu ve kavalyem olarak geldiği halde benimle dans etmemişti, ama Calum oradaydı, ki bu da benim şansım olmalıydı çünkü lise yıllığında düzgün bir fotoğrafım olmasını sağlayan kişi de oydu.

Zayn o zamanlar şimdikinden çok daha kaprisliydi ama son zamanlarda bunları aştığımızı hissediyordum.

Yine de yeni problemler bizi bırakmıyordu, sürekli bir kaygıyla yaşıyordu ve bunu nasıl düzeltebileceğimi bilmiyordum.

Kapının kapanma sesini duyduğumda salondaki koltukta battaniyelere sarınmış oturuyordum. Yaramazlık yapmış küçük bir çocuk edasıyla, salonun kapısından içeri girerken yutkunuyor, kirpiklerinin altından fark etmediğimi düşünerek bana bakıyordu.