The Unreachable Wife

43-The Two Sides of Love

Medyo bumaba na ang galit ko kay Anya. Ilang oras din akong kinain ng galit at selos. I realized I'd gone too harsh pero ganunpaman wala akong pinagsisihan. Pasensiyosong hinintay ko ang pag-uwi niya. I kept checking the time, wondering if she'd follow my order to go home. I was still willing to listen to her explanations ngunit kung gagawin niya yun ay sa harap ko mismo upang makita ang sinseridad sa kanyang mukha. We needed to settle this matter as soon as possible. Nangako kaming hindi mag-aaway nang dahil sa trabaho niya but her work was a manipulative beast that was impossible to be controlled. Kung hindi namin ito aayusin agad, times like this will happen over and over again.

Palakad- lakad lamang ako sa loob ng bahay habang di mapakali at kung ano-anong pumapasok na larawan sa aking isipan. Everytime that intense kissing crossed my mind, para akong masisiraan ng ulo. It only caused me to imagine more scary things. Magkasama na naman sila sa mall tours ngayon. Ano na naman kaya ang ginagawa nila para pakiligin ang mga tagahanga? Holding hands? Hugging? Or maybe a kiss on the lips? Hayward hadn't expressed any opinion to anyone else since he discovered the truth about our marriage, not even to Anya. Yun ang mas kinakabahala ko. What kind of person he is? A person who respects someone privacy o tahimik na magnanakaw ng asawa na nasa loob lamang ang kulo?

Tatlong oras akong naghintay pero walang Anya na dumating. Unti-unti na namang bumalik ang galit sa aking dibdib. It was only a sign that she indeed didn't respect me. Ni hindi man lamang natinag sa galit ko. O baka inaasahan niya na namang iintindihin ko lang siya. I felt suffocated. Sa mga sandaling iyon ay tila biglang naging malaking parusa ang pag-iisa ko sa bahay. Dali-dali akong nagbihis. Nag-isip ng pupuntahan. I needed to do something to pacify myself or else baka sumabog na naman ako pag nagharap kami ni Anya. Mas lalong hindi namin maaayos ang problema. I remembered the reunion that Fatima mentioned to me. Ngayon yun. A perfect timing to meet my old friends para panandaliang makalimutan ang galit ko sa aking asawa. Sana pag-uwi ko hindi na ganun kabigat ang aking loob.

Nagpalit ako nang medyo pormal na damit. Nagsusuot na ako ng sapatos nang may nagdoorbell. I was hoping that person to be Anya pero alam kong hindi siya yun. She had her own keys. Nang pagbuksan ko, tama ako. It was Violet.

"Sir Lander!!! Thank you lord! You're still here akala ko ay may nangyari na sayo! Okay ka lang ba?" Kinapa-kapa niya ang aking katawan. Hindi umubra ang sense of humor niya para mawala ang init ng ulo ko.

"Why are you here?" seryosong tanong ko.

"Di na makatagal si Ma'am Anya sa sobrang pag-aalala. Kanina ka pa daw niya di makontak, malapit na nga siya magcollapse kahit nakikipagkamay sa mga fans dahil sa sobrang pag-iisip sayo. Pinatakbo niya na ako dito dahil sa takot na baka umuwi ka na ng Villa Rafael! Now I'm so happy to know that you're still here!" she said with exaggerated hand gestures.

Ngumisi ako at bumalik sa kuwarto para ituloy ang pag-aayos. Sinundan niya ako nang walang pag-aalinlangan. "Natatakot pala siya e ba't di siya ang umuwi. Ano? Pati ba naman sa pagpapaliwanag ng sarili niya, ikaw na rin ang proxy?" sarkastikong sabi ko habang inaayos ang sintas ng aking sapatos.

"Ha? Hindi ko pwedeng gawin yun, di ko naman alam kung ba't kayo nag-away. Eh bakit nga ba?" litong wika niya.

"Tanong mo diyan sa magaling mong amo!" medyo pikong sagot ko.

"Ah okay teka tatawagan ko. Sabihin ko na ring andito ka at okay ka lang," normal at mahinahong salita niya.

"Don't you dare call her in front of me!" mataas ang boses na sabi ko sanhi para magitla ang aking kausap at tumigil sa pagdial sa cellphone.

"Bakit naman po?"

"Kung gusto niyang malaman kung okay ako o hindi, UMUWI SIYA DITO NGAYON DIN!"