De Klasspelen (a Hunger Games fanfic)

Hoofdstuk 9

Met trillende handen pakte ik de boog vast en spande hem op. Ik haalde diep adem en concentreerde me op het schieten.

Toen schoot ik. Ik keek waar hij geraakt was. Recht in het hart. Oh, wat een opluchting! Toen ik me omdraaide zag ik dat een aantal spelmakers me verbaasd aankeken. Andere waren gewoon aan het praten en dronken een of ander blauw drankje met alcohol in. Om ook de aandacht van de anderen te krijgen, legde ik met veel lawaai mijn boog neer, en nam twee messen vast. Toen ik het ene mes in het hoofd geschoten had, hoorde ik achter me kabaal. Tevreden draaide ik me om, maar merkte dat ze niet om mij aan het praten waren, nee. Er was net een grote kaasplank op de tafel neergezet en iedereen begon te babbelen. Serieus? Niemand keek eens naar me! 'Waar is het mes op te snijden?' vroeg een oude man met grijs haar en een gekruld sikje. Zonder dat ik er over nadacht, gooide ik het mes recht in de kaas. Iedereen draaide zich om en keek me met grote ogen aan. 'Alstublieft. Dat is mijn dank voor wat jullie allemaal voor mij hebben gedaan.'

Ik knikte een beetje naar hen en liep de deur weer uit.

'Dag beste mensen! Vandaag deel ik met jullie de punten die de tributen gekregen hebben op hun test.'

Henry Funnerland begon met volle enthousiasme de punten van mijn klas op te noemen.

'Elke tribuut zal punten krijgen op tien! Ik begin met Logan. Hij heeft een score van 6.'

Ik had niemand iets verteld over wat in had gedaan bij de spelmakers. Het interesseerde me ook niet wat ze dan hadden gezegd. Het was gebeurd dus...

'Caroline, een score van 4. Dan zitten we aan Lukas, die 5/10 heeft behaald.

Nick, heeft een score van 6. En dan, Alexander, heeft een score van 8.'

Acht?

Wow, dat is best veel!

'Alicia: 4/10. Dan hebben we Luke, met een score van 7/10. En Dakota, een score van 5.'

Met veer verwondering keek ik hoe mijn klas punten kreeg op hoe ze iemand konden vermoorden. Verschrikkelijk. Ach.

'Nu goed opletten alle twee.' zei Fleur tegen Jason en mij.

'Jason, behaalde een score van 6.'

'Amai, dat is goed Jason!' zei Fleur, waarna Jason haar bedankte. Hij was duidelijk opgelucht. 'En dan de laatste, Gwendolyn, met een score van 8,5/10.'

Acht en een half?!

'Gwen! Wauw! We weten niet wat je hebt gedaan, maar een half puntje geven ze normaal nooit!' riep Collin vrolijk uit.

'Goed gedaan Gwen.' zei Jason tegen me. Ik bedankte hem en keek toe hoe iedereen zo blij om me was.

Schreeuwend werd ik wakker uit mijn droom. Mijn lichaam was helemaal bezweet en ik hijgde volop. Deze was een van de ergste geweest. Elke nacht al sinds ik hier was kreeg ik nachtmerries over de Spelen. Het kon eender wat zijn. Ik probeerde me even rustig te houden en terug in te slapen. Morgen was het de laatste dag. Die avond zouden we geïnterviewd worden door Henry Funnerland. Collin had tegen me gezegd dat ik een heel mooie outfit zou dragen. Ik ben benieuwd! Als ik mijn ogen weer probeerde te sluiten, slaap ik maar half. Ik hoorde even later (het kon ook uren later zijn) Fleur al rondlopen om alles tiptop op tijd en in orde te brengen. Haar hoge hakken stampten om de vloer. Mijn klasgenoten onder ons zouden het zeker gehoord moeten hebben. Toen Fleur mijn kamer binnenliep en me wakker maakte, liep ik met strompelende passen naar mijn kleerkast om mijn warme en dikke pyjama om te wisselen voor mijn trainingskleding. Ik maakte met mijn haren een dotje, waste me vlug en liep mijn kamer uit. Toen ik Jason tegen het lijf liep, begon ik vanzelf te glimlachen. 'Dag Gwen.' zijn ogen glinsterden zo fel en ik deed mijn best om niet te omhelzen, of zo. 'Hey!' antwoordde ik blij.

'Zullen we gaan eten?' vroeg hij

'Ja is goed, al moet ik zeggen dat ik echt geen honger heb!' dat was ook zo mijn maag was nog even vol als gisteren avond toen we die kip hadden gegeten. Als dessert was het fruit en een chocolade fontein. Dan hou ik me niet in!

'Wel, je zou maar moeten genieten, Gwendolyn. Het is de laatste dag dat je het zonder moeite geserveerd krijgt!

Morgen zal je het zelf moeten vangen...!'

Dag mijn beste lezers!

Sorry het zo lang duurde voordat ik opnieuw een hoofdstuk schreef, ik had het erg druk en schreef veel aan 'Mijn Tweede Leven'.

En ja, ik weet het. Dit hoofdstuk lijkt best veel op boek. Maar, wat is nog interessant op die test? Ik zal sowieso proberen het wat anders te maken.

Alleszins, Bedankt voor het lezen!

Groetjeeees,

Marie.