De Klasspelen (a Hunger Games fanfic)

Hoofdstuk 3

Willem had Jason en mij nog wat uitgelegd over de spelen. 'Je zou zeker ook tegen de kou moeten kunnen.' Had hij gezegd. 'Maar dan maken we toch een vuur?' Had Jason toen gevraagd. 'Dat zou ik maar beter niet doen Jason...' Zei Willem. Waarna Jason lachend geknikt had om te laten zien dat hij het begreep. 'Ja, anders zak je misschien Alexander en Elena achter je aanhebben...' Had ik gemompeld. Na een half uur kwamen ook Dakota, Alicia en Luke naar het salon. Maar Willem was niet echt van plan om alles opnieuw te vertellen, dat zal hij wel een andere keer uitleggen, als we niet met ons vijven samen waren.
Er was een vrouw binnen gekomen om te zeggen dat het tijd was om te eten, ze had zichzelf voorgesteld als Fleur Wilder onze begeleidster in de trein en in Centraal. Het eten was best lekker, de drank had ik nog nooit gedronken, waarschijnlijk iets uit Centraal...
Daarna hebben we nog wat gepraat, maar ik was vrij vroeg naar mijn kamer gegaan om te slapen.

Ik werd wakker rond negen uur in de morgen. Nadat ik gedoucht had, trok ik mijn kleren aan. Fleur had gevraagd of we ons wat deftiger konden kleden omdat we vandaag ik Centraal zouden aankomen. Maar ik was niet van plan een kleedje aan te trekken.
Dus trok ik toch maar een jeans aan met een bloesje, een warme pull daarover en een sjaal. Ook al was dat een tikje te warm.
Het maakt me echt niet uit of dat niet deftig is, ze hebben me al iets erg aangedaan. Ik weet het, zo veel respect heb ik niet-echt voor de mensen van Centraal. Waarom moeten zij niet mee doen aan De Klasspelen?!
Alicia en Jason waren al op en zaten aan tafel met Willem, die een kop koffie aan het drinken was. Het verbaasde me niet dat Dakota nog niet op was, waarschijnlijk was ze nog al laat gaan slapen en lag ze nu nog in bed. Fleur zat in de zetel haar make-up bij te werken. Dat ze daar toch zo veel mee bezig is, haar kleding is altijd kleurrijk en erg opvallend, gelijk Luciana. 'Goeiemorgen.' Zei Jason tegen me toen ik naar de tafel liep en naast hem plaatsnam. 'Goed geslapen?' Langzaam knikte ik naar links en rechts. 'Nachtmerrie...' Antwoordde ik. Ik had inderdaad een nachtmerrie die nacht gehad. Hoe ik naar De Hoorn Des Overvloeds liep en Benjamin neerstak met een mes, daarna kwam Alicia op me afgelopen met een speer, maar ik was sneller en gooide een mes in haar buik, waarna ze neerviel. Toen ik weg wou lopen, voelde ik een steek in mijn rug, het was Elena die een mes in mijn buik had gegooid! Daarna was ik wakker geschoten, ik had bijna heel hard geroepen. Daarna was ik na het piekeren langzaam aan terug in slaap gevallen.
Jason keek me meelevend aan. 'Je bent niet de enige!' Zei hij. Een tijd lang was het erg stil. Het enige wat je hoorde was Willem die met zijn mes in de confituur zat te scheppen, en hem daarna over een boterham smeerde.
Luke was degene die de stilte verbreek, hij kwam binnen en riep direct: 'mmm, sandwiches! Ik heb zo een honger!' En hij nam plaats naast me, pakte een sandwich, de choco en begon te smeren. Luke had zich ook gedoucht. 'Eet je niets, Gwenny?' Vroeg Alicia aan me, waarna ze een toast pakte en ze aan mij gaf. 'Bedankt Alicia.' Zei ik.
Ik moest toch iets eten? Dus smeerde ik de toast met boter en at hem langzaam op. Even later kwam Dakota binnen, (die zich niet gedoucht had) ze begroette iedereen en ging tegenover me zitten.
'Oké, jongens en meisjes, binnen ongeveer twee uur komen we aan in Centraal!' Zei Fleur enthousiast. 'Jullie mogen nu dus nog even doen wat je wilt, en kunt doen.
Ik was mee met Luke en Jason de eetkamer uitgewandeld naar een ander salon met een tv en wat zetels. 'Laten we de tv eens opzetten.' Zei Jason. Luke ging bij de dvd's kijken. 'He, hier zijn al de opnames van de vorige Spelen. Laten we die eens bekijken.' Zei Luke.
'Wat? Nee, het is al erg genoeg dat we er aan moeten deelnemen!' Riep ik. 'Ja, Gwen heeft gelijk, laten we gewoon kijken wat op tv is.' Zei Jason rustig. Uiteindelijk had Luke toch zijn zin gekregen, op de een of andere manier. Op de televisie was er namelijk een uitzending te zien over de beelden van een klas van vorig jaar. Ik kon mijn ogen er niet van af te houden, waarom weet ik niet. Maar ik had na een kwartier de afstandsbediening gepakt en de televisie uitgezet.
Fleur kwam de kamer binnen en zei: 'Komen jullie? Het is bijna tijd.' Toen we meeliepen met haar naar het salon was Fleur de hele tijd vrolijk aan het neuriën. In de salon zat al iedereen te wachten. Toen ik naast Dakota ging zitten zag ik de grote gebouwen al van Centraal, ik keek op. 'Wat is het groot.' Zei Alicia. Toen werd het achter de ramen zwart. Daarna kwam de trein uit op een grote zaal met allemaal raar geklede mensen, een beetje gelijk fleur, fel gekleurd en erg opvallend. Mensen met mega wimpers of fluo roze haren wuifden en juichten naar ons. Alicia en Luke begonnen terug te wuiven. Jason keek vol verbazing de mensen massa aan, en Dakota kneep ontzettend hard in mijn hand. Dit waren dus de mensen van centraal, en de sponsors.