CORDELIA

Gerçekler

 

multimedyamızda çok sevdiğimiz(!) İpek var :/

 

Yaklaşık iki saattir ayaklarımla ritim tutuyordum. Ellerimde yiyecek tırnak kalmamıştı. Hastanelerden nefret ediyordum ve son günlerim inanılmaz derecede hastanede geçiyordu.

"Ela?"

İrkildim. "Efendim baba."

"Kantinde bir kahve içelim seninle." Soru sormuyordu. Konuşmamız gerektiğinin bir işaretiydi bu. Başımı sallayarak onayladım.

Sandalyeyi çekip yuvarlak masada karşısındaki yerimi aldım. Sürekli elinde tuttuğu şu dosyayı masaya koydu.

"Arkada bir gerilim müziği olsaydı kendimi filmde zannederdim."

Gergince gülümsedi. "Müzik olmadan da gerildi bence ortam."

"Pekala baba. Artık şu meşhur dosyana bakmalıyım." Elimi dosyaya uzattığımda dosya elimin altından kaydı.

"Dosyaya bakmadan önce, belki de ben anlatmayı denemeliyim. Anlamazsan dosyaya bakmana izin vereceğim."

Ellerimi tekrar önümde birleştirdim. Omuzlarımı dikleştirdim. "Seni dinliyorum."

"Öncelikle lafımı kesme. Kavrayamadığın yerler olduğunda, konuşmam bitince sormalısın."

"Tamam, artık anlat lütfen."

Bir sır veriyormuş gibi öne doğru eğildi. "Neye bulaştığınız hakkında en ufak bir fikriniz bile yok."

O kadar soğuk söylemişti ki kanımın donduğuna yemin edebilirdim.

"Kemal Yetkiner, bir mafya." Söylediği cümleyle sadece gözlerimi kaçırdım. "Anlaşılan bunu biliyorsun. Peki, bile bile nasıl... Off! Ela bunu bana nasıl söylemezsin?!"

"Herşeyi dün öğrendim. Yemin ederim ki bilmiyordum."

"Pekala, beni dinle. Polisler silahlı yaralanmanın nasıl gerçekleştiğini soruyorlar. Ve şu an Emir'in de Tuna'nın da avukatıyım. Benimle konuşmak istiyorlar. Ayrıca Emir artık kendine geldi. İfade vermesi lazım."

"Ve Bora'yla ben de görgü tanığıyız değil mi?"

"Kesinlikle. Kemal Yetkiner oğluyla konuştu. Sıra sende. Seninle de konuşacak."

Gözlerim kocaman açıldı. "Ben onunla konuşmak istemiyorum."

"Bende onunla konuşmanı istemiyorum. Ve eğer konuşursan asla etkisinde kalma. Senden iyi şeyler istemeyecek. Ela, seni kaybetmek istemiyorum."

"Baba? Beni korkutuyorsun."

Uzanıp elimi tuttu. "Ben yanındayım. Ela daha çok gençsin. Kemal beyin senden isteyeceği şeyler hakkında az çok fikrim var. Kalbinle değil, beyninle karar ver. Doğru olan şeyleri biliyorsun."

Geriye yaslandı. "Şimdi daha açık konuşacağım. Emir, Kemal Yetkiner'le konuşmak istemiyor. Bu yüzden benimle konuştu. Silahın siz kendi aranızda tartışırken yanlışlıkla ateş aldığı yönünde ifade vermemi istedi." Gözlerime baktı. "Daha doğrusu tehdit aldım."

"Baba!"

"Sakin ol. Şimdiye kadar hep adaletli karar verdim. Şimdi bir kendini bilmez mafya babası yüzünden adaletten şaşacak değilim. Benim endişem sensin.”