CORDELIA

Düğün (part II)

Multimedya: Ela ve elbisesi.

***

Caner'in sesi beynimi deldi geçti.

"Bora, Ela geliyor.."

Zaman durdu benim için. Gözlerimi kırpıştırdım ve ağır çekimdeymiş gibi arkama döndüm. Ela bütün asaletiyle karşımdaydı.

Hiç vakit kaybetmedim. Hızla ona yöneldim. O da bana doğru gelince ciğerlerimdeki havanın dışarıya çıktığını hissettim. Sımsıkı sarıldım ona. Başımı boynunun girintisine gömdüm. Yüzüme gelen saçlarının kokusunu içime çektim.

Bir aydır bu anı bekliyordum! Ela'ya nasıl doyacaktım?!

"Bora.. Nefes alamıyorum.."

Gerçektende onu fazla sıkmıştım. Ama kollarımı gevşetirsem kaçar diye korkuyordum. -Fazla bırakmamak şartıyla- kollarımı gevşettim. Şaçları benim omuzlarımdan yavaşça ayrıldı.

"Seni çok özledim." Yutkundum. Böyle bir cümleyi söyleyen ben miydim. Bora Yetkiner? Hiçbir kıza bu kadar bağlanmayan ben, Ela'yı tanıyınca ne değişmişti?

Değişmiştim. Değişiyordum. Ve bu durumdan çok memnundum. Gözlerinin içine baktım. Mavi renkli gözleri pırıltılarla doluydu.

Bir dakika! Ela'nın kişiliğine o kadar yoğunlaşmıştım ki ne giydiğine bakmamıştım bile!

"Ela ne bu elbise!" Ela benimdi. Ve benden başka kimsenin onu görmesini istemiyordum.

"Bora bunda birşey yok ki. Normal elbise işte." Normal elbiseymiş! Bal gibi o da biliyordu.

"Ne bu kısalık."

"Bora abartıyorsun. Bu kısa değilki."dedi masum sesiyle. İşte o, bu ses tonunu kullanınca herşeyin rengi değişiyordu. Ama hayır! Bora, Ela'nın sesinin seni etkilemesine izin verme.

Ceketime uzandım. Ela bana şaşkınca bakıyordu. Ceketimi çıkardım ve Ela'nın beline bağlamaya başladım.

Elleriyle bana mani olmaya çalışıyordu.

"Bora saçmalama! Bu bir düğün ve elbisem de çok uygun. Çek şu ceketini."

"Hayır." Onu sinir etmek hoşuma gidiyordu. Sinirlenince çenesini kasıyordu ve gamzeleri kendini belli ediyordu.

"Off Bora. Daha yeni geldim ve sen hemen kıskançlığa mı başladın?! Al ceketi istemiyorum."

Pes edip ceketi aldım. "O zaman bu gece yanımdan ayrılmayacaksın. Sana bakan o gözleri üşenmem tek tek oyarım!"

Benim onu kıskanmam da onun hoşuna gidiyordu. "Tamam." dedi gülümseyerek.

"Caner'in morali nasıl sence?"diye sordu.

Ela, Caner'i önemsiyordu. Bunu inkar edemez ve değiştiremezdim. Ne kadar sinir olsamda aralarındaki arkadaşlıktı. Caner ileriye gitmeyi planlasa da, Ela beni seçmişti. Benimdi!

"Emir'le kardeş oluyor, bence psikolojisi bozulmuştur."dedim. Emir kolay bir insan değildi. Onu kısa bir zamanda tanımaya çalışmıştım. Allah Caner'e sabır versin.

Uzanıp elini tuttum. Ve masalara doğru ilerlemeye başladık. Elini elimden kurtarmaya çalışınca kaşlarımı çatıp ona döndüm.

"Annemler seni tanımıyorlar Bora. Yani bu şekilde." Mahçup bir ifadeyle birleşmiş ellerimizi işaret etti.

"Tanışayım o zaman."dedim rahat bir tavırla. Ama sadece dışarıdan rahat görünüyordum. Oysaki içimde heyecan dalgaları dans etmeye başlamıştı. Hayatımdaki hiçbir kızın ailesiyle tanışmamıştım ben!!