Moonlight

chapter 43

Listen on repeat : Zayn & Taylor Swift - I Don't Wanna Live Forever

❝I've been looking sad in all the nicest places, I see you around in all these empty faces❞

Kiana

Στις 12 παρά τέταρτο ο Harry σηκώνεται από το τραπέζι και λέει πως πάει στο δωμάτιο του και θα επιστρέψει γρήγορα, δίνοντας μου το πιο αυστηρό βλέμμα. 

Οι γονείς μας έχουν πιει αρκετά και γελάνε με τις πιο μικρές βλακείες από τις ιστορίες των νιάτων τους που μοιράζονται  μεταξύ τους, και η Gemma με τον Joe, έφυγαν μισή ώρα πριν  λέγοντας πως είχαν κανονίσει να πάνε σε ένα κλαμπ, φυσικά και μας κάλεσαν γεμάτοι πίεση εμένα και τον Harry, αλλά αρνηθήκαμε και οι δύο, εγώ επειδή πράγματι δεν έχω όρεξη για clubbing, εκείνος επειδή είναι βλαμμένος, δεν ξέρω.

Κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου και βλέπω πως είναι πέντε λεπτά μετά τις δώδεκα, σηκώνομαι από τη θέση μου και λέω στη μαμά πως πάω να δω τι κάνει ο Tom στο δωμάτιο, μιας και έφυγε και εκείνος νωρίτερα για πάνω.

Δε δείχνει να δίνει πολύ σημασία ούτε η μαμά ούτε και κανείς άλλος από εκείνους στο τραπέζι που φεύγω.

Μπαίνω στο ασανσέρ και αμφιταλαντεύομαι το αν θα πατήσω το κουμπί με τον αριθμό 3 ή 4.

Τελικά πατάω το 4 που αντιστοιχεί στον δικό του όροφο και όταν φτάνω και βγαίνω από το ασανσέρ, βγαίνει και εκείνος από το δωμάτιο του λες και το ξέρει την ίδια στιγμή.

«Γεια» μου χαμογελάει ανακουφισμένα. Και εκείνος σίγουρα αμφιταλαντευόταν αν θα πάω ή όχι.

«Αντίο.» κάνω ψέματα πως γυρίζω να φύγω μα με πιάνει από τον καρπό και με οδηγεί από όλο το διάδρομο στο δωμάτιο του κλείνοντας δυνατά την πόρτα πίσω μου.

«Είσαι πολύ όμορφη απόψε.» μου λέει.

«Έχεις πιει;» τον ρωτάω.

«Μόνο ένα ποτήρι κρασί, με είδες.»  μου απαντά χαμηλόφωνα.

«Τότε γιατί είσαι τόσο ευδιάθετος, χαρούμενος και παιχνιδιάρης;» τον ρωτάω γελώντας.

Περνάω κάτω από το χέρι του που με εμποδίζει και περπατάω πιο μέσα στο δωμάτιο του. Έχει πεταμένα ρούχα από εδώ και εκεί στους καναπέδες και το κόκκινο πανωφόρι του ακουμπισμένο πάνω στην άκρη του κρεβατιού.

Κάθομαι δίπλα του και το παίρνω στα χέρια μου για να το φέρω την επόμενη στιγμή κοντά στο πρόσωπο μου και να το μυρίσω, τον κοιτάζω και βλέπω πως χαμογελάει καθώς το κάνω αυτό.

«Γιατί έχεις πεταμένα τόσα ρούχα εκεί;» τον ρωτάω κάνοντας του ένα νεύμα προς τα ρούχα στην πολυθρόνα και στους καναπέδες.

«Εγώ-απλώς-εμ, δεν μπορούσα να αποφασίσω τι να φορέσω για να σου αρέσω.» μου απολογείται γρήγορα.

Τον κοιτάζω και του χαμογελάω γλυκά, «Πάντα μου αρέσεις.» του παραδέχομαι.

Πάει να πει κάτι μα τον προλαβαίνω. «Δεν μου είπες όμως γιατί είσαι έτσι χαρούμενος και παιχνιδιάρης;» τον ρωτάω ξανά.

«Επειδή είσαι εσύ εδώ.» μου απαντά.

«Αυτό ή έκανες παιχνίδι με την ξανθιά υπάλληλο στη ρεσεψιόν;» τον ρωτάω ανασηκώνοντας τα φρύδι μου.

Η έκφραση του αμέσως αλλάζει, τα χαρακτηριστικά του σκληραίνουν και με κοιτάζει με στενά μάτια.

Προχωράει γρήγορα και φεύγει από μπροστά μου. Πηγαίνει και κάθεται από την άλλη πλευρά του κρεβατιού όσο το δυνατόν πιο μακριά μου.

«Αυτό πιστεύεις λοιπόν για εμένα!;» με ρωτάει απότομα υψώνοντας τον τόνο της φωνής του.

«Εντάξει τα γάμησα όλα μια φορά, τώρα σε ζητάω πίσω, σε θέλω πίσω, σε χρειάζομαι. Προσπαθώ να επανορθώσω, δε θα τα γάμαγα όλα ξανά!» μου πετάει άγρια.  Αναστενάζει βαριά και εγώ δε μιλάω.

Είναι δικό μου σφάλμα αυτήν την φορά. Το παραδέχομαι.

Βγάζω γρήγορα τα παπούτσια μου και ανεβαίνω πάνω στο κρεβάτι μου, σκαρφαλώνω γονατίζοντας πίσω του και σέρνω τις παλάμες μου στους ώμους του, τον αγκαλιάζω έπειτα κλειδωτά από πίσω και αφήνω ένα φιλί στο μάγουλο του.

Τον φιλάω, πάλι, ξανά, ξανά και ξανά στο μάγουλο μέχρι που ένα χαμόγελο σπάνε τα χείλη του και έπειτα γελάει ελαφρά, γυρίζει το κεφάλι του και τότε τον φιλάω στα χείλη.

Με φιλάει αργά, σαν να μην το πιστεύει αυτό που γίνεται, η αλήθεια είναι πως ούτε εγώ το πιστεύω.

Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και εκείνος χαμογελάει μέσα από το φιλί.  «Με φίλησες πρώτη.» λέει και εγώ τον φιλάω πάλι.

«Εσύ σίγουρα έχεις πιει.» μουρμουρίζει.

«Δεν ήπια ούτε εγώ, με είδες.» ψιθυρίζω πριν πιάσω τώρα το πρόσωπο του και με τα δύο χέρια μου.

 Ξαπλώνω πίσω και τον τραβάω πάνω μου, γυρίζει το σώμα του και βολεύεται καλύτερα σκαρφαλώνοντας προσεκτικά από πάνω μου.

«Τότε πως οδηγούνται δύο άνθρωποι στο κρεβάτι κατευθείαν αν δεν έχουν πιει;» με ρωτάει γελώντας.

«Μόνο όταν είναι ερωτευμένοι.»

Τον φιλάω με πάθος και βογκάει μέσα από το φιλί μας. Βγάζει το πανωφόρι μου και εγώ ξεκουμπώνω το πουκάμισο του. Κατεβάζει τα χείλη του από τα δικά μου, στο λαιμό μου και με φιλάει, με πιπιλάει, με ρουφά εκεί αργά.

«Ούτε που μιλάγαμε το απόγευμα.» σχολιάζω γελώντας.

«Και τώρα..» γελάει επίσης εκείνος στο λαιμό μου και γαργαλιέμαι. Τον τραβάω πίσω και τον κοιτάζω.

«Σε αγαπάω.» του λέω.

Λάμπει από ευτυχία και αγάπη μόλις ακούει αυτά μου τα λόγια. Σιγά σιγά αφαιρούμε ο ένας τα ρούχα του άλλου και μένουμε γυμνοί νιώθοντας ένα μαγνητικό συναίσθημα να μας τραβάει μαζί.

Τα χείλη του φιλούν κάθε εκατοστό του κορμιού μου επαναμβάνοντας κάθε στιγμή, πως με αγαπάει, πολύ, αναμφίβολα πολύ. «Είσαι σίγουρη για αυτό, έτσι;» με ρωτάει.

«Φυσικά, αγάπη μου.»

Έρχεται ψηλά ξανά και τότε πιάνει το πρόσωπο μου και με φιλάει τεταμένα.

«Η καρδιά μου πάντα θα θέλει εσένα, πάντα θα γυρεύει και θα ψάχνει εσένα.» λέει πάνω στα χείλη μου. Βογκάω και τρίβω τον εαυτό μου πάνω του, νιώθοντας τον όση ώρα περνάει να σκληραίνει όλο και περισσότερο.

Έχω γνωρίσει και ξέρω κάθε πτυχή του Harry, κάθε αντίδραση του, κάθε απόχρωση του, μα ποτέ δεν τον είχα δει έτσι. Σαν Θεό πάνω στο κρεβάτι του έρωτα με μάτια γεμάτο επιθυμία και πόθο να με κοιτάζουν.

Τα δάχτυλα του μέσα μου, κουνιούνται αργά και εγώ κουνώντας με τη σειρά μου σε κύκλους τους γοφούς μου, απολαμβάνω τη στιγμή.

«Λάμπεις.» του λέω κοιτάζοντας τον εξεταστικά στο πρόσωπο.

«Εξαιτίας σου.»

Τραβάει τα πόδια μου για να τα τυλίξει γύρω από τη μέση του και τοποθετεί το πέος του σιγά σιγά μέσα μου. «Εάν πονέσεις, θέλω να το ξέρω, θέλω να μου το πεις.» μου λέει αυστηρά.

Εισχωρεί μέσα μου αργά και αμέσως βογκάω τινάζοντας το σώμα μου ασυναίσθητα σαν τόξο. Το να τον νιώθω μέσα μου είναι τόσο περίεργο, τον νιώθω...πολύ.

Σκύβει να αφήσει ένα φιλί στα χείλη μου και πιέζω τα χέρια μου στα μάγουλα του για να τον φιλήσω περισσότερο, γεμάτο λαχτάρα.

«Να κουνηθώ;» με ρωτάει με κομμένη την ανάσα εξαιτίας του φιλιού μας. Δεν έχω ακούσει τη φωνή του πιο βραχνή ποτέ. «Μμμ» κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.

Κουνιέται αργά τότε μέσα μου και αναστενάζω βαριά, πονάει, αλλά μαζί έρχεται και άλλη μία πιο πλατιά ευχαρίστηση που πλακώνει κάθε πόνο και δισταγμό που νιώθω την πρώτη μου αυτήν φορά.

Το αριστερό του χέρι που κρατάει σταθερά τον γοφό μου, φεύγει για λίγο και περνάει μέσα από τα ιδρωμένα μαλλιά του αφήνοντας μια βαθιά ανάσα να του ξεχειλίσει.

Κουνιέται αργά μέσα μου μα βαθιά. «Αυτό-αυτό είναι τόσο όμορφο.» αποκρίνεται λαχανιασμένος.

Πονάω και κλείνω για λίγο τα μάτια μου. «Δοκίμασε, λίγο πιο γρήγορα, ελάχιστα πιο γρήγορα.» του λέω. Με ακούει και το κάνει, με φιλάει όμως κιόλας στο λαιμό ενώ το δεξί του χέρι τώρα χαϊδεύει το δεξί στήθος μου.

Μετά από κάθε ώθηση του αφήνει ένα βαθύ αναστεναγμό και σχολιάζει πόσο στενή είμαι. Ο πόνος εξασθενεί και πλέον πλημμυρίζω απόλαυση και ευχαρίστηση.

Το σώμα του χαμηλώνει πάνω μου καθώς συνεχίζει τις κινήσεις του πιο σταθερά αλλά βαθιά, το ιδρωμένο δέρμα του αγγίζει το δικό μου, αναστενάζω βαθιά καθώς τον νιώθω να χτυπάει ότι πιο ευχάριστο έχω μέσα μου και έπειτα φωνάζω πνιχτά.

«Σε αγαπάω.» ψιθυρίζει. «Σε αγαπάω πολύ.» με φιλάει και τα δύο χέρια του έπειτα αρπάζουν το κεφαλάρι του κρεβατιού από πάνω μας.

Σφίγγω τα πόδια μου γύρω από τη μέση του μα αδυνατώ να κουνήσω τους γοφούς μου όπως θα ήθελα, γιατί αυτό με κάνει να πονάω αρκετά.

«Αγάπη μου-» του λέω με κοφτή την ανάσα. Χαμογελάει αχνά και έπειτα βογκάει πάλι.

Νιώθω και των δυο μας τα σώματα να τρέμουν πολύ.  Ανασηκώνω τότε το σώμα μου όσο μπορώ στους αγκώνες μου και εκείνος ρίχνει τα χέρια του κάτω για να φυλακίσει το πρόσωπο μου. 

Το μέτωπο του αγγίζει το δικό μου και αναστενάζω πάνω στα χείλη του, «-να θυμάσαι ότι σε αγαπώ.»

Μου χαμογελά και έπειτα με φιλάει αργά.

Το χέρι του χαϊδεύει τα μαλλιά μου και τα όμορφα πράσινα μάτια του με κοιτούν γεμάτα αγάπη και έρωτα πριν σκοτεινιάσουν πάλι.

Λίγο πριν τελειώσω, βγάζω ένα πνιχτό ουρλιαχτό, ενώ εκείνος ακολουθεί μερικές ακόμη βαθιές ωθήσεις μέσα μου πριν τελειώσει  και καταρρεύσει δίπλα μου.

Παραμένω ξαπλωμένη πίσω με τα μάτια κλειστά προσπαθώντας να ηρεμήσω τον εαυτό μου, νιώθοντας πιο εξαντλημένη από ποτέ.

Γυρίζω να τον κοιτάξω και τον βλέπω να με κοιτάζει ήδη έχοντας ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Με τραβάει στην αγκαλιά του και με φιλάει στο μέτωπο καθώς ξεκουράζω το κεφάλι μου στο στέρνο του και ακούω την καρδιά του να χτυπάει μόνο για μένα.

🌙 Ελπίζω να σας άρεσε babies. Hehehe 🙈🙊🙉 Έρχεται και άλλο mature content. Παρακαλώ πολύ τσεκάρετε αν θέλετε και την άλλη μου ΝΕΑ ιστορία «la vida es mia». Να στε καλά & να προσέχετε. Love to all. Anna