❝Let's rearrange, I wish you were a stranger I could disengage❞
Kiana
«Είπε ο μπαμπάς τίποτα;» ρωτάω τη μαμά καθώς κόβω τα πορτοκάλια για να στύψω χυμό.
«Όχι, Kiana, με έχεις ρωτήσει πόσες φορές από προχθές. Ο πατέρας σου δεν ανακατεύτηκε.» μου απαντά η μαμά. «Από κάποιον άλλον πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη όμως.» προσθέτει.
Παίρνω το μηχάνημα του στύφτη και ξεκινάω να στύβω τα πορτοκάλια. «Ναι, πρέπει να μιλήσω πάλι με τον Ben. Τον λυπήθηκα. Απολογήθηκε κιόλας ο ίδιος από τύψεις βέβαια, αλλά και πάλι.» στραβώνω τα χείλη μου.
«Ναι, εντάξει και ο Ben, αλλά δεν αναφέρομαι σε εκείνον τώρα.» μου εξηγεί. Ανοίγω το ντουλάπι από πάνω μου και παίρνω ένα ποτήρι για να ρίξω το χυμό πορτοκάλι μέσα. Δε μιλάω. Ξέρω που θέλει να καταλήξει.
«Τι φτιάχνεις εκεί;» την ρωτάω αλλάζοντας θέμα. Κοιτάω τον ρολόι στον τοίχο, είναι λίγα λεπτά μετά τις δέκα το πρωί.
«Μπισκότα βουτύρου.» μου απαντά.
«Βάλε και κομματάκια σοκολάτας. Είναι τα αγαπημένα του Tom.» της χαμογελάω ελαφρά καθώς παίρνω το ποτήρι μου και κάνω το γύρω του πάγκου.
Ανεβαίνω στο ψηλό σκαμπό και μένω εκεί να της κάνω παρέα, βοήθεια ξέρω πως ακόμη κι αν την παρακαλέσω δε θα με αφήσει να ανακατεύω. Δε θέλει κανέναν άλλο στη κουζίνα της όταν μαγειρεύει.
«Είπα κάτι, πριν. Με άκουσες;» με ρωτάει η μαμά.
«Σε άκουσα. Δεν έχω να πω όμως εγώ κάτι πάνω σε αυτό.» μουρμουρίζω και κοιτάω κάτω.
«Θα έπρεπε.» σχολιάζει.
«Όχι δε θα έπρεπε!» εκνευρίζομαι. «Η συμπεριφορά του ήταν ανεκδιήγητη, νομίζοντας πως με υπερπροστατεύει με αυτόν τον τρόπο από τον Ben! Τον φίλο μου τον Ben! Έλεος!» υψώνω τον τόνο της φωνής μου, θυμωμένη.
«Εγώ δεν την είδα για σκηνή έκρηξης υπερπροστατευτικότητας όπως λες.» μουρμουρίζει εκείνη.
«Αλλά;»
«Σκηνή έκρηξης ζήλιας. Ζήλευε νομίζω ο Harry.» μου απαντά.
«Ζήλευε; Ποιον; Τον Ben; Επειδή κάνω παρέα μαζί του; Έτσι ήταν πάντα τα πράγματα, πάντα έκανα παρέα και με τον Ben. Εκείνος απομακρύνθηκε τον τελευταίο καιρό.»
«Και εσύ απομακρύνθηκες είναι η αλήθεια, αλλά δεν εννοώ αυτό. Εφόσον έτσι ήταν πάντα τα πράγματα όπως λες, μάλλον δε ζηλεύει φιλικά τον Ben..» με κοιτάει ανασηκώνοντας τα φρύδια της.
YOU ARE READING
Moonlight
FanfictionΑκόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητε...
