Moonlight

chapter 11

❝I don't know why you always think that I'm unhappy with our paradise that I'm wanting the trees that are growing the green, but you know all that I want is you❞

Harry

«Θα την πάω εγώ.» επιμένω καθώς κοιτάζω το χέρι του ηλίθιου να πιάνει το δικό της.

«Μπορώ και εγώ, είναι στο δρόμο μου ούτως ή άλλως.» αποκρίνεται ο Ben. Παραπατάει και έτσι τραβολογάει και εκείνη μαζί του. 

Δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω να την οδηγήσει με εκείνη μες το αυτοκίνητο, είναι μεθυσμένος και έτσι και πάθει κάτι εξαιτίας του, θα του σπάσω τα κόκαλα.

«Όχι εντάξει..» την τραβάω από πάνω του και τυλίγω το χέρι μου γύρω από τους ώμους της για να την κρατήσω εγώ. Όχι αυτός. Εγώ.

«Μα αγάπη μου...» πάει να πει η Ashley μα την προλαβαίνω, «Έχω ευθύνη, Ashley. Έχω μιλήσει με τη μαμά της.» της λέω ψέματα.

«Θα σε πάω εσένα σπίτι πρώτα και μετά-...» πάω να συνεχίσω μα με διακόπτει.

«Τι; Δε θα έρθεις σπίτι μου απόψε;» μου χαϊδεύει τον ώμο αργά.

«Αύριο, αγάπη μου, αύριο.» της κλείνω το μάτι και ενώνω τα χείλη μου με τα δικά της, δίνοντας της ένα  τεταμένο φιλί. Μου χαμογελάει και κάνω το ίδιο ελαφρά.

Είναι τόσο περίεργο, στα δεξιά μου να κρατάω στην αγκαλιά μου εκείνη και στα αριστερά μου να έχω το χέρι μου ενωμένο με την Ashley και να τη φιλάω. Δεν έπρεπε να γίνει έτσι. Για κανέναν γαμημένο λόγο.

Ίσως θα ήταν καλύτερα πράγματι να απομακρυνθώ από την Kiana. Ίσως θα ήταν καλύτερα να την αφήσω να πάει με τον Ben. Αλλά δε μπορώ να το κάνω αυτό. Δε μπορώ καθόλου να το κάνω αυτό.

Ο Niall πήγε ήδη με την Arabella στο σπίτι του, επειδή νύσταζε εκείνη και τώρα μείναμε πίσω εμείς οι τέσσερις πίσω.

«Εντάξει τότε. Ας πηγαίνω..» παραπατάει ο Ben και γελάει.  Ηλίθιος.

«Καληνύχτα, Ashley, χάρηκα.» λέει ευγενικά στην... κοπέλα μου; Αυτό βασικά θεωρεί εκείνη ότι είναι και δεν μπορώ να της φέρω αντίρρηση. 

«Καληνύχτα, Harry, καλό ξημέρωμα.» μου κάνει ένα νεύμα εμένα. Ναι, άντε φύγε τώρα.

«Ki μου, καληνύχτα, κάλεσε με αύριο να δω πως είσαι.» πιάνει την Kiana-όχι Ki γαμώτο- από το πρόσωπο και της αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο. Κοιτάζω αμέσως αλλού.

«Καληνύχτα γλυκέ μου.» μουρμουρίζει εκείνη και αφήνει ένα μικρό γελάκι να της ξεφύγει.

Ακούγεται τόσο χαριτωμένη. Μα δε θέλω να γυρίσω και να την δω να χαμογελάει σε εκείνον-αντί για εμένα.

«Άντε πάμε όμως.» προσθέτει.

«Μαζί θα φύγουμε.» αντιγυρίζω και γυρνάω τώρα να την κοιτάξω.

Με αγριοκοιτάζει και κάνω το ίδιο. Δε φτάνει που έμαθα πως δεν είναι παρθένα και μάλλον το έχει κάνει με αυτόν, με αγριοκοιτάζει κιόλας τώρα. Θεέ μου, μόνο στη σκέψη ότι αυτό έχει γίνει θέλω να ξεριζώσω τα μαλλιά μου από τις ρίζες, να πατήσω κλωτσιά στη μούρη του ηλίθιου και-και-και εγώ δε ξέρω τι άλλο.

Γιατί όμως είναι τσαντισμένη μαζί μου; Εγώ δεν έκανα τίποτα.

«Θέλω να φύγω με τον Ben.» επιμένει και ρίχνει το κεφάλι της όμως πάνω στο δικό μου ώμο. «Ζαλίζομαι.» προσθέτει.

«Έχω μιλήσει με τη μαμά σου. Θα σε πάω εγώ σπίτι.» της λέω και εκείνης ψέματα.

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω μιλήσει με τη Michelle, αλλά θα χαρεί πολύ να φροντίσω εγώ την Kiana, είμαι εκατό τις εκατό σίγουρος. Βασικά ελπίζω να είναι ακόμη με το δικό μου μέρος και να μην έχει αλλάξει. 

«Τέλος πάντων. Αντίο...» απευθύνομαι στον Ben.  «Άντε φύγε τώρα.» του προσθέτω.