Moonlight

chapter 38

«Θα έλεγα, όπως... κάθε ερωτευμένη κοπέλα κάνει πλάι στον αγαπημένο της.»  μου εξηγεί τελικά..

Αναστενάζω από μέσα μου, και για λίγο δε μιλάω.

«Λοιπόν, δεν είναι το αγόρι μου, βγαίνω με κάποιον άλλον. Βασικά, ούτε με εκείνον βγαίνω πολύ, απλώς προσπαθώ.» της λέω γρήγορα.

«Γιατί συζητάμε για αυτά;» τρίβω γρήγορα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου και όταν το κινητό μου δονείται στην πίσω τσέπη του τζιν μου, σηκώνομαι αμέσως όρθια από τον καναπέ.

Γλίτωσα. «Συγγνώμη. Επιστρέφω σε λίγο.» της λέω γρήγορα καθώς βγαίνω από το σαλόνι, την ίδια στιγμή που μπαίνει η θεία μου.

Της δίνω ένα μικρό νευρικό χαμόγελο και έπειτα βγαίνω από το σπίτι.

Έχω καιρό να πάω να κάτσω στο δενδρόσπιτο. Και μιας και τώρα νιώθω μακράν νευρική, και εκείνος δεν είναι εδώ για να με ηρεμήσει, ας πάω εκεί να βρω λίγη γαλήνη.

Μπαίνω μέσα και ανοίγω το κινητό μου, σαν να το ήξερε μου έχει στείλει μήνυμα για τα χρόνια πολλά.

*Καλά Χριστούγεννα, Kiana μου. Σου εύχομαι να διασκεδάσεις σήμερα, και να χαμογελάς. Μου λείπεις. Ελπίζω, επίσης να σου αρέσει το δώρο μου. H. x*

Δώρο; Μου έχει αφήσει δώρο; Μα πως;

*Σε ευχαριστώ, Harry. Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα και από μεριάς μου. Ελπίζω να σαι καλά. Δεν έχω δει το δώρο σου. Δεν έπρεπε να μου πάρεις πάντως, δεν σου έχω πάρει κάτι εγώ. Σε ευχαριστώ όμως όπως και να χει.*

Του απαντάω.

 Δεν περνάει ούτε λεπτό καθώς μου απαντά. Κουρνιάζω στη γωνιά του δενδρόσπιτου και παίρνω μια βαθιά ανάσα πριν διαβάσω το μήνυμα του. Άραγε είναι σωστό που μιλάμε τώρα;

*Δεν πειράζει. Είσαι καλά;*

*Νομίζω. Εσύ;*  του απαντώ.

*Δε ξέρω. Ήθελα να σου στείλω, αλλά όλη την εβδομάδα κάτι με κράταγε πίσω. Δεν ήθελα να σε κάνω να νιώθεις άβολα.*

*Ναι, η αλήθεια είναι πως δε ξέρω αν είναι σωστό να μιλάμε.* του στέλνω.

*Όχι. Σε παρακαλώ. Ξέρω πως δε θες να είμαστε μαζί, αλλά μη μου πάρεις και αυτό. Τουλάχιστον, σταδιακά, που και που να μιλάμε.* μου γράφει.

 Αυτός που μου πήρε τα πάντα το λέει αυτό;

Τέλος πάντων. Αναστενάζω και κοιτάζω γύρω μου το χώρο του δενδρόσπιτου. Πάλιωσε.

*Νιώθω λες και πάλιωσε πολύ το δενδρόσπιτο.* του στέλνω αμέσως μετά προσπερνώντας ότι είπε προηγουμένως.

*Στο δενδρόσπιτο είσαι; Γιατί δεν είσαι μέσα με την οικογένεια σου; * με ρωτάει.

*Είχαμε μια παράξενη συζήτηση με τη γιαγιά μου και νιώθω κάπως περίεργα τώρα. * του απαντώ.

*Στοιχηματίζω, σου είπε κάτι για εμένα; Συγγνώμη, αν γίνομαι αδιάκριτος.*

*Ίσως.*

Μου στέλνει μήνυμα, μα δεν του απαντάω.  Ούτε καν το ανοίγω για να το διαβάσω,  το αφήνω και κλείνω για λίγο τα βλέφαρα μου.

Την εβδομάδα που πέρασε απλώς με τον Jamie ανταλλάξαμε μερικά φιλιά, με έφερνε σπίτι, και βγήκαμε μία φορά.

Δε ξέρω τι να κάνω, και γιατί το κάνω όλο αυτό.

Περνάω καλά με τον Jamie, με κάνει να ξεχνιέμαι αλλά ο Harry, βασικά, ούτε ότι στέλνω μηνύματα με τον Harry είναι καλό, με κρατάει πίσω.

Νομίζω έχει περάσει πάνω από μισή ώρα, όταν ξαφνικά η πόρτα του δενδρόσπιτου ανοίγει.

Τι κάνει αυτός εδώ; 

🌙 Ελπίζω να σας άρεσε. Παρακαλώ πολύ τσεκάρετε αν θέλετε και την άλλη μου ΝΕΑ ιστορία «la vida es mia» που έρχεται σύντομα. Χρόνια πολλά επίσης στον Harry. Του εύχομαι τα καλύτερα. Γλυκά 23. Μην ξεχνάτε να κάνετε favorite, και όσες θέλετε σχόλιο. Να στε πάντα καλά & να προσέχετε. Love to all. Anna