Lost at last (part 4)

The stairs - 79

(Vanaf Jack gezien).

Ik zie een trap. Een oude, houten trap. Ik kan niet zien of er iemand om de hoek staat, omdat het een wenteltrap is.

Uiterst voorzichtig zet ik mijn voet op de eerste trede. Zacht kraakt hij mee. Ik bijt op mijn lip en zet de volgende stap. 

Met hele precieze stappen loop ik langzaam maar zeker een verdieping naar boven. Dan, wanneer ik eindelijk boven ben, hoor ik zware voetstappen snel mijn richting op komen. Ik duw mijn rug tegen de koude muur aan. Mijn hart bonkt als een gek in mijn borstkas. 

Een bewaker rent de trap af. Zonder na te denken steek ik mijn voet uit en geef hem een duw tegen zijn rug voor hij me nog kan zien. Met veel kabaal valt de bewaker de trap af. Ik hoor kogelschoten en duw mijn handen tegen mijn oren.

Ik moet snel weg van hier. Ik ren gangen door, langs kamers, langs van alles dat ik nog nooit heb gezien. Dan weer een trap. Deze keer ren ik er sneller op. Voor me zie ik een lange gang, met als einde een deur. Dé deur. 

Dit is mijn ontsnapping. 

Het voelt alsof ik zweef terwijl ik dichterbij de deur kom. Dit is mijn definitieve ontsnapping. Na dit zal alles afgelopen zijn. Ik zal niet meer dood zijn. Vol verwarring, opluchting en ontroering staar ik naar de deur. Maar ik staar te lang.

Iemand pakt me van achter vast. Een stevige hand wordt tegen mijn mond gedrukt en ik wordt naar achteren gesleurd.