Lost at last (part 4)

Trapped - 5

Previously:

Een week voorbij en nog niks gevonden. Het maakt me verschrikkelijk gefrustreerd.

Elke dag die voorbij gaat zonder dat we informatie hebben, elk uur dat voorbij gaat terwijl Jack er nog steeds niet is, zorgt ervoor dat ik me verschrikkelijk voel.

Op dat zelfde moment hoor ik iets tegen mijn raam ketsen.

Ik wordt vastgegrepen en wordt er een stevige hand voor mijn mond gedrukt.

'Sorry Mila.' hoor ik een stem zeggen en dan wordt alles zwart.

---

(Vanaf Mila gezien).

Trillend gaan mijn ogen open. Ik zie zwart. Er moet een blinddoek voor mijn gezicht zitten. Ook voel ik dat er iets plakkerigs op mijn mond zit. Ducktape vermoed ik. Mijn hart begint te kloppen in mijn keel.

Waar ben ik?

Ik voel om me heen maar merk dat mijn benen en polsen strak zitten vastgebonden. Om me heen is het koud en alles voelt vochtig.

Tranen wellen op. Ik probeer me los te rukken, maar de vervloekte touwen zijn veel te stevig en pijnlijk vastgemaakt.

Wie heeft dit gedaan? Nova kan niet, hij zit in de gevangenis. A, B, C? Nee, zij zitten ook in de gevangenis.

Een benauwd gevoel begint in me op te komen.

Z.

Z heeft me ontvoerd. Hij is de enige die dat nu kan. En hij is gevaarlijk. Ik herinner me de angst in Nova's ogen weer.

Paniekerig onderneem ik nog een poging om mezelf los te krijgen. Ik moet nu weg. De poging tot ontsnappen lukt niet.

Dan hoor ik een stem. Mijn hart staat stil van angst.

'Oké, Mila,' zegt de stem. Ik weet maar al te goed van wie deze stem is. Ik kan het haast niet geloven. Het is Nova. 'Ik ga nu jouw blinddoek en tape afdoen, maar beloof niet te schreeuwen of roepen, oké?' Zijn stem klinkt erg kalm. 'Je moet het beloven, oké?'

Ik zeg niks.

'Knik als je het belooft.' zegt zijn rustige stem.

Zenuwachtig knik ik.

Ik voel dat hij mijn blinddoek losknoopt. Dan zie ik Nova's gezicht. Nova heeft grote wallen onder zijn ogen en ziet er alles behalve gekalmeerd en rustig uit. Zweetdruppels lopen over zijn voorhoofd.

Zijn ogen ontmoeten mijne. 'Ik doe nu het ducktape van je mond. Blijf stil, ik beloof je niks aan te doen.'

Ik knik.

Hij haalt het tape van mijn mond en op dat moment begin ik te schreeuwen. Ik schreeuw en roep de longen uit mijn lijf voor hulp.

'HELP!' schreeuw ik zo hard ik kan. 'IEMAND, HELP ME!'

Nova pakt me bij mijn schouders aan en dwingt me in zijn ogen te kijken. Hij kijkt bang. Zo heb ik hem nog nooit gezien.

'Mila, Mila,' smeekt hij, 'stil, alsjeblieft!'

Deze Nova is anders. Maar ik luister niet. Ik blijf schreeuwen en roepen.

'Mila, please!' roept hij. Zijn gezicht lijkt alleen nog maar te bestaan uit angst. 'Doe dit niet voor mij. Doe dit voor Jack.'

Abrupt houd ik op met roepen.

'Thank god.' mompelt Nova en laat me los.

'Jack?' mijn onderlip begint te trillen.

Nova knikt. 'Luister, ik heb je hier gehaald om een reden. Ik ga je niks aandoen. Juist het tegenovergestelde.'

Vragend kijk ik Nova aan.

'Nova, wat ben je van plan?'

'Mila, je moet me helpen.'

~~~~~~~~~~

Oeee wat is zijn plan? >:)

Ik heb de laatste tijd weer lekker wat geschreven dus ik ga proberen zo snel mogelijk te updaten ;D

Vote, read, comment Pleaseee
Love yaa
:)x