Lost at last (part 4)

Falling star - 46

Previously:

'Het gaat goed, ik leef nog.' zegt Nova en kijkt naar de rode vlek op zijn broek die steeds groter wordt. 'Gelukkig heeft de kogel me niet echt geraakt. Hij is er net langs gevlogen.' 'Ik ben bang dat ik hem moet gaan hechten, anders verlies ik te veel bloed.'

Plotseling grijpen twee sterke handen me vast bij mijn keel. De man met de speer in zijn lijf leeft nog.

'Let her go!' hoor ik Nova schreeuwen. Ik kijk hijgend om en zie hoe Nova tegen het gezicht van de man slaat met zijn vuisten.

Vijf minuten later ben ik Nova's wond aan het hechten. Dan opeens horen we de man praten. Hoestend en hijgend begint hij te praten in zijn Walkie-talkie. 'V-vind z-ze. N-nu.'

'Begrepen, we komen eraan.'

---

(Vanaf Mila gezien).

Nova kijkt op naar mij. Voor het eerst zie ik hem echt angstig. 'We moeten vluchten. Er komen nieuwe troepen aan om ons te zoeken.'

'Maar hoe dan? Je kunt nauwelijks lopen, anders gaat je wond weer open.' zeg ik verslagen.

Een kleine grijns verschijnt op Nova's gezicht. 'Daar hebben we sneeuwscooters voor.'

Ik glimlach. 'Alleen kan ik geen scooter besturen.'

'Dan spring je bij mij achterop. En ik heb een idee,' vertelt Nova, 'we drinken nu je flesje water op en vullen hem vervolgens met benzine van de andere sneeuwscooter zodat we extra hebben.'

We voeren zijn plan uit en drinken beide uit het flesje. Heerlijk om na dagen weer echt fris water te drinken. We eten beide een mini stukje van het broodje dat ik heb gevonden en we verzamelen alle spullen die we nodig hebben. Met een vies geluid trekt Nova de speer uit de man die nu toch wel echt dood moet zijn.

'Pak je ook nog de mitrailleurs?' vraagt Nova aan mij. Aarzelend kijk ik hem aan. Nooit van mijn leven zal ik schieten op iemand. Nova zou dat waarschijnlijk met gemak doen, denk ik.

'We schieten alleen als het nodig is.' zegt hij en klimt op de sneeuwscooter. Ik raap een mitrailleur op en hang hem om mijn schouders. Dan klim ik achterop de zwarte sneeuwscooter.

Voorzichtig sla ik mijn handen rond Nova's middel.

'Let's go.' zegt hij en dan beginnen we te rijden.

Met een rotvaart vliegen we over de sneeuw. Ik grijp Nova's middel nog veel steviger vast. Hij kijkt achterom en grijnst als hij mijn geschrokken gezicht ziet.

Na een paar minuten begint het te wennen en begin ik van het uitzicht te genieten. Alles vliegt voorbij en links, rechts, voor me en achter me zie ik een en al mooi landschap. Ik sluit mijn ogen en glimlach. We springen over kleine sneeuwheuvels en ontwijken de besneeuwde bomen.

Ondertussen begint het al flink te schemeren.

En zo zitten we een tijdje later tegen onze nieuwe aankoop te leunen; de sneeuwscooter. Door met wat benzine te experimenteren is het gelukt een kleine vuurtje te creëren en eindelijk voel ik me weer wat warmer en beter.

'Vandaag was een goeie dag.' zegt Nova en houdt zijn handen met de gescheurde handschoenen boven het vuurtje.

Ook ik houd ze trillend boven het vuur. 'Nou, goeie dag? We hadden Jack bijna kunnen pakken, ik heb twee mensen vermoord zien worden en een wond gehecht.' grap ik.

Nova haalt zijn schouders op en kijkt naar de donkere lucht. 'Je kunt het ook positief inzien. We weten ongeveer waar Jack zich bevindt, we hebben sneeuwscooters en een klein beetje eten én je hebt je angst om wonden te hechten overwonnen.'

Ik kijk ook omhoog. 'Tja, als je het zo bekijkt.'

Dan opeens zie ik een vallende ster. 'Kijk!' roep ik. 'Een vallende ster!'

'Doe een wens, wie weet verlost het ons van deze kou.' zegt Nova sarcastisch, maar toch wens ik iets. Ik wens dat ik Jack snel zal vinden en dat Noa nog leeft.

'Done.' zeg ik en blijf naar de sterrenhemel kijken.

'Als ik jou was zou ik gaan slapen.' zegt Nova. 'Ik houd de wacht wel, aangezien de handlangers van Z ons proberen te vinden.'

'Ja? Moet ik niet ook opblijven?' vraag ik. Nova schudt van nee. 'Misschien hou ik het zelf niet eens vol om wakker te blijven en jij moet al helemaal moe zijn.'

Ik knik en leun tegen de scooter aan zodat ik wat comfortabeler lig. Ik kijk nog voor een laatste keer naar de sterren en zie van heel ver weg pikzwarte wolken aankomen. Ik zucht; dat moet een grote sneeuwstorm worden vannacht. Dan sluit ik mijn ogen en val in slaap.

~~~~~

Heeey guys,

nog heel even en dan begint school weer :,(

En dan moet ik drie weken heel hard leren voor de aankomende SE-week, dus veel tijd zal ik niet hebben om te schrijven ;(

Ik ga nu snel verder met schrijven en hopen dat ik nog wat kan updaten komende weken :)

Love yaaa

:)x