Έρωτας Τύραννος

~ Δύναμη ~

"Έλα μωρό μου σε παρακαλώ προσπάθησε."ακόμα μια μέρα με γκρίνια ξεκίνησε. "Μην τα βάζεις κάτω."
"Δεν μπορώ δεν το καταλαβαίνεις; Δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου. Τέλος"ανακάθισε στο καροτσάκι του με όση δύναμη είχε.

Ξεφύσηξα δυνατά και τον κοίταξα "Δεν προσπαθείς καν ρε Γιάννη. Δύο εβδομάδες τώρα είσαι μέσα στην άρνηση. Πως θα γίνεις καλά αν δεν δεχτείς την βοήθεια;"είχα αγανακτήσει.

"Και αν δεν γίνω; Αν μείνω σε αυτή την καρέκλα για πάντα;"οι φλέβες στον λαιμό του είχαν κάνει την εμφάνιση τους."Σε ρωτάω. Αν μείνω έτσι τι θα γίνει;"με ρώτησε και ο αέρας μέσα στο δωμάτιο λιγόστευε.

"Τι είναι αυτά που λες τώρα; Έλα στα λογικά σου. Αν γίνει κάτι τέτοιο, που δεν θα γίνει θα προσπαθήσουμε μαζί να το προσπεράσεις, θα είμαι πάντα στο πλάι σου Γιάννη. Αμφιβάλλεις για αυτό;"τα μάτια μου ήδη είχαν βουρκώσει.

"Δεν θέλω να με λυπάσαι αυτό είναι όλο. Τελευταία φορά που μιλήσαμε είχαμε μαλώσει άσχημα και μου είπες ότι θες να φυγω από τη ζωή σου. Τι άλλαξε τώρα; Με λυπάσαι πες το."ένα κρύο αεράκι μπήκε μέσα στο σπίτι και με έκανε να ανατριχιάσω.

"Δεν σε λυπάμαι. Γιατί το κάνεις αυτό τώρα; Και οι δύο είμαστε χάλια και αν κάνουμε έτσι δεν κερδίζουμε τίποτα Γιάννη."τα χέρια μου ακούμπησαν δειλά τα δικά του αλλά τα τράβηξε απότομα.

"Μην με αγγίζεις σε παρακαλώ...Και μην λες το όνομα μου που να πάρει...με σκοτώνει κάθε φορά που ακούω να το λες."προχώρησε αργά με το καροτσάκι προς την μπαλκονόπορτα."Αποφάσισα κάτι πριν λίγες μέρες." Προχώρησα και εγώ δίπλα του και κάθισα στα γόνατά μου. "Και τι ακριβώς αποφάσισες; Μπορώ να μάθω;"

Έβγαλε από το παντελόνι του έναν φάκελο και μου τον έδωσε μέχρι να τον ανοίξω άρχισε να μου ανακοινώνει την απόφαση του. "Θα φύγω για λίγο καιρό στην Γερμανία. Θα πάω στους γονείς μου. Μετά απο ότι έγινε θέλουν να με δούνε και το έχω και εγώ ανάγκη." Το εισιτήριο έπεσε από τα χέρια πρώτου καλά- καλά το βγάλω από τον φάκελο.

"Ορίστε; κάτσε, κάτσε γιατί μάλλον δεν ακούσα καλά. Θα αφήσεις εμένα και την μικρή και θα φύγεις σε αυτη την κατάσταση; Τι προσπαθείς να καταφέρεις ρε γαμωτο;"χτύπησα νευρικά το πόδι μου στο πάτωμα.   "Δεν προσπαθώ να καταφέρω τίποτα Σοφία. Ήταν στο μυαλό μου να φύγω για Γερμανία από την ημέρα που μαλώσαμε αλλα μετά απο αυτά δεν μπόρεσα. Δεν θα σας αφήσω...Για λίγο θα φύγω."είπε και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο της μικρής.