Έρωτας Τύραννος

~ Δεν φεύγω ~

Πήγα να βγω από το σπίτι μέχρι την στιγμή που ένα χέρι με σταμάτησε...

"Περίμενε να σου εξηγήσω Σοφία εγώ δ-"

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρότασή του και το χέρι μου βρέθηκε στο μάγουλο του.

Έμεινε να με κοιτάει.

Προσπαθούσε να μιλήσει, αλλά ήταν τόσο μεθυσμένος που δεν έβγαινε λέξη σωστή.

"Δεν θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου πότε ξανά. Είσαι ένας ξεφτιλισμένος, ενας άνθρωπος που δεν έχει συναισθήματά. Εγώ ήρθα εδώ για να σε δω και εσύ τι έκανες; Με καλωσόρισες με τον καλύτερο τρόπο."

"Σταμάτα...σταμάτα πια" μου είπε και τα χαρακτηριστικά του αγρίεψαν. Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι. Και φοβήθηκα πολύ.
"Και εσύ είσαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του! Δεν πονέσες μόνο εσύ, ούτε είσαι η μόνη που έχει συναισθήματά. Στάθηκα πλάι σου οταν πέρασες δύσκολα και το μόνο που έκανες τι ήταν; Να φύγεις! Αλλά μόνο αυτό ξες να κάνεις καλά!"

Υπήρξαν κάποια λεπτά που δεν μίλησα και απλά τον κοιτούσα.

Είμαι όντως έτσι; Σκοπός μου δεν ήταν να τον πληγώσω. Ποτέ.

"Και αυτό που είδα τι ήταν Γιάννη; Ένα είδος υποστήριξης;"

Τον είδα να πέφτει στα γόνατά. Γούρλωσα τα μάτια μου.Τρόμαξα. Είχε πιεί τόσο πολύ που δεν τον κρατούσαν τα πόδια του. Έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Έσκυψα να τον βοηθήσω.
Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να τον βάλω μέσα στο σπίτι και να τον ξαπλώσω κάπου μην ξανά πέσει.

Η κοπέλα που ήταν μαζί του με πλησίασε. Εκείνη την στιγμή ήθελα να την σπρώξω και να φύγω. Αλλά περίμενα να δω τι έχει να μου πει.

"Γεια σου."
"Πρώτη φορά βλέπω τόσο θράσος."
"Σε παρακαλώ βρίσε με όσο θες αλλά πρώτα άσε με να σου εξηγήσω."
"Να μου εξηγήσεις τι κοπέλα μου; Τα ανεξήγητα;"
"Άσε με να σου πω και μετά μπορείς να πάρεις τις αποφάσεις σου."

Εκείνη την στιγμή είδα τον Γιάννη να κουνιέται μέσα στον ύπνο του.

"Τουλάχιστον πάμε κάπου αλλού να μιλήσουμε." της είπα και της έδειξα την κουζίνα.
"Λέγε."
"Δεν φταίει σε τίποτα ο Γιάννης. Δεν με ήξερε καλά-καλά. Και ούτε ήθελε να με γνωρίσει."
"Με περνάς για χαζή;." Της είπα με αυταρχικό τρόπο.

"Όχι γι αυτό και σου λέω αυτά που έγιναν. Ο Γιάννης ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και εγώ απλά εκτελούσα εντολές."
"Τι εντολές;"
"Της Σίας...νομίζω την ξες."

Πάλι μπροστά μου αυτή η κοπέλα. Δεν θα με αφήσει ποτέ ήσυχη.

"Τι εννοείς; Ότι η Σία το έστησε όλο;"
"Ναι. Και ο Γιάννης ήταν στην κατάλληλη κατάσταση για να "πέσει" στην παγίδα της."
"Δεν μπορώ να το πιστέψω." είπα και κάθισα στην καρέκλα απότομα.
"Πίστεψε το διότι σαγαπάει. Σε όλη την διαδρομή τον είχα στο πίσω κάθισμα και δεν σταμάτησε να λέει το όνομα σου. Στο τσακ ήμουν να σταματήσω αυτό που πήγαινα κ κάνω. Αλλά χρειαζόμουν τα λεφτά που θα μου έδινε η Σία."

Δάκρυά έτρεχαν από τα μάτια μου χωρίς να το καταλάβω. Του μίλησα τόσο άσχημα. Αλλά που να ήξερα.

"Θέλω να ξες ότι αυτό που έκανε το έκανε χωρίς την θέληση του. Του έβαλα να πιεί τόσο που δεν ήξερε τι έκανε."

"Και πως ήξερες ότι θα έρθω;"

"Δεν το ήξερα. Το σχέδιο της ήταν να παραλάβεις φωτογραφίες απο τους δύο μας. Εσύ απλά ήρθες πιο νωρίς απ ότι περίμενε."

"Πόσο ύπουλη είναι αυτή η γυναίκα." είπα και χτύπησα το χέρι μου με δύναμη στο τραπέζι.

"Είναι πολύ. Αν ήξερα την ιστορία σας δεν θα έκανα τίποτα... αλήθεια. Τώρα όμως θα φύγω. Συγνώμη για όλο αυτο. Και πρόσεχε. Μην τον αφήσεις ποτέ ξανά."

"Δεν θα τον αφήσω." είπα αποφασιστικά.

Έφυγε χωρίς να πει κάτι άλλο, χωρίς να κοιτάξει πίσω της.

Αμέσως πήγα δίπλα του. Και κάθισα στα γόνατά. Κοιμόταν τόσο ήρεμα.

Πως γίνεται αυτή η φάτσα να με πόνεσε τόσο πολύ;

Για μια στιγμή πήγα να κάνω πίσω και να φύγω διότι ένιωθα τόσο περίεργα. Αλλά ξύπνησε.

"Σοφία;" είπε με δυσκολία.
"Σσσσ ηρέμησε."
"Μην φύγεις ξανά σε παρακαλώ μην πας πουθενά."

"Δεν θα φύγω αγάπη μου...Πότε ξανά." είπα και χαμογέλασα γλυκά.

Γύρισε απότομα και με κοίταξε.
"Αλήθεια; Μετά από όλο αυτό ;  Να σου εξηγήσω κι ολας..Δεν ήθελα να-"

"Ξέρω Γιάννη...ξέρω...ηρέμησε και κοιμήσου. Εγώ θα είμαι εδω δίπλα σου. Και αύριο το πρωί θα μιλήσουμε με ηρεμία."

Μου χαμογέλασε και με πήρε στην αγκαλιά του. Πόσο μου έλειψε Θεέ μου αυτή η αγκαλιά.

Ένιωθα πλήρης. Ένιωθα ότι ο άνθρωπος μου είναι δίπλα μου. Ξανά. Επιτέλους.