Έρωτας Τύραννος

~Ύπο έναν όρο ~

Την επόμενη μέρα ξύπνησα με τρομερό πονοκέφαλο. Όλα σιγά-σιγά ερχόντουσαν στο μυαλό μου. Σήμερα θα έδινα μια ακόμα ευκαιρία στον Γιάννη, το είχα πάρει απόφαση.

Σηκώθηκα οσο πιο αργά μπορούσα με πρώτη μου στάση το μπάνιο. Ότι καλύτερο για να συνέλθω.

Το ζεστό νερό βοήθησε πολύ με τις σκέψεις μου αλλά δυστυχώς, δεν μου έδωσε την απάντηση που πρέπει να δώσω.

Τι θα κάνω; Θέλω ή ειναι κάτι που θα μετανιώσω;

Βγαίνω απο το μπάνιο και αφού σκουπίσω τα νερά, πηγαίνω στη ντουλάπα μου να διαλέξω τα ρούχα της ημέρας.

Διαλέγω κάτι απλό καθώς όλη μέρα θα μείνω σπίτι να περιμένω. Φοράω μια μαύρη φόρμα με μια κόκκινη μπλούζα και παίρνω το πιστολάκι να στέγνωσω τα μαλλιά μου.

Αφού είναι στεγνά αποφασίζω να τα ισιώσω και να φάω πρωινό. Η ωρα ειναι 10:38.

Ακομα;

Κάθομαι στην καρέκλα της κουζίνας μου και πίνω τον καφέ μου καθώς τρώω το τοστ μου.

Τι να απαντήσω;

Με βασανίζουν οι σκέψεις. Εκεί που είμαι έτοιμη να πω ναι εκεί αλλάζουν όλα και λέω όχι κατηγορηματικά.

Είχε πει ότι θα περάσει το πρωί. Αλλά όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο αγχωμένη ένιωθα.

Σήμερα δεν είχα μάθημα στην σχολή όποτε κάθισα να διαβάσω τις σημειώσεις που μου έδωσε ο καθηγητής μου.

Μετά απο αρκετή ώρα σήκωσα το κεφάλι μου έβγαλα τα γυαλιά της μυωπίας μου και κοίταξα το ρολόι.

12:00!!!

Από λεπτό σε λεπτό θα είναι εδώ. Πρέπει να του απαντήσω. Για το μέλλον μας. Για εμάς...!

Πότε θα έρθει; Μήπως μετάνιωσε; θα έρθει;

Τρέχω αμέσως στο δωμάτιο μου και αρχίζω να στρώνω το κρεβάτι. Ανοίγω τα παράθυρα και ψεκάζω με άρωμα. Τρέχω αμέσως και μαζεύω τα ρούχα απο το πάτωμα και τα βάζω στο καλάθι των άπλυτων. Αφού το δωμάτιο μου είναι εντάξει σειρά έχει το σαλόνι.

Αρχίζω και φτιάχνω τους καναπέδες και μαζεύω τα πιάτα απο το τραπεζάκι. Τα πλένω όλα στο νεροχύτη και αρχίζω και ψεκάζω και εκεί άρωμα.

Μετά απο όλο αυτό το τσίρκο τρέχω και χτενίζω τα μαλλιά μου στο μπάνιο, βάζω λίγο ρουζ και λίγο λιπ γκλος.

Το κουδούνι χτυπάει. Βαθιές ανάσες Σοφακι. Όχι άγχος.!

ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΟΥ.

Τρέχω γύρω γύρω σαν τρελή και το κουδούνι συνεχίζει να χτυπάει.

Οκέι Σοφακι. Το 'χεις

Ανοίγω την πόρτα και κάθομαι και τον χαζεύω. Μάλλον για πολύ ώρα καθόμουν έτσι διότι γελούσε και με κοιτούσε με σταυρωμένα χέρια.

"Με ακούς Σοφία;"η φωνή του με ξύπνησε.
'Ε; ε ναι ναι πέρασε."είπα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

"Λοιπόν πες μου. Σκέφτηκες;"η φωνή του φάνηκε ανήσυχη.
"Γεια σου και σε εσένα Γιάννη."είπα και τον κοίταξα με περιέργια.
"Συγνώμη μωρό...Σοφία."

Έγινα ξαφνικά η Σοφία. Όχι το μωρό του. Λαμπρά.

"Τέλος πάντων...η απάντηση μου..."τα χέρια μου έτρεμαν και το στόμα μου δεν μπορούσε να ανοίξει.

"Η απάντηση μου είναι θετική."
Σηκώθηκε και με αγκάλιασε με όλη του την δύναμη.
"Επιτέλους ήμουν έτοιμος να σκάσω από εχθές το βράδυ."

Τον σταμάτησα απότομα."Υπο έναν όρο όμως..."

Με άφησε από την αγκαλιά του και με κοίταξε με απορία.
"Τι όρο;"
"Θέλω αυτό το ταξίδι να είναι μια δοκιμασία για να δω πόσο πολύ με θες στην ζωή σου. Μέχρι να φύγουμε από εκεί κανένας από τους δύο δεν πρέπει να ακουμπάει τον άλλον παραπάνω από φιλικά μέχρι τουλάχιστον να πειστώ ότι όντως το θες αυτό το μεταξύ μας."

Καθόταν και κοιτούσε στο κενό. Τώρα ή εγκεφαλικό έπαθε ή επεξεργάζεται αυτα που του είπα.

"Γιάννη;"τα δάχτυλα μου χτυπούσαν μπροστά από τα μάτια του.

Γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα. Τον καταλαβαίνω δεν ήταν και λίγο αυτό που του είπα. Λογικά αυτός αλλιώς τα είχε κανονισμένα.

Χαμογέλασε μόνος του. Πάει τα έχασε.

Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς το CD player. Έβγαλε ένα cd και το έβαλε να παίζει.

Με άρπαξε από το χέρι και με σήκωσε. Το αυτί του έφτασε κοντά στο δικό μου.

"Θα κάνω τα πάντα για να καταλάβεις ότι σε θέλω στην ζωή μου και μόνο δικιά μου."με αγκάλιασε απαλά και τα χείλη του έφτασαν στα δικά μου.
Αλλά έκανε πίσω.

"Μην σταματάς. Αυτός ο όρος που έβαλα ξεκινάει μόλις πάμε το ταξίδι μας."είπα και του έκλεισα το μάτι.

"Να μ'αγαπάς να σταθούμε εδώ σε μια γωνία. Να κοιταχτούμε λες και είναι η γιορτή πρωτοχρονιά..."

Τα λόγια του τραγουδιού ηχούσαν στα αυτιά μας και δεν με άφηνε να φύγω από την αγκαλιά του. Μου έλειψε αυτή η αγκαλιά. Κάθε φορά μου λείπει...