Έρωτας Τύραννος

~ Η αλήθεια ~

Τους έβλεπα να με κοιτάζουν και ένιωθα βέλη να έρχονται κατά επάνω μου.
"Μπαμπά πίστευα πως όλα θα κυλούσαν ομαλά αυτή την φορά αλλά.."
"Αλλα τι;" ρωτάει ο μπαμπάς μου.
"Αλλά χωρίσαμε. Και είναι και κάτι άλλο."
"Πες μας κορίτσι μου μας τρομάζεις."
"Μαμά είναι κάπως δύσκολο. Να ανακάλυψα πριν απο λιγο οτι είμαι...είμαι έγκυος"

"Τι είσαι;!"

"Καλά πως έγινε αυτο; Μπορείς να μου εξηγήσεις πως;"

"Νομίζω ξέρεις μαμά."

"Και τώρα τι θα γίνει; Απο αύριο ξεκινάς μια καινούρια ζωή. Και θα πρέπει να φύγεις."
"Το ξέρω μαμά και θα ήθελα να πω πως το παιδί θα το κρατήσω ότι και να γίνει."
"Ναι άλλα χώρισες. Θα μεγαλώσεις ένα παιδί χωρίς τον μπαμπά του; Και σε αυτή την ηλικία;"
"Σταματά Βασιλική. Η κόρη μας ξέρει τι κάνει και το μόνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να την υποστηρίξουμε."
Στο άκουσμα της απάντησης του μπαμπά μου δάκρυά μου έρχονται στα ματια.
"Ευχαριστώ πολυ μπαμπά ."λεω και πέφτω στην αγκαλιά του.

Μετά απο μισή ωρα συζήτησης με τους γονείς μου αποφασίζω να ρωτήσω την Αγάπη αν μπορεί να έρθει.

Και εδώ είμαστε λοιπόν.
"Είδες τι καλός που ειναι; Θα ειναι υπέροχος πατέρας"είπε η Αγάπη με ειλικρίνεια
"Δεν ξέρω Αγάπη ... Απο τη μια θέλω μια καινούρια αρχή αλλα απο την άλλη ... σκέφτομαι όλα αυτα. Την άφησε έγκυο και μετα θυμήθηκε να έρθει να με βρει; Αυτο θα πει οτι με αγαπάει; Ωρέ ώρες θέλω να φύγω μακρυά του. Και αυτό το συναίσθημα τα νικάει όλα."

"Πως ξερεις ομως οτι λεει αληθεια εκεινη;"

Αυτο δεν το ειχα σκεφτει.

"Κοίταξε, αυτο δεν το ξέρω. Αλλα δεν μπορεί για κάτι τόσο σημαντικό να λέει ψέματα . Αυτό είναι τρελό."

"Μα δεν γίνεται αυτο. Πως δηλαδή ξέρουμε αν ειναι του Γιάννη ;"

Δεν το ξέρουμε ...
"Αγαπη δεν μπορώ να μιλάω αλλο για αυτό θα με πιάσουν τα κλάματα . Πες μου εσύ πως πας με τον Μιχάλη ;"

"Έχουμε βγει δύο φορές. Δεν ειναι κάτι...μου είπε ότι, ξες..."ξεροβηχει
"Να οτι του αρέσω αλλα δεν ξέρω αν θέλω να δεσμευτώ ακομα. Αυτος ειναι Θεσσαλονίκη και εγω θα μάθω αύριο αν όντως περνάω εκεί. Δεν ξέρω τι να κάνω."λέει με αγανάκτηση. Φαίνεται κουρασμένη.
"Αγάπη μου, αφού σου αρέσει γιατι συνεχίζεις να το αρνείσαι...Μην κάνεις την ζωή σου δύσκολη. Τα πράγματα είναι απλά. Σε θέλει τον θέλεις."

"Αυτό ισχύει για σένα και για τον Γιάννη όμως ."

"Δεν ξέρω. Ειναι πολύπλοκη η κατάσταση . Τον αγαπαω-" με διέκοψε όμως το τηλέφωνο μου.

Ήταν ο Γιάννης. Λογικά θα ήθελε να μάθει τι έγινε και πως είμαι. Το σήκωσα.

"Παρακαλώ;"
"Αγάπη μου τι έγινε ανησύχησα. Πως είσαι; Μόλις έμαθα κάτι που θα αλλάξει τα πάντα μωρό μου."

Τι συγκλονιστικό ήθελε να μου πει. Πόσο πια να με πονέσει.

"Τι έγινε Γιάννη;" του ειπα κοφτά.
"Η Σία."
Πάλι αυτη; "Τι η Σία Γιάννη."
"Ήρθε από το σπίτι κλαμμένη. Μέσα στα δάκρυά της μου έλεγε ακαταλαβίστικα πράγματα. Ώσπου μου είπε το πιο σημαντικό."
"Μιλά άντε." αποκρίθηκα μέσα στο άγχος.

"Το μωρό δεν είναι δικό μου."
"Ορίστε; πλάκα κάνεις;"
"Όχι αγάπη μου αλήθεια είναι. Έλα από εδώ έχω ανάγκη να σε δω. Να σε αγγίξω. Μου λείπεις όσο δεν είσαι εδώ."
"Σε λίγο είμαι εκεί."

Δεν ήξερα αν ήθελα να πάω. Νόμιζα πως πάλι θα κάνει κάτι και θα τα χαλάσει όλα. Γύρισα στην Αγάπη με ένα ψεύτικο χαμόγελο και της έπιασα από το χέρι. Βγήκαμε γρήγορα από το σπίτι. Έτρεχα να πάω δίπλα του. Να μου τα πει όλα.

Αφού μπήκα στη θέση του οδηγού με το δίπλωμα των τριών ημερών ξεκινήσαμε γισ το σπίτι του.

"Λες να μου λέει αλήθεια ;"
"Φυσικά και σου λεει αλήθεια !"
"Μα πως μπορεί για κατι τοσο σοβαρό να λέει ψεμ-"η φράση της Αγάπης διακόπηκε απο εναν δυνατό θόρυβο.

Κάτι παρασύρει το αυτοκίνητο.

Βλέπω το σώμα της Αγάπης να φεύγει μπροστά και σύντομα ακολουθώ και εγώ .

Αλλά το μόνο που θυμάμαι είναι ένα αμάξι, έναν δυνατό πόνο. Μετά κενό...