Έρωτας Τύραννος

~ Όταν έχω εσένα ~

Περπατήσαμε την Πάρο σκαλοπάτι-σκαλοπάτι. Ήταν τόσο όμορφα όλα. Αν μπορούσα να εξαιρέσω και την γκρίνια του Γιάννη για το πόσο κουράστηκε, όλα θα ήταν ονειρεμένα.
"Γίνεται τώρα να γυρίσουμε πίσω στο άνετο ξενοδοχείο μας;"δεν τον αντέχω άλλο. "Θα γυρίσουμε. Αμάν με έχεις πρίξει." Άρχισα να περπατάω γρήγορα προς την ανηφόρα που οδηγούσε προς το ξενοδοχείο.

Με άρπαξε από την μέση και με ακούμπησε επάνω του."Δεν θέλω να εκνευρίζεσαι. Απλά θέλω να είσαι ξεκούραστη για την βραδινή μου έκπληξη."έκανα πίσω και τον κοίταξα με απορία. "Ποιά έκπληξη;" χαμογέλασε στραβά και σήκωσε τα βλέφαρα του κοιτώντας τα μάτια μου. "Αν σου πω δεν θα είναι έκπληξη μικρό μου."

Με έβαλε σε σκέψεις. Καθ'όλη την διάρκεια του γυρισμού μας, δεν τόλμησε να μου πιάσει το χέρι. Να με κοιτάξει ή οτιδήποτε θα μου έδειχνε ότι με θέλει ακόμα. Αλλά ξέρω τι κάνει. Και θα του το κάνω δίπλα. Δεν με ξες καλά αγάπη μου.

Χωρίς να του ρίξω ματιά μπήκα γρήγορα μέσα στο δωμάτιο ξεντύθηκα μπροστά του και μπήκα να κάνω ένα μπανάκι. Το μόνο που ακούστηκε από μέρους του ήταν ένας αναστεναγμός και το πνιχτό γελάκι μου έκανε την εμφάνιση του.
Αφού το ζεστό νερό ξεκούρασε το σώμα μου βγήκα με το ζεστό μου μπουρνούζι. Είχε μπει ήδη Οκτώβρης και δεν έλεγε να αρρωστήσω.

"Γιάννη;"καμία απάντηση."Γιάννη;"η φωνή μου εμφανώς πιο αγχωμένη. "Που είσαι; "πάλι καμία απάντηση και κρύος ιδρώτας με πιάνει.
Ξαφνικά δύο χέρια με πιάνουν από την μέση και με ξαπλώνουν στο κρεβάτι.

"Είσαι χαζό παιδάκι μου; Έχασα 10 χρόνια από την ζωή μου."δεν μου απαντούσε, καθόταν και γελούσε με εμένα, ξαπλωμένος επάνω μου. Αυτό δεν ήταν καλό. "Σήκω, σήκω, σηκω."του χτυπούσα το κεφάλι.

"Σήκω απο πάνω μου παιδάκι μου."

Πόσο τρελός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος ; Φυσικά και δεν με άκουσε.

"Σήκω σήκω σήκω!"

Και πάλι δεν με άκουσε.

"Θα αρρωστήσω. Έκανα μπάνιο και ειμαι μούσκεμα." άρχιζα να γκρινιάζω."Εκτός και αν θες να μείνουνε μέσα για το υπόλοιπο του ταξιδιού μας." Το πότε σηκώθηκε και μου έφερε να ρούχα μου για να ντυθώ, ούτε που κατάλαβα.
"Α ώστε φοβάσαι μην αρρωστήσω ε;"πλησίασε απειλητικά κοντά μου μέχρι να τελειώσω την πρόταση μου."Φοβάμαι μην πάθεις το παραμικρό μωρό μου. Στο έχω αποδείξει άλλωστε."

"Ναι ειδικά όταν με χωρισες."όταν κατάλαβα τι είπα δεν γύρισα καν να τον κοιτάξω. Δεν μίλησε κανένας μας. Δεν ήξερα καν γιατί το είπα αυτό, μου βγήκε αυθόρμητα. "Ε, θα μπω για μπάνιο, εσύ ετοιμάσου για να βγούμε."είπε και συνέχισα να μην τον κοιτάω, δεν ήθελα να δω το πρόσωπο του μετά από όλο αυτό.