Έρωτας Τύραννος

~ Νέα αρχή ~

Τόσο μισός δεν έχω ξανά νιώσει για άνθρωπο όσο έχω νιώσει για την Σία. Και να που πάλι είναι μπροστά μου. Μετά απο τόσο κακό που μου έχει κάνει.

Ήρθε να ελέγξει αν το σχέδιο της πήγε όπως ήθελε. Αλλά όταν με είδε μπροστά της τα χαρακτηριστικά του προσώπου της σκλήρηναν.

"Τι θέλεις εδώ;" είπε ο Γιάννης σφίγγοντας γροθιές τα χέρια του.
"Ήρθα να δω πως είσαι. Τόσο κακό είναι;"
"Πολύ κακό. Σου ξεκαθάρισα ότι δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου. Εξαφανίσου."

Καθόμουν και τους άκουγα να τσακώνονται. Ήθελα να την χτυπήσω με όλη μου την δύναμη. Αν δεν ήταν αυτή, όλα θα ήταν διαφορετικά και τώρα θα ήμουν έγκυος.

Μόλις το σκέφτηκα αυτό θόλωσα. Πήγα πιο κοντά της και κοιτώντας την για λίγο την αιφνιδιασα. Το χέρι μου βρέθηκε στο μάγουλο της με μεγάλη δύναμη.

"Αυτό γιατί μου κατεστρεψες την ζωή. Αλλά δεν θα σε αφήσω να το κάνεις ξανά."είπα ενώ τα μάτια μου βούρκωσαν
"Βρώμα." είπε ενώ το χέρι της υψώθηκε να με χτυπήσει. Όμως κάτι την σταμάτησε. Ο Γιάννης την κολλήσε στον τοίχο και την κρατούσε από το λαιμό.

"Αν ξαναμιλήσεις έτσι στην Σοφία σου τ'ορκίζομαι θα σε σκοτώσω με τα ιδια μου τα χέρια. Φύγε τώρα αλλιώς θα κάνω χειρότερα πράγματα."

Αφού φεύγει η πόρτα κλείνει και ο Γιάννης βρίσκεται αμέσως δίπλα μου ρωτώντας με αν είμαι καλά.

"Είσαι καλά μωρό μου ; Μήπως θέλεις να κάτσεις;"με ρωτάει με τα μάτια του να λάμπουν από ανησυχία.

"Όχι, όχι καλά είμαι. Εσύ;"τον αγκαλιάζω και με κρατάει κοντά του.
"Ας κάνουμε κάτι άλλο τώρα."του λεω
"Σαν τι;"
"Τι θα έλεγες για φαγητό έξω;"
"Καλύτερα να μείνουμε σπίτι μας αγάπη μου. Να ηρεμήσουμε."

Τα μάτια του γούρλωσαν.

"Τι είπες;"
"Να μείνουνε σπίτι μας. Γιατί;"
"Σπίτι μας ε;" είπε και με πήρε αγκαλιά.
"Ναι μωρό μου σπίτι μας."
"Τότε θα με αφήσεις να ετοιμάσω εγώ φαγητό για σήμερα."
"Εσυ; Ας γελάσω ρε Γιάννη ούτε αυγό δεν ξες να βράζεις."

"Γι'αυτό υπάρχουν και τα ντελίβερι."

Γέλασα τόσο δυνατά. Είχα καιρό να γελάσω τόσο πολύ.

Το βράδυ μας το περάσαμε τρώγοντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλον.

"Μικρό νομίζω ήρθε η ώρα να σου πω κάτι." είπε αφού άφησε το ποτήρι του στο τραπέζι.
"Τι να μου πεις;"

Έβγαλε έναν φάκελο από το συρτάρι της κουζίνας που το κλειδί το έχει αυτός.

"Ορίστε ανοίξε το."

Το ανοίγω και τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό.
"Γιάννη...ε-εδώ λέει 4 μέρες στην Πάρο."
"Μέχρι να μιλήσεις νόμιζα ότι έκανα κάτι λάθος. Πάρος μωρό μου. Το αγαπημένο σου. Το όνειρο σου. Η νέα μας αρχή."

"Τι θα κάνω με εσένα μου λες;" του είπα και σηκώθηκα να τον φιλήσω.
"Μπορείς να με αποπλάνησεις αν θες."
"Αυτό σκοπεύω."
"Μ'αρέσει όπως το πάς μικρό ." είπε τραβώντας με πιο πολύ επάνω του.

Τα ρούχα μας εξαφανίστηκαν αμέσως. Τα σώματα μας κολλούσαν όλο και πιο πολύ το ένα πάνω στο άλλο. Οι ανάσες μας καυτές.

Τον έριξα στο καναπέ με φορά.

"Σήμερα παίρνω εγώ τις πρωτοβουλίες...μωρό μου"είπα και τον φίλησα στο λαιμό.
"Σε θέλω."μου ψιθύρισε στο αυτί.
"Δείξε μου πόσο"

Αμέσως βρέθηκα από κάτω του. Όσο και να θέλω να παίρνω πρωτοβουλίες πάντα κερδίζει και με τρελαίνει αυτό.

Τα σώματα μας έκαιγαν. Το μόνο που ακουγόταν σε όλο το σπίτι, ήταν οι βαριές ανάσες μας. Ότι πιο ερωτικό. Το όνομα μου ήταν συνέχεια μέσα στα χείλια του.
Φτάσαμε και οι δύο στην κορύφωση. Κάθε φορά και πιο ξεχωριστή. Αυτή ήταν η καλύτερη από όλες

Μια βραδιά πάθους.

Με τρελαίνει αυτός ο άνθρωπος...