Έρωτας Τύραννος

~ Μια νέα ψυχή ~

"Να αφήσεις τον κόσμο λίγο καλύτερο απ'όσο τον βρήκες με ένα υγιές παιδί. Να ξέρεις ότι κάποια ψυχή ανάσανε καλύτερα επειδή έζησες εσύ. Αυτό θα πει θρίαμβος."

"Γιάννη νομίζω ότι γεννάω."
"Τι εννοείς;"
"Τι καταλαβες; αααα"ένας οξύς πόνος χαμηλά στην κοιλία με έκανε να βάλω ασυναίσθητα τα χέρια μου πάνω της. Με αργά βήματα και παραμερίζοντας τον πόνο στην μέση που γινόταν ολοένα καεί εντονοτερος ο Γιάννης με οδήγησε στο αυτοκίνητο μας που περιμένε από έξω.

"Όλα καλά θα πάνε μωρό μου. Εγώ είμαι εδώ."σιγοψυθύρισα στην κοιλιά μου...στο μωρο μου. Οι συσπάσεις μου ήταν όλο και πιο συχνές. Οι τελευταίες ειδικά με πέθαιναν στη μέση. Είδα τον Γιάννη να μπαίνει μέσα και με σπασμωδικές κινήσεις να βάζεις μπρος το αυτοκίνητο. "Μωρο μου χαλάρωσε και πάρε βαθιές ανάσες. Όλα καλά θα πάνε."του είπα και του κράτησα σφιχτά το χέρι.

"Ρε μωρό μου εγώ θα έπρεπε να στα λέω αυτά."είπε ξεφυσονόντας και κοίταξε μπροστά για να ξεκινήσουμε.

Σε όλη την διάρκεια προς την κλινική ο ένας έσφιγγε το χέρι του άλλου δυνατά. Ήξερα ότι θα ακολουθούσαν ώρες πόνου αλλα για κάποιον περίεργο λόγο τις περίμενα. Τόσο καιρό φιλοξενούσα μια ψυχούλα μεσα μου και τώρα θα προσπαθούσα να του δώσω ένα καλύτερο μέρος να ζήσεις με εμένα και τον Γιάννη.

Μπήκαμε στο εσωτερικό της κλινικής και αμέσως ειδοποιήθηκε η γυναικολόγος μου ενώ εγώ οδηγήθηκα προς το χειρουργείο."Γιάννη. Γιάννη;"φώναζα "Έλα μαζί μου μέσα σε παρακαλώ."

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, ή τουλάχιστον εμένα μου φάνηκε έτσι.

"Με το τρία σπρώχνεις εντάξει Σοφακι;"έγνεψα καταφατικά
"1,2,3 πάμε σπρώξε σπρώξε"το χέρι του Γιάννη χαλαρωσε. Είχε πια σωριαστεί και εγώ δεν είχα βοήθεια.
"Βοηθήστε τον.αααααααα"το μωρό ερχόταν και αυτός ο άχρηστος με άφηνε μόνη.

"Πάμε ξανά το ίδιο με πριν. Είμαστε κοντά. Πιο κοντά απ'όσο πιστευεις."Η γιατρός μου έδινε δύναμη.

Το κλάμα του μωρού ήχησε στα αυτιά μου και ένιωσα πλήρης. Ο Γιάννης ήταν δίπλα μου ξανά υπό την υποστήριξη των νοσοκόμων. Αλλά εγώ πια ήμουν μαμά...μαμά. Μόνο που το σκεφτόμουν έλιωνα.

"Έλα κοντά μου μπαμπά να πάρεις την μικρή σου κόρη."Η γιατρός είπε με μεγάλη χαρα.
Τα μάτια του έλαμψαν καθώς την κρατούσε και την έφερνε προς το μέρος μου. "Ευχαριστώ για αυτό που μου έχεις προσφέρει. Σε ευχαριστώ για όλα."Τα λόγια του βάλσαμο για τον πόνο μου.