This Is Us (Voltooid)

22

Als we allemaal in de kleine kamer zijn kijken we om ons heen. "Ik ga wel voor" zegt Shane. "Aan de andere kant van deze deur zit een gang. Aan het eind van de gang zit een trap, maar er zullen bewakers lopen."

Ik slik en kijk naar Jayden. Hij geeft een bemoedigend knikje dus ik volg Shane.

Samen met Shane ben ik in de gang. Ik zie een bewaker van links en van rechts aankomen. Ze letten niet op en zien ons ook niet. Ik zwem naar hem toe en geef hem een keiharde klap op z'n slaap. Hij zakt bewusteloos ineen.

Ik zie dat Shane's bewaker ook op de grond ligt. Niet bewusteloos, maar dood. Er stroomt een straaltje bloed uit zijn nek. Ik hap naar adem en kijk weg. Hij heeft iemand vermoord.

"Jullie kunnen komen" hoor ik Shane zeggen. We zwemmen met z'n allen de trap op en Shane en Daan maken de deur open.

Wij blijven op de trap zitten en wachten tot ze ons roepen. De deur word weer dichtgedaan. We horen allemaal geluiden van boven en het klinkt niet goed.

Daan doet de deur open en er sijpelt bloed uit zijn neus. "Gaat het?" vraag ik bezorgd aan hem. Hij knikt. "Het is niks" zegt hij.

We volgen hem naar boven. "We moeten nog één verdieping omhoog" fluistert Shane. Ik knik en we vervolgen onze weg.

Ik hoop zo dat we Diana gaan vinden. Als we de hoek om lopen kijk ik een beveiliger recht aan. Mijn adem stokt in mijn keel. Hij doet zijn mond open om om extra beveiliging te roepen, maar Milo is hem voor. Hij werpt een mes recht door zijn hart.

Ik kijk naar Milo. Hij staart emotieloos voor zich uit. "Milo?" vraag ik. "Ik weet het Lilly" zegt hij.

Normaal ben ik altijd vrolijk en bekijk ik alles positief, maar het lijkt wel alsof dat allemaal uit me is gezogen door dit kasteel.

Zonder verdere problemen bereiken we de tweede verdieping. Het is nacht dus iedereen slaapt. Shane wijst naar een deur. "Daar is het" zegt hij.

"En nu?" vraagt Yentl. "Wij gaan naar binnen" zegt Shane. Hij wijst naar Jayden en Daan. Milo kijkt beledigd. "Jij moet licht geven en de meisjes beschermen" zegt Shane als hij het merkt.

Uhm wat? "Wij kunnen echt wel voor onszelf zorgen" breng ik tegen hem in. "Ik ga mee" zeg ik vastbesloten. "Nee Lilly" zegt Jayden. "Dat bepaal ik zelf wel."

Ik sla de deur in met mijn staart en zie inderdaad het monster met overal schubben zitten. Zo snel mogelijk werp ik een waterstraal in zijn ogen.

Daan zwemt naar hem toe en steekt hem in zijn buik. Hij haalt naar me uit. "Lilly!" roept Milo, maar het is al te laat en grote halen ontstaan op mijn arm. "Bukken!" schreeuwt Milo nog een keer. Ik buk en kijk naar het monster. Ik zie hoe het in brand staat. Ik kijk naar Milo en zie hem tevreden in zijn handen klappen.

Als het niet meer beweegt is doven de vlammen vanzelf door het water.  Daan trekt een willekeurige kast open en tovert er sjaaltje uit. Ik kijk hem vreemd aan. Hij zwemt naar me toe en bind het om mijn wond.

Ik kom dichterbij de computers en kijk op de beelden. Tranen vullen mijn ogen als ik Diana zie. Ze zit in de kelder met haar hoofd tegen de muur. Opgedroogde tranen liggen op haar wangen en er stroomt bloed langs haar arm naar beneden. Het druppelt op de grond.

Naast haar zitten nog meer cellen met andere wezens erin. Het is vreselijk. Jayden zakt tegen de muur op de grond. "We moeten hier zo snel mogelijk weg" zegt Yentl. We knikken en volgen haar naar beneden.

links en rechts liggen bewusteloze of dode bewakers. Ik haal diep adem en concentreer me op het deinen van het water. We bereiken de ondergrondse gangen weer en we verlaten in stilte het gebouw.