This Is Us (Voltooid)

6

Na het eten loop ik naar boven. Ik laat me op mijn bed vallen en staar naar het plafond. Ik moet echt uitkijken met Sander in de buurt. Ik hoor mijn mobiel gaan en kijk wie het is.

Sander : hoi

Ik zucht en rol met mijn ogen.

Diana : wat moet je
Sander : nou nou. Ik wou alleen maar vragen of je het al wil vertellen.
Diana : wat wil vertellen?

Natuurlijk weet ik wat hij bedoelt maar ik ga het echt niet aan hem vertellen.

Sander : je geheim.
Diana : ik heb geen geheim? Doei Sander

Ik maak een screenshot en stuur het in de groep. Al gauw krijg ik een reactie van Milo.

Milo : hij moet zich met z'n eigen leven bemoeien.
Diana : mee eens.

Ik zet mijn telefoon uit. Ik heb even geen zin in Sander. Ik loop naar de badkamer en zet de douche aan. Ik sta wel een halfuur onder de douche als ik de kraan eindelijk uit zet. Ik droog me af en trek m'n pyjama aan. Daarna loop ik naar mijn kamer en kijk ik nog een aflevering van scream. Als het is afgelopen hoor ik mijn moeder de trap op lopen. Ik doe mijn laptop uit en zet hem op mijn bureau. Daarna ga ik weer in bed liggen. Mama doet de deur open en loopt naar me toe. Ik voel dat ze een kus op mijn voorhoofd geeft. Ik doe net alsof ik slaap. "Welterusten" fluistert ze. Daarna doet ze de gordijnen dicht en loopt mijn kamer uit.

****
De volgende dag word ik wakker van het licht dat in mijn kamer schijnt. Ik kijk op mijn telefoon naar de tijd. Shit! Het is al 10 uur. Over een half uur moet ik bij Jayden zijn. Ik schiet uit mijn bed en ren naar de badkamer. Daar poets ik mijn tanden. Dan ga ik weer naar m'n kamer en doe mijn bikini onder m'n jurkje aan. Ik pak alle spullen die ik nodig heb en stop ze in een tas. Daarna vlieg ik van de trap af en smeer ik wat broodjes, want tijd om te ontbijten heb ik niet meer. Ik ga naar mijn moeder die op de bank in de woonkamer zit en geef haar een kus. "Ik ben op het strand" roep ik terwijl ik al naar de deur ren.

Ik kijk op mijn horloge. Nog 2 minuten. Ik ren zo hard als ik kan naar het huis van Jayden en bel aan. Hijgend sta ik tegen de muur aan geleund als hij de deur opendoet. "Hard gerent?" vraagt hij lachend. Buiten adem knik ik. Hij pakt mijn hand en trekt me naar binnen waar iedereen al op de bank zit.

Als ze me zien staan ze op. We lopen met z'n alle naar het station. Onze trein gaat over 10 minuten dus we laten ons op een bankje vallen. Er is te weinig plaats om met z'n vieren naast elkaar te zitten dus ik blijf staan. Jayden klopt op zijn schoot als teken dat ik daar kan zitten. Ik loop naar hem toe en ga zitten. "Ik ben veel te zwaar" lach ik. "Echt niet, je weegt niks" zegt Jayden.

Voor we het weten staat de trein voor ons. We stappen in en gaan zitten. Lilly zit naast me en Jayden en Milo zitten tegenover ons. "Vind je Jayden leuk?" fluistert Lilly in mijn oor. Ik lach. "Nee" zeg ik. Jayden en Milo zijn druk in gesprek. Ik kijk naar Jayden. "Is er iets?" vraagt hij na een tijdje. "Nee hoor" glimlach ik. Hij gaat weer verder met zijn gesprek. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat Sander me heeft geappt.

Sander : kom je nog naar het strand vandaag?

Ik zucht en tik Lilly aan. Ik laat haar lezen wat Sander heeft gezegd. "Laat mij maar" zegt ze. En ze pakt mijn telefoon en begint te typen. Als ik hem terug krijg kijk ik wat ze heeft gezegd

Diana : zou je Diana met rust willen laten? Mvg Lilly

Ik lach en kijk haar aan. Ze haalt haar schouders op en lacht mee. "Wat is er grappig?" vraagt Milo. Ik geef mijn telefoon aan hem. Ze lezen met z'n tweeën het gesprek met Sander. Ik hoor dat ik nog een berichtje krijg en zie Milo iets typen. "Milo, wat doe je?" vraag ik lachend aan hem. Hij geeft mijn mobiel terug en ik kijk naar het gesprek.

Sander : wie is Lilly?
Diana : gaat jou niks aan.

Ik kijk ze aan en schud lachend mijn hoofd. Op dat moment word het goede station omgeroepen en we stappen uit. Buiten schijnt de zon fel en ik zet mijn zonnebril op. We checken uit en lopen het station af. Het is 5 minuutjes lopen naar het strand. Ondertussen is het al kwart over elf. Als we er zijn lopen we weg van alle mensen totdat we achter een rots zitten en niemand ons ziet. We leggen onze handdoeken neer en lopen naar het water.