This Is Us (Voltooid)

10

Even later zijn we onder water en op weg naar Mermadia. Het is niet moeilijk om Jayden, Milo en Lilly te onderscheiden van Ash, Jes en Joy. Als we door de grot zwemmen hoor ik dat stem van Ash zachter word en uiteindelijk verdwijnt. *Waar is Ash?* vraag ik. Ik hoop dat hij weg is en niet meer terug komt. *Hij mag Mermadia niet in* vertel Joy aan me. "Ash mag Mermadia niet in" denk ik zodat iedereen me kan horen. Iedereen knikt als teken dat ze me gehoord hebben.

Als we in Mermadia zijn, komt Aqua gelijk op ons afgezwommen. "Heey, jullie zijn er weer" denkt ze enthousiast. Ze richt zich op mij. "Wil je met me spelen?" "Ik moet eerst met iemand praten, daarna wil ik wel met je spelen." Ze knikt en zwemt weg.

Ik zwem verder naar het huis van de koningin. Jayden komt naast me zwemmen en pakt mijn hand. Hij knijpt er geruststellend in. Als we bij de witte Bijenkorf zijn kloppen we aan. Een elfje met vleugels doet open. "Waar komen jullie voor?" vraagt ze. Milo neemt het woord. "We willen met de koningin praten" vertelt hij. Het elfje maakt de deur verder open en laat ons binnen. "Wacht maar even hier" zegt ze en ze zwemt weg.

Ik kijk om me heen. We zitten op witte houten bankjes. En overal groeien rozenstruiken aan de muur. Tegenover ons zijn 2 grote ramen waardoor we naar buiten kunnen kijken. Ik zie Blue en Sparkle langszwemmen. Ik schrik op doordat het elfje weer begint te praten. "Volg mij maar" zegt ze. We volgen haar de witte trap op. Ze zwemt naar een deur aan de linkerkant en maakt hem open. We volgen haar naar binnen en we zien de koningin zitten. Ze gebaard dat we plaats moeten nemen en het elfje zwemt de kamer uit. De koningin kijkt ons afwachtend aan. Ik vertel over de stemmen in mijn hoofd en wat ze me hebben vertelt. "Allebei de rijken zijn zich aan het klaarmaken voor een oorlog" zegt ze als ik uitgepraat ben. "Maar het duister is sterker dan we dachten aangezien het ook in jou hoofd kan binnendringen." "Hebben meer mensen dit dan?" vraagt Lilly. De koningin knikt. "Er komen er waarschijnlijk nog meer bij." Ik zucht. Nog meer stemmen, nog meer lawaai en nog minder concentratie. "Wanneer denken jullie dat de oorlog begint?" vraag ik. "Ja en kunnen we helpen?" vult Jayden me aan. Ze knikt. "Als jullie deze week terugkomen kan ik laten zien wat jullie kunnen doen." We kijken elkaar aan. "Is goed" zegt Milo. "Jullie kunnen gaan" vertelt de koningin. We staan allemaal op. De koningin staat al bij de deur. Nu kan ik haar pas goed bekijken. Ze is ook een zeemeermin en heeft een prachtige witte staart. Ook haar haren zijn wit en ze draagt een bandje met roze rozen om haar hoofd. Om haar nek heeft ze een ketting met een diamantje. Ik volg de rest de deur uit en we zwemmen weer naar beneden. Daar wacht het elfje ons op. "Tot de volgende keer" zegt ze en ze opent de deur.

We zwemmen het huis uit. Buiten wachten ons drie zeemeerminnen op. 2 jongens en 1 meisje. "Ik ben Yentl en dat zijn Shane en Daan. Ze wijst de jongens een voor een aan. Jayden stelt ons ook voor. "We zagen jullie binnenkomen en we wilde weten wat jullie komen doen" zegt Shane. Ik kijk hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. "We komen helpen" vertelt Jayden. Het meisje glimlacht. "We kunnen jullie hulp goed gebruiken."

We zwemmen naar een paar bankjes onder de boom. "We hoorden dat jullie ook bovenwater leven" begint Daan het gesprek. Lilly knikt. "Ja, maar het is hier veel mooier" zegt ze. Ik knik instemmend. "Er zijn lang geleden ook 2 zeemeerminnen geweest die dat konden" zegt Yentl. "Wat is er met hun gebeurt?" vraagt Jayden. Het meisje laat een trieste glimlach zien. "Ze konden de stemmen niet aan en hebben zelfmoord gepleegd." Ik kijk haar met grote ogen aan. "Als jullie niet willen helpen snappen we dat heel goed" zegt Daan. Ik schud met mijn hoofd. "Nee, we willen helpen" breng ik tegen hem in. Hij schenkt me een dankbare glimlach. We praten nog een tijdje over hoe het bovenwater is. "We moeten maar is gaan" zegt Milo als we uitgepraat zijn. "Tot snel" zegt Yentl en ze geeft ons een knuffel. "Doei, tot de volgende keer" zegt Shane glimlachend. Daan zwaait naar ons. We zwaaien terug en zwemmen Mermadia uit.

Gelijk hoor ik dat Ash is teruggekomen, maar er is nog een stem bij en zo te horen is Joy er niet erg blij mee. *Joy, wie is dát nou weer?* Ik rol met mijn ogen en wacht op antwoord. *Dat is Kay, hij hoort bij het Duister.* Ik vertel de andere over de nieuwe stem. "Gaat het nog wel?" vraagt Lilly bezorgd. Ik knik om haar gerust te stellen. Eigenlijk weet ik niet hoeveel stemmen ik nog kan handelen. We zwemmen in stilte verder tot we weer bij de kant zijn. Daar ploffen we neer op onze handdoeken. Ze kijken me alle drie bezorgd aan. "Wat is er?" vraag ik aan ze. "Ik zou gewoon niet weten of ik het wel zou kunnen" zegt Lilly. Ik kijk haar vragend aan. "Al die stemmen" legt ze uit. Ik haal mijn schouder op en wuif het weg. "Milo moet nog vertellen over zijn date" herinner ik ze om ze op een ander onderwerp te brengen. Jayden en Lilly knikken.  "Andere keer" zegt Milo en hij rolt met zijn ogen.

We pakken onze spullen in en lopen naar het station. Onderweg is het stil, maar we praten wel. Alleen niemand kan ons horen. We denken naar elkaar. "Zie je die man daar?" lacht Lilly. Ik knik. "Ja, kijk naar zijn schoenen." We lachen allebei. Zijn schoenen zijn ongeveer net zo groot als die van clowns. Milo bemoeit zich in ons gesprek. "Pest hem niet zo" lacht hij. Lilly haalt lachend haar schouders op. "Hij kan ons toch niet horen." Het moet vast heel raar zijn voor mensen om ons af en toe te zien knikken en lachen terwijl we helemaal niet praten.