ANSIZIN GELEN

8.BÖLÜM

Sessizlik..Hissedilen, duyulan,gözle görünen tek şeydi belki şu an..On dakika önce masada yükselen kahkaha seslerinden  eser kalmamıştı  şimdi..Yüzler düşmüş,kaşlar çatılmiş,masadaki herkez söylediklerime anlam vermeye çalışıyordu..Ama boşunaydi..Ben bile kendime anlam vermemişken onların   bunu bana anlam vermeye çalışması çok saçmaydı..

"B-bu da ne demek oluyor "..Ve beklenilen ilk tepki,beklenilen kişiden gelmişti..Ebru..Dört yıllık nazını,kahrını,ukalaliğini çektiğim nişanlım..

"Bu şu demek Ebru..Artık nişanlı değiliz.."dedim  gözlerinin içine bakarak..

"Sen..sen ne dediğinin farkındamisin..Nasıl böyle bir şeye cüret edersin.Yüzük çıkarmakta ne demek..Tak o yüzüğü parmağına "..

"Sakin olun lütfen..Oğlum Ebru haklı..Tak o yüzüğü parmağına..Çocuk gibi davranmayın ve bunu kendi aranızda konuşarak halledin..Hem Ebru'nun ailesine ne derim ben" diyen anneme baktım ve hafifçe gülümsedim..

"Oğluna nedenlerini soracağına,ebrunun ailesine ne diyeceğini düşünmen ne acı değil mi anne "dedim ve babama döndüm..Daha fazla burada ve bu ortamda bulunmak istemiyordum.

"Ben Antalya'daki otellerin başına geçmek istiyorum baba..Tabi müsaden  olursa ..Daha fazla burada kalmak ,hatta mümkünse hiç dönmek istemiyorum" dedim ses tonuma dikkat ederek..

"Oğlum " demişti gözlerime bakarak ve devam etmişti..

"Hadi çalışma odama geçelim..Şöyle baba oğul bir konuşalım ha ne dersin "..Ne diyebilirdim ki..Derin bir nefes alarak kafamla onayladım ve önden yürüyen babamı takip ettim..Kulaklarıma ebrunun hıçkırıklari ve annemin onu teselli eden sesleri gelsede bir kere bile arkamı dönüp bakmamıştım..Bundan sonra böyleydi..Arkamda bıraktıklarima eyvallahım yoktu artık..Düşüncelerimden çıkıp babamın çalışma odasından içeri girdim ve her zaman ki gibi koltuguma yerleştim..

"Seni dinliyorum evlat"diyen sesle karşımdaki babama baktım..Yaşına rağmen oldukça dinç ve karizmaydi  ve en önemlisi hiç bir zaman annem gibi olmamıştı.

"Dinleyecek bir şey yok baba..Bu iş daha fazla yürümezdi..Bunu bile bile devam edemezdim "

"Peki sebep ne?"

"Bir sebebi yok baba..Geçte olsa anladım ve nişanı attim " dedim sakin çıkan ses tonumla..

"Evlat...Bak bana ..Gözlerimin içine bak..Bana bir açıklama yap ki senin arkanda durabileyim..Hiç bir açıklama yapmadan nişanı atıyorsun..Bu kadar kolay olmamalı değil mi evlat" demiş ve oturduğu masasından kalkıp karşıma geçmişti..

"Yoruldum baba.."dedim sadece..Gerisini anlatmaya gerek yoktu..Zaten kaşlarını  kaldırması ile anlatmama da gerek kalmamıştı..

"Peki evlat sen nasıl istersen..Peki.ne zaman gidiyorsun?"

"Bu gece baba..Daha fazla burda kalmanın bir anlamı yok"

"Tamam...Hakkında hayırlısı evlat..Annene'de aldırma..Bak bana takmıyorum bile artık.."dediğinde hafifçe gülümsedim ve ayağa kalktım..

"Sağol baba..Her kararımin arkasında durup beni desteklediğin için "dedim ve hazırlanmak için odama doğru yol aldım ..Daha fazla vakit kaybedemezdim fakat odama girdiğim dakika gördüğüm yüzle bunun imkansız olduğunu o vakit  anlamıştım..

"Beni aldattın değil mi?" diyen Ebru'ya cevap verme gereği bile duymadan hemen dolabıma yöneldim..

"Bana cevap ver lanet olası..Beni aldattın değil mi?"..Sessizlik onu iyice çileden çıkarmış olacak ki etraftaki her şeyi kırıp dökmeye başlamıştı..