ANSIZIN GELEN

7.BÖLÜM

Cansu ile uzun bir bütçe tartışmasından sonra nihayet kışlık yeni çarşaflar almaya karar vermiş ve bunun için tabiri caizse karga bokunu yemeden dışarı çıkmıştım..Malum indirim de olan mağaza önlerinde yalı kazığı gibi saatlerce dikilmek hiç hoş bir şey değildi..Hele insanların burun kıvıran, tuhaf bakışları yokmuydu işte o vakit hepsine bir orta parmak sallayıp kıçımı dönmek geliyordu,ama malesef bu hayatta her istediğimizi yapmıyor,yapamiyorduk..

Mesela ben..O sarı sürtüğün kaybettiği donlari kafasına geçirip, "donun olayım giy beni ,osur osur patlat beni deyip"saç baş girişesim vardı ama saygın ve elit kişiliğim aklıma gelince" bulacağız efendim" deyip susuyordum ..Çünkü müşteri veli nimetti,ama sürtük nimetten çıkmış başka bir şeye dönmüştü mübarek..

Çarşıya indiğimde saat dokuza geliyordu. . Zaman kaybetmeden gözüme kestirdiğim  ilk mağazaya dalıp alacaklarım için fiyat almaya başladım  ve bu süreç yaklaşık bir saat boyunca devam etmişti..Ve nihayet en son ki girdiğim mağaza da adam çeneme dayanamamış güzel bir indirim yapmıştı..Çıkarken de arkamdan söylenmeyi unutmamişti bey amca..Elimdeki  malzemeleri hiç yanımdan ayrılmayan adamlarima verip,her zaman ki gittiğim manava geçtim ve otel için gerekli malzemeleri almıştım..

Şimdi ise Diyarbakır'in eski,taşlı, dar sokaklarindan yavaş yavaş otele geri dönüyorduk..Yavaş gidiyorduk çünkü buralar hem çocukların oyun alaniydi,hemde yollar dardı..

"Hanımım Cihan ağam sizinle konuşmak istiyor "diyen sesle düşüncelerimden çıkıp şaşkınlıkla Emre abiye baktım...

"Hayırdır?"dedim soru sorar gibi..Cevap ise her zamanki gibi omuz silkmek olmuştu..

"Efendim babacığım " dedim şaşkınlığımi belli etmemeye çalışarak..

"Telefonun neden kapalı meleğim "..Telefonum mu kapalıydı?

"Haberim yok baba..Bir saniye bakayım hemen"diyerek  elimi çantama attım ve telefonuma baktım..

"Özürdilerim baba..Şarjım bitmiş "

"Bir daha olmasın miniğim..Annen sana ulaşamayınca çok merak etmiş "

"Özürdilerim baba,ama biliyorsun  işlerim çok yoğun..Yani sende bilirsin ister istemez başka şeylere vakit ayiramiyorsun"dedim otele yaklaşırken..

"Ama ben ayırıyorum bak..Çok önemli bir toplantıdan çıkmak zorunda kaldim"dediginde kahkahayı basmiştim..

"Doğru söyle baba,annem seni ne ile tehtit etti "dediğimde bir kaç saniye duraklamiş ve sonra konuşmaya başlamıştı..

"Annen beni hiç bir şeyle tehtit edemez küçük hanım "dediğinde sesinden anlamıştım üfürdüğünü..Çünkü bir keresinde babamı yolcu ederken kulağına doğru fisildadigi sözlere şahit olmuştum.."İşten erken gelemezsen o çok sevdiğin gece fantazin yerle bir olur sevgilim"..O zamanlar ne dediğini anlamamıştım..Daha doğrusu anlamış ama onlara yakistiramamiştim..Sonuçta leylek meselesine asla inanmayan biriydim..

"Peki babacığım inandım sana..Ben otele geçince ararım..Zaten ge-geldik sayılır " dediğim de kekelememin tek sebebi aramızdaki mesafeye nazaran suretini tanıdığım adamdı..Asaf Çavuşoğlu..

"Tamam aramayı unutma ki kabak benim başıma patlamasın melegim" diyen sese kısa bir onay verip telefonu çantaya fırlattım ve yutkundum..Bunun ne işi vardı burada..Hemde üç gün sonra!!

"Ben iniyorum malzemeleri Cansu hanımın eline teslim edin" dedim ve hemen aşağı indim..Beni gördüğünde değişen yüz ifadesine kafa yormadan karşısına geçip konuşmaya başladım..