Visioenen van een gavenmeester

28.

Karley loopt nu zonder haar blik uit die van Andreas los te maken op Juliette af. Die trekt ze mee richting het midden van de ruimte, waar ik op de stoel lig. Haar zwaard zet ze tegen de keel van Juliette. "Laat Alexa gaan. Zorg ervoor dat ze wakker wordt en laat haar gaan."

Ik ben wakker. Alleen niet wakker genoeg om me te kunnen bewegen.

"Nee," houdt Andreas vol.

"Dan zal ik je assistente moeten onthoofden." Het zwaard drukt nu zachtjes tegen Juliettes keel.. "Nou?"

"Je doet maar. Assistenten genoeg."

Uit de schrikreactie in Juliettes ogen is op te maken dat ze dit niet verwacht had. Ze begint wild heen en weer te kronkelen onder de greep van Karley's zwaard. "N-nee. Alsjeblieft, niet doen."

"Jammer dan, rooie." Karley staat op het punt echt de keel van Juliette door te snijden.

"Wacht!," roept de doodsbange experimentor uit. "Ik heb belangrijke informatie. Als je mij laat leven, zal ik alles vertellen."

In Andreas' ogen is te zien dat het hem begint te dagen welke informatie ze bedoelt. "Ze liegt," zegt hij tegen Karley. "Niet naar haar luisteren. Er komt alleen maar onzin uit."

"En jou geloof ik wel natuurlijk," reageert ze sarcastisch. "Vertel, witte jas. Wat weet je?"

"Hij is de vader van dat meisje daar."

"Ze liegt," houdt Andreas vol.

"Dat doet ze niet," bemoeit Margo zich ermee. "Karley, het is waar. Alexa heeft het zelf gezegd toen ze nog kon praten. Hij is haar vader, maar wil van haar af omdat ze zijn carrière in de weg staat. Zoiets was het, geloof ik."

Karley staart Andreas vol ongeloof aan. "Dit is echt... Wauw. Jij bent de grootste klootzak van de wereld en omstreken. Heb je enig idee hoe graag ik nog een moment bij mijn echte ouders zou willen doorbrengen? En ik weet dat het andersom ook geldt, ook al hebben ze nooit voor me kunnen zorgen. Als je niet inziet hoe bijzonder de band met je kind is dan ben je echt nog ondankbaarder dan ik dacht."

Deze informatie gaat te snel voor me. Echte ouders? Woont Karley niet bij haar echte ouders dan? Maar die vrouw waarmee ze in Het Instituut was, dat was toch haar moeder?

"Hij heeft ook met Alexa's moeder gezoend," gaat Margo verder. "Ik weet niet precies wat er aan de hand is, maar ze schijnen nog steeds van elkaar te houden."

Ik verwacht dat Andreas dit nu zal ontkennen, maar dat doet hij niet. Hij kijkt Karley en Margo alleen even aan alsof hij niet goed weet wat hij met ze moet doen en drukt dan op een knop. "Assistentie in het laboratorium, graag."

"Nee!" Juliette begint weer wild te kronkelen in Karley's ijzeren greep. "Alsjeblieft, laat me los. Ik wil nog niet dood? Ik heb jullie toch geholpen? Als jullie me loslaten dan zal ik jullie helpen ontsnappen."

Dat gelooft Karley natuurlijk niet zomaar. "Heb je iets waarmee we onze vriendin weer tot leven kunnen wekken?"

Vriendin? Ik weet niet waar zij gezeten heeft de afgelopen jaren, maar volgens mij zijn wij bij lange na geen vriendinnen. Margo lijkt dit ook te denken, maar ook zij zegt er niks van. Ze blijft aan mijn zijde staan en streelt mijn hand met haar vingers.

"Wakker worden, Alexa," fluistert ze, hoewel dat natuurlijk weinig zin heeft. Ze blijft me even aankijken en trekt dan vragen een wenkbrauw op. "Je kunt me horen, hè?"

Dat kan ik inderdaad, maar hoe maak ik haar dat duidelijk als ik nog niet eens met mijn ogen kan knipperen?

"Kijk de andere kant op als je me kunt horen."