Tehlikeli Çocuk

22.Bölüm|"HİSSETMEK"

Bölüm şarkısı: Bridgit mendler- Ready or not.

"Bundan sonra yokum. Kaybettin Görkem ... Beni kaybettin."

Ağzımdan dökülen bu sözlerden sonra gözlerimden akan yaşları tutamadım. bana şaşkınlıkla ve sinirle bakan görkemi öylece bırakarak çıkmak için arkamı dönüp kapıya yürüdüm. Kapıda bizi izleyen ardanın yanından geçerek kalabalığı itip oradan uzaklaştım.

Koridora öylece yürürken insanların bakışlarını aldırmıyordum.

Neden yaptı bunu? Canımı mı yakmak istiyor? Bu soruların cevabını çok merak ediyordum. Ama asıl merak ettiğim. Canımın neden bu kadar yandığı. Banane ki? Neyim o benim? Hiçbirşeyim. Kimim ki ben? Sadece sürekli onun yanında dolaşıp sanki onu mutlu edeceğini sanan aptal bir kızım.

Kendimden geçmiş öylece yürürken önüme bile bakmıyordum. Birinin kolumu sertçe tutup beni önümüzdeki müzik odasına sokmasıyla afalladım.

Görkem beni sertçe içeriye itip dışarda bize şaşkınlıkla bakan insanların suratına kapıyı kapatıp kilitledi.

"Ne yaptığını sanıyorsun?! Aç şu kapıyı yoksa çığlık atacağım." Diyerek onu ittigimde kollarımı tutup beni duvara itti.

"Kes lan şunu. Derdin ne kızım senin? Ne sandın? Yanımda olmana izin verdim diye kızlara dokunmayacağımı felan mı sandın?" Diyerek sinirle bağırdığında iyice yanıma yaklaşmıştı.

"Uzak dur benden!" Diye bağırdım.

Alayla gülüp bana daha fazla yaklaştı.

"Ben bir erkeğim. Ve ihtiyaçlarım var. Ne yapmamı istiyorsun? ihtiyaçlarımı seninle mi gidereyim? Bunu istiyorsan seve seve yaparım. Ben seni bunlardan uzak tutmaya çalışırken sen saçma sapan triplere giriyorsun! Yanımdasın. Ama sana dokunamıyorum. Bu nasıl bir şey biliyor musun? Kendimi ne kadar zor zaptediyorum biliyor musun? Bana her yaklaştığında ne kadar tahrik olduğumun farkında mısın? Kendime engel olamıyorum bazen senden uzaklaşmak zorunda kalıyorum bunun farkında değil misin? Bu siktiğim şeyi başka kimsede olmuyor! Sana gelince tutamıyorum. Sana dokunmak istiyorum. Seninle neler yapmak istediğimi bir bilsen bir daha yanıma yaklaşmazdın. Ama ben seni uzak tutmaya çalışıyorum. Kendimden. insanlardan. Herkesten. Bu yüzden sana yapamadığımı başkalarına yapıyorum. Çünkü mecburum."

Dedikleri karşısında gözyaşlarımı tutamadım. Benim hakkımda bunları düşündüğünü tahmin etmiyordum. Beni Arzuluyordu. Ama bir yandan da beni koruyordu. Hemde kendisinden.

"Görkem?" Dedim kısık çıkan sesimle. Konuşacak cesareti bulamıyordum kendimde. Hem ne diyecektim ki? 'Beni kendinden koruma' demek istedim. Ama yapamadım.

Ellerini belime koyarak beni kendine bastırdı.

"Kaybettin. Diyerek çıkıp gidemezsin! Hayatıma girdiysen ve sana izin verdiysem gitmeyeceksin! Sana ne zaman izin verirsem o zaman gideceksin duydun mu beni? Ve sana izin vermiyorum. Bir daha sakın böyle bir şey söyleme!" Dediğinde nefesi dudaklarıma çarpıyordu. Heyecandan nefesimi tutuyordum.

"Gitmeyeceğim." Dediğimde kafasını boynuma sürttü.

"Gitmeyeceksin." Dediğinde boynuma masum bir öpücük kondurmuştu. Gülümsedim.

Beni kendinden ayırıp geri çekildi. Ve bana son bir bakış atıp kilitli olan kapıyı açtı. Hızla dışarı çıktığında tutmuş olduğum nefesimi bırakıp derin bir nefes aldım. Az önce ne olmuştu?

~~~~~~~~~~~

"Lan Alev ver lan şu kumandayı! Vallahi güneye hâlâ pofuduk ayıcığınla uyuduğunu söylerim rezil olursun" diyerek yarım saattir kumandayı elinde tutan Alevi tehdit ettim.