Tehlikeli Çocuk

20.Bölüm|"SAHİPLENMEK"

Gözlerimi açtığımda üstümde bi ağırlık hissettim. Gözlerimi oraya çevirdiğimde kollarını belime sararak tatlı bir şekilde uyuyan görkemi gördüm. Onu uyurken seyretmek mükemmel birşeydi. O kadar tatlı uyuyordu ki yanaklarını öpmek istedim.

Kollarını üstümden çekip yataktan kalkmaya çalıştım. Onu uyandırmamaya dikkat ediyordum. Yataktan çıkıp aşağı indim ve mutfağa girip yemek hazırlamaya başladım.

Patatesleri soyup kızarttıktan sonra sucuğu da doğrayıp sucuklu yumurta yaptım. Masaya herşeyi koyup çayıda demledim ve dün gece yattığımız odaya gidip görkemi uyandırdım.

Ama uyanmak bilmiyordu. Sırtını dürttüm. "Okula geç kalacağız." Deyip ittigimde kolumu tutup benide üstüne çekti. Fazla sıkı sarılmıştı nefes alamıyordum. "Çekil üstümden hayvan!" Diye cırladığımda sesim boğuk çıkmıştı.

Sonunda beni bırakıp doğruldu.
"Kızım sen hiç rahat bırakmazmısın? Uyku denen bir şey bırakmadın lan." Dediğinde sırıttım." Kahvaltı hazır." Dediğimde kaşlarını kaldırıp bana hayretle baktı. "Niye öyle bakıyorsun?"

"Bana kahvaltı hazırladığına inanasım gelmiyor." Dediğinde kaşlarımı çattım.

"Nedenmiş o?"

"Yemek yapmayı bilmen ilginç geldi. Bu güzel birşey. Etrafımdaki kızlar yemekten anlamıyorlar genelde." Dediğinde gülümsedim.

"Çok güzel yemek yaparım ben. Annem de güzel yemek yapıyordu. Ona benziyorum." Dediğimde burukça gülümsedim. Onu çok özlüyordum. Keşke son bir defa sarılabilsem.öpebilsem onu.

"Annen neden öldü?"

Gölzerimi kırpıştırdım. Ağlamamak için zor duruyordum.

"Babam annemi öldürdü.ve gitti. Gittiği günden beri ondan haber almadık. Ortalıktan kayboldu. Kim bilir nerede?" Dediğimde gözlerim dolmuştu

"Onu bulacağız" dediğinde ona inanamazca baktım.

"Nasıl bulacağız?"

"Orasını boşver. Beraber onu bulacağız. Ve sende yaptıklarının hesabını soracaksın o piçe. "

Gözlerimden bir damla yaş düştüğünde kollarımı boynuna doladım.

"Onunla nasıl yüzleşecegimi bilmiyorum."

Beni kendinden ayırıp gözyaşlarımı sildi.

"Düşünme şimdi bunları. Hadi yemeğe." Derken ellerini nazikçe belime koyup beni mutfağa yönlendirdi.

Yemeklerimizi yedikten sonra beni hazırlanmam için eve götürmüştü. Evde Abim de Alev de yoktu. Bundan fırsat bilerek rahatça kısa bir duş aldım.

Dar kot pantolonumu giyinip üstüne uzun botlarımı giydim. Beyaz örgü bir kazagı da üstüme geçirip saçlarımı dalgalandırdım.
Çantamı alıp boy aynasından kendime baktım. Güzel olmuştum.

Odadan çıktığımda görkemin salondaki masanın üstündeki albümlerimize bakarken gördüm. Abimle benim resimlerim vardı onlarda.

Yanına geldiğimde bakışlarını bana çevirdi. Sonra elindeki 6 yaşında olduğum ve abimle sarıldığımız bir fotoğrafı tutup kafama yakınlaştırdı.

"Evrim geçirmişsin." Dediğinde gözlerimi devirdim.

"O zaman çirkindim şimdi daha güzelim." Dediğimde sırıttı.

"Ben pek emin değilim." Derken piç bir şekilde sırıtıyordu.

Ellerimi saçlarına götürüp çektim. Acıyla inleyip bana sinirle bakınca gülümsedim.