Tehlikeli Çocuk

19.Bölüm|"UYUYACAĞIZ"

"Damla" dedi bir kez daha bana doğru bir adım daha atarken iyice yaklaşmıştı. Bense olduğum yerde duruyordum.

"Adını öğrendim. Damlasın sen." Dedi bana gülümserken.

Seslice yutkundum."Damlayım ben" dedim onun dediği gibi.

"Arda ben."dedi elini uzatarak. Uzattığı elini tutmadan öylece bakıyordum. Elimi yavaşça uzattım. Uzattığım elimi dudaklarına götürüp zarif bir şekilde öptü. Elimi hızla geri çektim.

Görkemi zar zor zaptediyorlardı. Görkem bizim bu yakınlığımıza daha çok sinirlenmişti. Çocukların elinden kurtulunca hızla yanımıza ulaştı. Önce ona sonra bana bakıp konuşmaya başladı.

"Nerden tanıyor lan bu piç seni?"  Kafamı ona çevirip konuşmak için ağzımı açtım ama öylece kalmıştım ne diyeceğimi bilemiyordum.

Arda görkemi es geçerek bana yöneldi. Bu sefer de aynı soruyu o sormuştu.

"Nerden tanıyorsun onu?" Diye sorup eliyle görkemi işaret etti. Kaşları çatılmıştı.

ikiside birbirine öldürecek gibi, bana ise cevap bekler gibi bakıyordu.

"Şey..." dediğimde arda öne atılarak "yoksa onunla birlikte misin?" Dediğinde görkem ardayla benim arama girip cevabı vermişti.

"Benimle."

Arda duyduğuyla yıkılmış gibiydi. Gözlerinden sinir akıyordu. Gerçek olmasını istemiyor gibi bana baktı. itiraz etmemi bekliyor gibiydi. Neden bu kadar tepki vermişti ki? Sonuçta beni tanımıyordu bile.

Ben cevap vermeyince arda sinirle ellerini saçlarından geçirdi.

"Nasıl lan nasıl?! Sende mi onun sürtüklerindensin? Neden lan neden?! Hergün yatağına da giriyorsundur şimdi sen. Farklısın sanmıştım."
Diyerek sinirle bağıran ardayı görkem sertçe itti.

"Düzgün konuş lan. Ne alakan var Damlayla? Dökül lan!"

Görkemi kolundan tutarak arkaya çekip ardaya yakınlaştım. ve ardayı bütün gücümle ittim.

"Benimle böyle konuşamazsın! Görkemleyim diye sürtük mü oluyorum ben? Görkemleyim diye hergün yatağına mı giriyor oluyorum yani? Böyle birşeyi nasıl söylersin! Beni o aptal kızlarla karıştırma! Onun yatağına girdiğimi mi sanıyorsunuz?! Onunla birlikteyim. çünkü hayatta yatak muhabbetlerinden önemli şeyler de var! Onu anlıyorum. O da beni anlıyor. Herkesin kendisini anlayan birine ihtiyacı
var çünkü. Kendisinin yaralarını  saran, Daima güvenip yaslanabileceği, kendisini yanlız hissettirmeyen birine ihtiyacı var çünkü herkesin. işte bu yüzden onunla birlikteyim. Bir daha insanları yargılamadan önce işin doğrusunu öğrenip öyle yargılayın" diyerek bağırdığımda herkes şaşkınlıkla beni izliyordu.

Arda afallamıştı. Görkem ise şaşkınlıkla beni izliyordu. Evet görkemle biz öyleydik. Birbirimizin hep yanındaydık. birbirimizi anlıyorduk.

Kimsenin bir şey demesine izin vermeden bardan dışarı çıktım. Temiz hava burnuma dolduğunda derin bir nefes aldım. Bir günde fazla aksiyon yaşıyordum. Ayrıca ayaklarım beni zar zor taşıyordu. Arkamdan bir kol belimi kavrayıp beni tuttuğunda ona baktım. Görkemdi. Beni arabasına doğru yürütüp ön koltuğa bindirdikten sonra kendiside sürücü koltuğuna geçip arabayı sürmeye başladı. Çok yorgun olduğum için arkama yaslanıp gözlerimi kapattım. O da bunu anlamış olacakki soru sormadı.

Arda neden böyle yapmıştı ki? Ayrıca görkemle aralarında ne vardı? Sinemden bile bahsetmişlerdi. bu sinirlerimi iyice bozmuştu. Bana ne oluyorsa? Kimim ki ben zaten? Araba durunca gözlerimi açıp geldiğimiz yere baktım. Beni kaçırdığı gün getirdiği eve gelmiştik.