Έρωτας Τύραννος

~ Εξ επαφής ~

"Εντάξει. Καλή επιτυχία αγάπη" του ειπα και του έδωσα ένα θερμό φιλί στο στόμα.

Έκλεισα την πόρτα και κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου. Οι γονείς μου έλειπαν και εγώ ευτυχώς ειχα κλειδιά.

Αφού ξεκλείδωσα και μπήκα μέσα έβγαλα τα παπούτσια μου. Μπήκα στο ντους και μετά απο μισή ώρα κάτω απο το ζεστό νερό βγήκα.

Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο απέναντι απο το τζάκι. 13:46

Σε λίγο ο Γιάννης θα ξεκινήσει να γράφει. Αμέσως πήρα την μαμά μου τηλέφωνο και της εξήγησα τι έγινε και πως τώρα ήμουν σπίτι. Μετά απο πολλές συμβουλές και πολλά "είδες το παιδί!" κλείσαμε το τηλέφωνο και σηκώθηκα να στεγνώσω τα μαλλιά μου. Πριν προλάβω βέβαια χτύπησε το τηλέφωνο μου.

"Έλα."

"Έτσι θα με χαίρετας μικρό;"είπε και με ενα θυμωμένο ύφος.

Ένα γέλιο ξέφυγε απο τα χείλη μου.
"Πες μου τι θές."είπα πιο γλυκά αυτη τη φορά.
"Εγω θα μείνω Κομοτηνή. Ήθελα να ρωτήσω αν μπορείς να έρθεις εδώ να κάτσουμε."
"Τι εννοείς να κάτσουμε; Για πόσο καιρό;"

"Καμιά εβδομάδα το πολύ."
"Πόση ώρα έχω μπροστά μου;"
"Μικρό...έχεις 2 ώρες μέχρι το επόμενο τρένο."
"Κλείνω. Ταλεμε. Γεια. Σ'αγαπω."

Σ'αγαπω; Άρχισα πάλι. Πόσο τον αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο για να πάω μέχρι εκεί.

Η ώρα περνούσε και δεν το καταλάβαινα. Είχα μπροστά μου μισή ώρα να πάω στα τρένα. Άφησα ένα σημείωμα στους γονείς μου και έβαλα μέσα στον σάκο μου 3-4 αλλαξιές.

Έφτασα με 10 λεπτά καθυστέρηση αλλά για καλή μου τύχη το τρένο δεν είχε ξεκινήσει.

Η διαδρομή ήταν μακρινή αλλά πολύ ήρεμη, σε σημείο να κοιμηθώ στα μισά.

Τα φρένα του τρένου με ξύπνησαν. Βασικά πιο πολύ με τρόμαξαν.

Βγήκα και πήρα τις αποσκευές. Πήρα τον δρόμο για το σπίτι του Γιάννη. Ήξερα που έμενε. Αφού είχα ξαναπάει ακόμα μια φορά.

Δεν ήταν και πολύ μεγάλη η απόσταση. Με περίμενε στο μπαλκόνι. Μόλις κοιταχτήκαμε ένα πλατύ χαμόγελο δημιουργήθηκε στο πρόσωπο μας.

Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να ανέβω στο σπίτι. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έλειπε τόσο πολύ και τον είδα νωρίς το πρωί.

"Μικρό μου." Είπε και με αγκάλιασε σφιχτά.
"Μου έλειψες."
"Μπες μέσα καρδιά μου." Με τράβηξε και έκλεισε την πόρτα.

"Εγώ ήθελα να σου κάνω έκπληξη και τελικά μου την έκανες εσύ."

"Εμ έτσι είναι Σοφάκι."
"Σταμάτα. Αμέσως να κοροϊδεψεις" ειπα με μισόκλειστα τα μάτια μου.

Άφησα την βαλίτσα μου στο χωλ. Και περπάτησα προς το μπάνιο.

"Μπαίνω για μπάνιο. Δεν σε ρωτάω καν. Έκανα τόσο ταξίδι."... "αγάπη μου." είπα και μπήκα γρήγορα μέσα γελώντας.

Αργότερα απο πολλές ώρες μουλιάσματος αποφάσισα να βγω. Αλλά...ξέχασα να πάρω πετσέτα μαζί μου. Και ο Γιάννης δεν ανταποκρινόταν στις φωνές μου.

Βγήκα μέσα στα νερά και προσπάθησα να μπω γρήγορα στο δωμάτιο.

Ένας ξερόβηχας με σταμάτησε και γύρισα πίσω μου.

"Εεεε Γιάννη.." είπα μέσα στην ντροπή προσπαθώντας να κρυφτώ κάπου.
"Γεια σου μικρή." Είπε με πονηρό βλέμμα...