Έρωτας Τύραννος

~ Καθημερινότητα ~

"ααα ώστε τον κάνουμε ότι θέλουμε ε;" είπα με παιχνιδιάρικο ύφος.

"Έλα ρε Σοφία τώρα, σιγά ψώνια πήγε να κάνει. Που ξες ότι ήταν για μένα;"

Την στιγμή που τελειώνει την πρότασητης, μπαίνει μέσα ο Μιχάλης με πολλαπλές σακούλες. Μας χαμογελάει και φιλάει την Αγάπη στο μέτωπο .

Τέλεια. 

"Τι κάνεις Σοφάκι, πώς είσαι;"

"Βλέπω τηρείς την συμφωνία μας, φίλτατε Μιχάλη;"

"Ποια;!" ρωτάει η Αγάπη κοιτώντας μας με απορία.

"Τίποτα μωρό μου. Εεε... κατι που λέγαμε την προηγούμενη φορά" λεει άβολα ο Μιχάλης.

"Ααα και βλέπω ψωνίσαμε και τα πράγματα της Αγάπης."

"Σοφία σκάσε και κάτσε."

Ακολουθώντας την διαταγή της, κάθισα στον διπλό καναπέ με την Αγάπη να κάθεται απέναντι μου.

"Λοιπόν, πως είσαι;"

"Καλά μωρέ Αγάπη... Τα συνηθισμενα." λέω ξεφυσώντας

"Πότε φευγεις είπαμε;" με ρωτάει καθώς πίνει από την κούπα της.

"Αύριο νωρίς το πρωί..."

"Τι; Εσύ δεν είπες την επόμενη εβδομάδα. Είπα αμήν να σε πείσω να πάς να σε δουν οι γονείς σου;"

"Αποφάσισα να πάω πιο νωρις. Τι έχω να χάσω; Αφού δεν θα είναι εκεί αυτός, έχει δουλειά στη Ρώμη.  Οπότε ούτε γάτα ούτε ζημία."

"Κοίταξε Σοφάκι μου, δεν ήθελα να στο πω για να μην πληγωθείς αλλα... Να κοιτά ο Γιάννης βασικά ο Μιχάλης μίλησε με τον Γιάννη και απο οτι  μου είπε δεν είναι και πολύ καλα-"

"Τι θες να πεις;" την διακόπτω.

"Να... απλά δεν ξερω πολλά."

"Αγάπη... σε παρακαλώ."

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και έρχεται κοντά μου.

"Τώρα που θα έρθει ο Μιχάλης θα σου τα πει."

Μα τι μπορεί να είναι; Μήπως έπαθε κάτι; Μακάρι να είναι όλα καλά.

Ο Μιχάλης μπαίνει χαμογελαστός μέσα στο σαλόνι και αφού βλέπει την έκφραση μου παγώνει.

"Είναι όλα καλά;"

"Εμ Μιχάλη πες της αυτά που μου είχες πει για τον Γιάννη."

Αφού πήρε μια βαθιά ανάσα κάθισε στον καναπέ.

"Σοφία , μίλησα με τον Γιάννη προχθές και απο ότι κατάλαβα δεν είναι και πολύ καλά. Ακουγόταν μεθυσμένος και μου το έκλεισε στα μούτρα. Μετά απο αυτο δεν μου σήκωνε το τηλέφωνο."

Τέλεια.

Προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δακρυά μου κοιτάω την Αγάπη. Με πήρε αγκαλιά και με ηρέμησε κάπως.

Μετά απο ώρες συζήτησης και φλερτ μεταξύ Μιχάλη και Αγάπης στις οποίες απλά κρατούσα το φανάρι, τους ανακοίνωσα πως έπρεπε να πάω σπίτι.

"Μα κάτσε λίγο ακόμα... Τώρα που θα φύγεις θα μου λείψεις πολύ." είπε η Αγαπη και μούτρωσε.

"Μα έχεις εμένα." είπε ο Μιχάλης και τη φίλησε.

"Παιδιά αρκετά κράτησα το φανάρι σήμερα φτάνει." είπα και άνοιξα την πόρτα.

"Θα μου λείιιιψεις ." άκουσα να λέει η φωνή της Αγάπης καθώς έμπαινα στο ασανσέρ.

Αφού βγήκα απο το κτίριο πήρα τον δρόμο για το σπίτι μου. Μετά απο δέκα λεπτά μπήκα στο δικό μου διαμέρισμα και ετοίμασα την δικιά μου βαλίτσα προσπαθώντας να μην σκέφτομαι τον Γιάννη. Τι μπορεί να έχει γίνει...