The Return of ABaKaDa (Published)

Chapter 97

Pakiramdam ko tuloy, ang laki ng kasalanan ko sapagkat hindi ko naprotektahan ang mga taong mahal ko.

Walang ano-ano'y bigla kong hinablot ang gamot na nakalutang sa aking harapan ang nilaklak ang napakaraming tableta na nandoroon.

"Makakasama ko rin kayo, hintayin niyo ako..." at tumirik na nga ang aking mga mata at bumula ang aking bibig hanggang sa lagutan na ako ng hininga.

---

Morixette's POV

Paano? Kaya ba nanlamig sila sa akin dahil ampon ako?

Nagulat akong bigla nang yakapin ako ng aking lola.

"Hindi man kita tunay na apo, nagpapasalamat pa rin ako sa iyo."

"Sorry kung madalas kitang masaktan."

"Pero kahit na ganoon ang trato ko sa iyo, naging maayos pa rin ang pakikitungo mo sa akin. Mabuti kang bata."

"Maganda ang pagpapalaking ginawa sa iyo ng mga magulang mo."

"Kahit hindi man sila ang tunay mong magulang, nawa'y huwag kang magtanim ng pag-iimbot diyan sa puso mo."

"Good night, apo..." sambit ni lola sabay halik sa aking ulo bago lumabas ng aking silid.

First time kong nadama na apo talaga ang turing niya sa akin kahit na sampid lang ako sa pamilyang ito. Hindi ko na naman napigilan ang mga nagbabadyang luha na rumagasa.

"Hindi pa tapos ang iyong pakikibaka, may kakaharapin ka pa," bungad ng isang tinig.

Hinanap ko kung saan iyon nanggaling ngunit masuka-suka ako nang makita ko siya. Wakwak ang kaniyang tiyan at labas ang kaniyang bituka. At parang may ice pi--

Hindi ko natapos ang aking sinasaisip nang biglang may magsalita na naman.

"Don't lose hope. Kung nawawalan ka man ng pag-asa, humanap ka!" giit nito.

Isang lalaking nasa kanang parte ng kama ko, at ito naman ngayon ay nasa kaliwang parte. May nakatarak na martilyo sa kaniyang ulo.

May nais kaya silang ipahiwatig?

"Morixette, may magandang balita akong hatid sa iyo," singit naman ni Ethel at biglang nawala ang dalawang kaluluwa sa tagiliran ko.

"Talaga?" matamlay kong tugon.

"Oo, basta kailangan mong hulaan ang apat na mensaheng nais iwan ng ABaKaDa. Nandoon din ang clue para sa mga sunod na biktima."

"Maraming salamat!"

"At isa pa, maaari kang makabuhay ng apat na patay kapag tama ang hula mo. Good 'di ba?"

"Salamat, Ethel."

Ano-ano na nga ba ang mga letrang nailantad na?

Ba...

Ha...

La...

Ka...

Na...

Nga...

Sa...

Ta...

Ya...

A...

Wa...

Pa...

Ra...

Da...

U...

Ma...

Ga...

Ano-ano ang nais nitong iparating? Hmm...

---

Elmo's Note:

Three Chapters left!

Ikaw? Kailan ka huling nagpasalamat o nagsabi ng "I Love You!" sa mga magulang mo? Hangga't maaga pa, iparamdam mong mahal mo sila. Baka magsisi ka kapag minsan umuwi ka at wala na sila.

Na-tats ako sa POV ni Marilette kaya ko ito napabulaan. Wala magulang ang kayang tiisin ang kaniyang anak. Mas nasasaktan sila kapag nakikita nilang nasasaktan tayo.

Ngayon, yakapin mo ang mga magulang mo at iparamdam mo sa kanila kung gaano mo sila kamahal.

Add niyo ko sa facebook kung trip niyong maging updated at kung nais niyo akong makausap o kung may problema ka man, pwede kitang matulungan hangga't kaya ko.

FB: Ethan Elmo Santos, search niyo lang.

Thanks for reading! God Bless!