Kızıl Ay Doğuyor (BİR VAMPİR HİKAYESi)1

61. Bölüm

"Kaydın tamamdır. 231. Safkan vampirimizsin." Dedim. Güldü.
"Bu savaşta olmak bir gurur. Emin olabilirsin." Dedi. Başımı salladım.
"Sana savaştan bahsedeyim." Dedim. Sonra ona yarım saat boyunca savaşta ki planlarımızdan bahsettim...

Bugün Diego'nun tanıdığı kırk altı safkan vampir, otuz iki de safkan kurt geldi. Hepsinin kaydını yaptım. Ama neden Diego'nun sadece safkan arkadaşları olduğunu anlayamamıştım. Ve gelen kişiler çok garipti. Hepsinin üstünde bir gerginlik ve anlamadığım bazı başka şeyler de vardı. Ama bunu Diego'ya nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Açıkçası pek hoş tipler değildi. Yeni dönüşmüş vampirlere benziyorlardı. Kurtlar ise acemi gibi duruyordu. Emin olamıyordum. Yeterince savaşçımız vardı. Onlar olmasa da olurdu. Ama işte arada Diego vardı.

Christina gelip omzuma dokundu.
"Onları savaşa almak zorunda değilsin. Benim de çok hoşuma gitmediler." Dedi.
"Ama arada Diego var. O olmasa kesinlikle böyle bir kayıt yapmazdım." Dedim.
"İstersen onunla Abigail konuşabilir." Dedi.
"Gerçekten mi?"
"Evet. Ben hemen ona haber vereyim." Dedi. Sonra bana gülümseyip gitti.

CHRİSTİNA:
Salondan çıkıp koridorda Abigail'i aramaya başladım. Tam o sırada telefonla konuşan Diego'yu gördüm. Biraz tartışır gibi bir hali vardı. İstemsizce söylediği bir kaç kelimeyi duydum.
"Bak bu vampir ve kurtlar hiç de sandığımız gibi değil. Vampirler kana susamış, kurtlar acemi, her an birileri zarar görebilir." Dedi. Galiba bu kurt ve vampirler tanıdığı değil. Arkasından yaklaşıp telefonu kapatmasını bekledim. Telefonu kapatıp arkasına döndü. Beni görünce  afalladı.
"Şey...ben" lafını kesip devam ettim.
"Seni anlıyorum. Ama savaşı riske atamayız. Onlara gitmelerini söyler misin?" Dedim. Gülümseyip başını salladı. Bende ona gülümseyip Elice'nin yanına gittim. Salondan içeri girdiğimde o safkan vampir ve kurtlar orada idi.
"Elice!" Kafasını kaldırıp bana baktı.
"Arkadaşlar herkes çıksın. Size kıyamadık. Savaştan çekilin lütfen." Diye bağırdım. Uğultular başlamadan,
"Hadi ama. Size kıyamadık. Savaşta yoksunuz hadi!" Uğultularla beraber hepsi çıktılar.
"Neler oluyor Christina?"
"Diego telefonla konuşurken duydum. O vampir ve kurtların acemi olduklarını biliyormuş. Onları kovmak için bildiğin izin aldım." Dedim. Bu dediğime güldü.
"Emin ol, onları savaşa sokmak istemiyordum. Bu çok çok iyi oldu. Sağol Christina." Dedi. Ona gülümseyip salondan çıktım. Abigail'i görünce yanına gittim. Beni gördüğünde gülümsedi.
"Ne yapıyorsun?"
"Birilerinin canını kurtarıyorum. Sen?"
Ne dediğimi anlamamıştı.
"He?"
"Seni sevdiğimi söyledim. Hadi gidelim." Dedim. Sonra Abigail'in elini tutup yürümeye başladık...

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum...